Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΈΝΩΣΗΣ

2.1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 2.1.1. To προστατευόμενο έννομο αγαθό (α) Η «σωματική ακεραιότητα» ως μορφική και λειτουργική ακεραιότητα του ανθρώπινου οργανισμού Η βασική πράξη που αντιλαμβάνεται κανείς ως σωματική βλάβη είναι η πρόκληση τραυμάτων σε έναν άλλο άνθρωπο, δηλαδή η επενέργεια στο σώμα ενός άλλου και η πρόκληση μιας εξωτερικά εμφανούς βλάβης του σώ- ματος, η οποία εκδηλώνεται με τη λύση της συνέχειας του δέρματος ή έστω με μία εξωτερικά ορατή εκχύμωση, έγκαυμα κ.λπ. Τα τραύματα αφήνουν ένα ορατό ίχνος της ύπαρξής τους στον εξωτερικό κόσμο. Αν ωστόσο προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε ποιο είναι τελικά το έννομο αγαθό που πλήττεται με τα τραύματα, η απάντηση δεν εμφανίζεται αυτο- νόητη. Θα μπορούσε αρχικά να υποστηριχθεί ότι προστατευόμενο αγαθό είναι η εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου, το ανθρώπινο σώμα ή, με άλλη διατύπωση, η μορφική ακεραιότητα του σώματος. Θα μπορούσε όμως να υποστηριχθεί επίσης ότι προστατευόμενο αγαθό είναι η υγεία ή ότι είναι τόσο η υγεία όσο και η μορφική ακεραιότητα του σώματος. Η μία ή η άλλη απάντηση οδηγεί και σε διαφορετικά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά την έκταση του αξιοποίνου. Αν υποτεθεί ότι προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι μόνο η μορφική ακεραιότητα του σώματος, προσβολές που αφορούν στην ψυχική υγεία ή τη λειτουργία των εσωτερικών οργάνων του ανθρώπινου σώματος δεν μπορούν να έχουν ποινικό ενδιαφέρον. Μία τέτοια διάσπαση της σωματικής ακεραιότητας, στην υλική υπόσταση του σώματος αφενός και στην εσωτερική του λειτουργία αφετέρου, δεν έχει καμία δογματική θεμελίωση. Ο ανθρώπινος οργανισμός αποτελεί μία αδιάσπαστη ενότητα που συγκροτείται τόσο από το σώμα, όπως εμφανίζεται εξωτερικά, όσο και από τα εσωτερικά του όργανα και τη λειτουργία των οργάνων αυτών. Η διατάραξη της λειτουργίας του οργανισμού, όπως με την πρόκληση μιας εσωτερικής αιμορραγίας ή μιας ψυχικής νόσου, έχει ίση βαρύτητα για τον άνθρωπο με την πρόκληση ενός εξωτερικού τραύματος (πολλές φορές ακόμα και μεγαλύτερη). Η υλική υπόσταση λοιπόν του σώμα- τος και η εσωτερική του λειτουργία αποτελούν δύο όψεις του ίδιου αγαθού. Η θέση αυτή υιοθετείται και από τον ποινικό νομοθέτη, ο οποίος στο άρθρ. 308 ΠΚ τυποποιεί ως σωματική βλάβη την πρόκληση «σωματικής κάκωσης»