ΑΝΤΑΣΦΑΛΙΣΗ – Ο ΘΕΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΑΣΗ

VII Πρόλογος Η εργασία αυτή φιλοδοξεί να αποτελέσει μια συμβολή στην έρευνα και κατανόη- ση του φαινομένου της αντασφάλισης και συνάμα στην ερμηνεία του δικαίου της αντασφαλιστικής συμβάσεως. Aπό την επινόησή της κατά τον Μεσαίωνα μέχρι και πρόσφατα, η αντασφαλιστική σύμβαση αποτελούσε έναν «ανώνυμο», από την συναλλακτική πραγματικότητα λαμβανόμενο, δικαιικό τύπο. Αφορμή για τη ρύθμιση της αντασφάλισης και της αντασφαλιστικής σύμβασης υπήρξε η χρηματοπιστωτι- κή κρίση του έτους 2008 που οδήγησε στην υιοθέτηση της Οδηγίας 2009/138 και ήδη του ν. 4364/2016. Μετά τη ρύθμιση, η αντασφαλιστική σύμβαση είναι πλέον ένας επώνυμος κανονιστικός τύπος σύμβασης. Οι διάφοροι δομικοί νομικοί τύποι αντασφαλιστικών συμβάσεων που μας παρέδωσε η ευρηματικότητα της συναλ- λακτικής πρακτικής του παρελθόντος, παραμένουν «ανώνυμοι» και συνιστούν ή συνθέτουν και τη σημερινή συναλλακτική πραγματικότητα. Αλλά η ερμηνεία και εφαρμογή τους οφείλει να είναι συντονισμένη και εναρμονισμένη προς τον επώ- νυμο κανονιστικό τύπο. Αφορμή για την ενασχόληση με το συγκεκριμένο θέμα έδωσαν συζητήσεις που είχα τη χαρά να κάνω με συναδέλφους, προσκεκλημένους ομιλητές και φοιτητές, στο πλαίσιο του μαθήματος του ∆ικαίου της Θαλάσσιας Ασφάλισης στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Νομικής Σχολής Αθηνών. Εκεί διαπίστωσα ότι η ανάλυση του δι- καίου της ασφάλισης και της ασφαλιστικής σύμβασης έπρεπε να συμπληρωθεί και με την εξέταση της σχέσεως του ασφαλιστή με τον αντασφαλιστή προκειμένου να δοθεί επαρκής εξήγηση στο ζήτημα και το πρόβλημα της ασφαλιστικής καλύψεως ιδίως των λεγόμενων καταστροφικών κινδύνων. Αυτό υπήρξε το έναυσμα. Στη συνέχεια, και αφού είχα ξεκινήσει την έρευνα, ομολογώ ότι γοητεύτηκα από την ιδιαιτερότητα του θέματος. Από το γεγονός, δηλαδή, ότι η αντασφαλιστική αγορά είναι μια διεθνής, παγκοσμιοποιημένη αγορά, η οποία κινείται με τις δικές της εμπορικές συνήθειες, τα δικά της έθιμα και χρησιμοποιεί τους δικούς της συναλ- λακτικούς όρους καθως και τη δική της τεχνική. Aφού εξοικειωθεί κανείς με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της αγοράς και την ιδιαίτερη τεχνική ορολογία, τότε, βέβαια, αναδύεται αναγνωρίσιμο το οικείο τοπίο του δικαίου της αμφοτεροβαρούς συμβάσεως, που έχει, όμως, ειδικά χαρακτηριστικά από τον τρόπο λειτουργίας της αντασφαλίσεως.