Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΈΝΩΣΗΣ

Ηλίας Γ. Αναγνωστόπουλος 105 διαδικασίας». Την θέση αυτή επιβεβαίωσε το Δικαστήριο με σειρά αποφάσεών του που ακολούθησαν 22 . Αλλά και η ημέτερη νομολογία είχε διαγνώσει, παρά την απουσία ειδικών ρυθμίσεων στον ΚΠΔ έως το 2014, ότι, πλην της προφορικής διερμήνευσης των διαμειβομένων στην προδικασία και την ακροαματική διαδικασία, εξ ίσου αναγκαία είναι για τον κατηγορούμενο η μετάφραση εγγράφων που είναι συντεταγμένα σε γλώσσα που δεν κατανοεί 23 . Σε σχέση με την έκταση του εν λόγω δικαιώματος εν τούτοις η νομολογία μας ήταν φειδωλή, καθ’ όσον εξαιρούσε π.χ. το κλητήριο θέσπισμα ή το παραπε- μπτικό βούλευμα οσάκις η κατηγορία είχε γνωστοποιηθεί στον κατηγορούμενο κατά την προδικασία χωρίς να μεταβληθεί εν συνεχεία 24 , καθώς και τις κατα- δικαστικές αποφάσεις 25 . Η πρώτη συστηματική ρύθμιση του δικαιώματος μετάφρασης παρ’ ημίν επι- χειρήθηκε με την προσθήκη στον ΚΠΔ του άρθρου 236Α με το άρθρο 4 του Ν 4236/2014 που ενσωμάτωσε την Οδηγία 2010/64. Το άρθρο 236Α του προϊ- σχύσαντος ΚΠΔ επανέλαβε, με ορισμένες βελτιώσεις, ο νέος ΚΠΔ ως άρθρο 237 (με τον τίτλο: «Υποχρέωση μετάφρασης ουσιωδών εγγράφων»). Η παρ.1 εδ. α του εν λόγω άρθρου επιτάσσει την «εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος» μετάφραση «όλων των ουσιωδών εγγράφων ή χωρίων εγγρά- φων» της οικείας δικογραφίας. Ως ουσιώδη και εντεύθεν υποχρεωτικώς μετα- φραστέα έγγραφα θεωρούνται πάντοτε, σύμφωνα με το εδ. β της παρ. 1 του αυτού άρθρου, «οποιαδήποτε απόφαση συνεπάγεται στέρηση της ελευθερίας ενός προσώπου, οποιοδήποτε έγγραφο απαγγελίας κατηγορίας, το κλητήριο θέσπισμα και ολόκληρο το παραπεμπτικό βούλευμα, καθώς και οποιαδήποτε δικαστική απόφαση σχετική με την κατηγορία». Στο προϊσχύσαν άρθρο 236Α δεν υπήρχε ρητή μνεία του κλητηρίου θεσπίσματος και του παραπεμπτικού βουλεύματος. Εξ άλλου, στον νέο ΚΠΔ δεν περιελήφθη η αντίθετη προς την Οδηγία (α. 4), όπως επισημαίνεται στην Αιτιολογική Έκθεση του νέου ΚΠΔ (υπό IV.2.Γ.), πρόβλεψη της δυνατότητας μετακύλισης των εξόδων της μετά- φρασης στον ύποπτο ή κατηγορούμενο που παρεχόταν με το άρθρο 238Β του 22. Βλ. π.χ. Kamasinski v. Austria, 19.12.1989, παρ. 74, Lagerblom v. Sweden, 14.1.2002, παρ. 61, Hermi v. Italy, 18.10.2006, παρ. 69. 23. Βλ. ΑΠ 1776/2000, ΠοινΧρΝΑ/2001, 732, εισ. προτ. Γ. Σκιαδαρέση στην ΠλημΑθ 544/1997, ΠοινΧρ ΜΖ/1997, 699. 24. ΑΠ 265/1986 ΛΣΤ/1986, 575, ΑΠ 1066/2000 ΝΑ/2001, 325. 25. Βλ. π.χ. εισ. αγόρ. Αλ. Φλώρου στην ΑΠ 152/1981, ΠοινΧρΛΑ/1981, 546, ΑΠ 185/2004 ΠοινΔικ 2004, ΑΠ 2014/2009 ΝοΒ 2010, 1244.