ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

143 Χρονικά όρια εφαρμογής των διατάξεων του νέου ΚΠΔ Ποινικού Κώδικα, δηλαδή την 1.7.2019 337 , οπότε και η πράξη κατέστη (το πρώτον) κατ’ έγκληση διωκόμενη. – Σε περίπτωση που ο παθών είχε υποβάλει έγκληση πριν την 1.7.2019, μολονότι κάτι τέτοιο δεν αποτελούσε προϋπόθεση για τη δίωξη της πράξης, δεν απαιτείται κάποια περαιτέρω ενέργεια από μέρους του μετά τη θέση σε ισχύ του νέου Ποινικού Κώδικα, ανεξάρτητα από το εάν υφίσταται εκκρεμής ποινική διαδικασία 338 . Τούτο μάλιστα θα πρέπει να γίνει δεκτό για τη συγκεκριμένη κατηγορία ανεξάρτητα από το εάν η έγκληση είχε υποβληθεί εντός τριμήνου από τη γνώση του παθόντος 339 . Εάν βέβαια ο παθών είχε καταγγείλει την πράξη εντός τριμήνου από τη γνώση ουδέν ζήτημα τίθεται, αφού η καταγγελία περιβάλ- λεται τον «τύπο» της έγκλησης από τυπική και ουσιαστική άποψη 340 . Ακόμη όμως και στην περίπτωση που η καταγγελία του παθόντος είχε υποβληθεί μετά την παρέλευση τριμήνου από τη γνώση, ενόσω πάντως η πράξη διωκόταν αυτεπαγγέλτως, και πάλι θα πρέπει να θεωρηθεί επαρκής να οδηγήσει σε κίνηση της ποινικής δίωξης μετά τη θέση σε ισχύ του νέου Ποινικού Κώδικα, οπότε και η πράξη διώκεται κατ’ έγκληση. Για μεν την περίπτωση που δεν υφίστατο εκκρεμής ποινική διαδικασία, η παραδοχή ότι το δικαίωμα υποβολής έγκλησης δεν αναλώνεται σε καθεστώς αυτεπάγγελτης δίωξης της πράξης δεν σημαίνει ότι η καταγγελία του παθόντος που υποβλήθηκε πάντως σε ένα τέτοιο καθεστώς δεν λαμβά- νεται υπόψη ως έγκληση. Διότι θα ήταν πράγματι ανακόλουθο να δεχθεί κανείς ότι αρκεί παθόντος, υπό το καθεστώς όμως κατ’ έγκληση δίωξης της πράξης. Σε διαφορετική περίπτωση, θα μιλούσαμε για «πλασματική άκαρπη διαδρομή της προθεσμίας ασκήσεως» του δικαιώματος. Εάν, για παράδειγμα, ο παθών είχε λάβει γνώση τον Φεβρουάριο του 2019 σε σχετικά με εις βάρος του απάτη με χρόνο τέλεσης τον Οκτώβριο του 2018, η προθεσμία για την υποβολή έγκλησης δεν έληξε ασφαλώς τον Μάιο του 2019 αλλά λήγει τρεις μήνες μετά τη θέση σε ισχύ του νέου Ποινικού Κώδι- κα. Σε διαφορετική περίπτωση, θα επρόκειτο για ανάλωση δικαιώματος έγκλησης υπό το καθεστώς αυτεπάγγελτης δίωξης της πράξης, που θα ήταν αδιανόητο. Σε περίπτωση που ο παθών είχε λάβει γνώση για την ίδια πράξη τον Απρίλιο του 2019, η προθεσμία για την υποβολή έγκλησης δεν λήγει τον Ιούλιο του 2019 (δηλαδή με την παρέλευση τριμήνου από τη γνώση) αλλά τρεις μήνες μετά τη θέση σε ισχύ του νέου Ποινικού Κώδικα. Σε κάθε περίπτωση, δεν ενδιαφέρει πάντως η γνώση του παθόντος σχετικά με τη νομοθετική μεταβολή. 337. Για την ακρίβεια, η προθεσμία υποβολής της έγκλησης σε αυτές τις περιπτώσεις διαρκεί από τη γνώση του παθόντος έως τρεις μήνες μετά τη θέση σε ισχύ του νέου Ποινικού Κώδικα. 338. Βλ. ΑΠ 903/2001 Λογ 2001, 1735 [σχετικά με την παρεμφερή περίπτωση της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής, που θα συζητηθεί και παρακάτω]. 339. Αυτονόητο είναι επίσης ότι είναι αδιάφορος ο χαρακτηρισμός που είχε δοθεί από τον παθόντα στην εν λόγω καταγγελία. Σημειώνεται επιπρόσθετα ότι η καταγγελία αξιόποινης πράξης από τον παθόντα αντιμετωπίζεται ως έγκληση (τόσο κατά τον Ποινικό Κώδικα όσο και κατά τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας) ακόμη και αν η πράξη διώκεται αυτεπάγγελτα και –κατ’ ορθότερη εκδοχή– ακόμη και μετά την παρέλευση τριμήνου από τη γνώση του παθόντος [με πρακτική συνέπεια ότι, ακόμη και στην τελευταία περίπτωση, τυχόν απόρριψη –π.χ. λόγω ουσιαστικής αβασιμότητας– θα λαμβάνει χώρα με έκδοση διάταξης από τον εισαγγελέα κατ’ άρθρο 51 ΚΠΔ]. 340. Σε μια τέτοια περίπτωση, η οριστική παύση της ποινικής δίωξης χωρεί μόνον εάν η έγκληση αυτή ανακλήθηκε: βλ. ΑΠ 1591/2000 ΝοΒ 2001, 883 [σχετικά με το αδίκημα της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής].