ΑΝΤΑΣΦΑΛΙΣΗ – Ο ΘΕΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΑΣΗ

ΑΝΤΑΣΦΑΛΙΣΗ - Ο ΘΕΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΑΣΗ 6 10. Ο ασφαλιστής επιδιώκει την σύναψη περισσότερων, κατά το δυνατόν, ασφα- λιστηρίων, ώστε να εδραιώσει την εμπορική του παρουσία στην αγορά και να μπορέσει να κατανείμει και να διασπείρει καλύτερα, κατ’αρχήν μέσα στο πλαίσιο του κύκλου εργασιών του, τους αναλαμβανόμενους κινδύνους. Αλλ’ η δυνατότητα αναλήψεως της ασφαλιστικής καλύψεως κινδύνων υπόκειται σε όρια. Τα όρια προκύπτουν από την ικανότητα του ασφαλιστή να φέρει εκάστοτε και να απορροφά τις ζημίες που πλήττουν το χαρτοφυλάκιo του από την πραγματοποίηση ασφαλι- σμένων κινδύνων. Αυτή η ικανότητα είναι συνάρτηση της οικονομικής, ακριβέστερα της κεφαλαιουχικής του δυναμικότητας. Στo επίπεδο της Ασφαλιστικής και της Αντασφαλιστικής Επιχειρήσεως, η κεφαλαιουχική δυναμικότητα μετράται με τον δείκτη φερεγγυότητας, του οποίου το ελάχιστο απαιτούμενο όριο τίθεται ή προκύπτει από τους ισχύοντες εποπτικούς κανόνες και ήδη τον ν. 4364/2016. 22 Ειδικότερα, η κεφαλαιουχική δυναμικότητα μετράται, από το ποσό των ιδίων κεφα- λαίων, αναπροσαρμοζομένων ενδεχομένως από τυχόν διαπιστούμενες υπεραξίες επενδεδυμένων στοιχείων του ενεργητικού, καθώς και από την επάρκεια και την ποιότητα των τεχνικών προβλέψεων για την αντιμετώπιση ασφαλιστικών ζημιών. 11. Aπό τον συσχετισμό των ανωτέρω μεγεθών ανακύπτει εκάστοτε η ανάγκη, να υπάρξει αντασφαλιστική κάλυψη για τον πρωτασφαλιστή, η οποία ανάγκη εκδη- λώνεται ως ζήτηση αντασφαλιστικής κάλυψης. 23 Αυτή την μάλλον εξωνομική, έως τότε, οικονομική αντίληψη περί της αντασφαλί- σεως κύρωσε ο ν. 4364/2016. 12. Μέρος της αποστολής της Αντασφαλιστικής Επιχειρήσεως, ως ανώνυμης εταιρείας αποκλειστικού σκοπού, 24 αποτελούν ο υπολογισμός ιδίων κρατήσεων και η προστασία έναντι των συγκεντρώσεων κινδύνων, καθώς και περαιτέρω, ο εντοπισμός τυχαίων διακυμάνσεων στην διεθνή οικονομία και η προσπάθεια εξομαλύνσεως αυτών, διά μέσου της διεθνούς διασποράς των κινδύνων. 25 Για την αποτροπή της πραγματοποιήσεως αφανών συγκεντρώσεων κινδύνων χρειά- ζεται τακτική εξέταση του χαρτοφυλακίου της κάθε Ασφαλιστικής και της κάθε Αντασφαλιστικής Επιχειρήσεως. Τούτο ισχύει ιδίως για τις Αντασφαλιστικές 22.  Jacques Blondeau , La réassurance. Définition et principes généraux, εις François Ewald et Jean-Hervé Lorenzi (éditeurs), Encyclopédie de l’ Assurance, Paris (1998), σελ. 1327-1344, (1329-1330). Horst Κ. Jannott , Zufallsrisiko-Änderungsrisiko, in Festschrift für Reimer Schmidt zum 60. Geburtstag, Karlsruhe 1976, σελ. 407-432. 23.  Κατωτέρω § 1. Andreas Schwepcke , Entstehen von Rückversicherungsbedarf, εις Andreas Schwepcke / Alexandra Vetter (Herausgeber), Praxishandbuch Rückversicherung, Karlsruhe 2017, σελ. 2, Rn 6-9. Και αναλυτικώς Alexandra Vetter, Der Rückversicherungsbedarf in den Sparten der Erstversicherung, εις Andreas Schwepcke / Alexandra Vetter (Herausgeber) , Handbuch der Rückversicherung, Karlsuhe 2017, σελ. 234 επ., Rn 1086-1564. 24.  Βλ. κατωτέρω §§ 8, 9. 25.  Niels Viggo Haueter/Geoffrey Jones , Risk and Reinsurance, εις Niels Viggo Haueter and Geoffrey Jones (eds.), Managing Risk in Reinsurance. From City Fires to Global Warming, Oxford 2017, 1-47, σελ. 13.