ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

2 ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ περιβληθεί τον τύπο της οργανωμένης επιχείρησης 1 . Βέβαια, η έννοια της επιχείρησης, παρά την τεράστια οικονομική και κοινωνική σημασία της στο σύγχρονο κοινωνικό σχηματισμό, ακόμα και σήμερα στο ισχύον δίκαιο δεν έχει αποκτήσει ακριβές και ασφαλές περιεχόμενο. Μάλιστα στον εμπορικό νόμο, ο όρος επιχείρηση συναντάται με διαφορετικές έννοιες ενώ στο διάταγμα για την αρμοδιότητα των εμποροδικείων συγχέεται με την έννοια της εμπορικής πράξης 2 . Το εμπόριο είναι συνυφασμένο με την αβεβαιότητα και την ανάληψη κινδύνου που ενυπάρχει σε κάθε οικονομική δραστηριότητα. Η αβεβαιότητα μπορεί να συνδέεται είτε με το είδος της επιχείρησης (επιχειρηματική αβεβαιότητα) είτε με τη διοίκηση- λειτουργία της επιχείρησης (λειτουργική αβεβαιότητα) κ.λπ .. Το εμπόριο αποβλέπει στο κέρδος. H επιδίωξη του κέρδους χαρακτηρίζει το σύνολο των ενεργειών του εμπόρου. Η επιδίωξη και η διευκόλυνση του κέρδους είναι το κύριο και συνεκτικό στοιχείο της εμπορικής δραστηριότητας 3 . Το εμπόριο είναι συνυφασμένο με την αγορά. Ως αγορά νοείται ο χώρος όπου είναι δυνατόν να συναντηθεί η προσφορά με τη ζήτηση ενός προϊόντος και κατ’ επέκταση να λάβουν χώρα οι συναλλακτικές πράξεις. Κατά κανόνα, η αγορά προσδιορίζεται γεωγραφικά στο χώρο αλλά και στο χρόνο. Στη σημερινή εποχή, η αγορά μέσω του διαδικτύου καθίσταται ηλεκτρονική δηλαδή ένας ιδεατός χώρος συναλλαγών. Για την ύπαρξη της αγοράς, είναι απαραίτητη προϋπόθεση η λειτουργία της με βάση τις αρχές της ελεύθερης οικονομίας. Επειδή όμως συχνά παρατηρείται διατάραξη της αγοράς, το κράτος παρεμβαίνει με κανονιστικές ρυθμίσεις που αφορούν όλες τις παραμέτρους της αγοράς με σκοπό να εξυπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον. Για την επίτευξη του στόχου αυτού, το κράτος δημιουργεί δημόσιους φορείς για την άσκηση διοικητικής εποπτείας στο εμπόριο. 1.2. Ιστορική εξέλιξη Στις πρωτόγονες κοινωνίες υπήρχαν εμπορικές σχέσεις και σύμφωνα με ορισμένους συγγραφείς οι πρώτες εντοπίζονται στην περιοχή των Κυκλάδων, πριν από 5000 χρόνια. Οι πρώτες εμπορικές σχέσεις καθορίζονταν από τις συνήθειες, που ενδεχο- μένως εξελίχθηκαν σε εμπορικά έθιμα. Ως πρώτο γραπτό κείμενο που εμπεριέχει 1. Τριανταφυλλάκης, Γ (2009). Εισηγήσεις Εμπορικού Δικαίου, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα, σ. 22. 2. Παναγιώτου, Π. (2011). Η μεταβίβαση της επιχείρησης και η ευθύνη για τα χρέη της, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα, σ. 46. 3. Γεωργακόπουλος, Λ. (2008). Κέρδος. Ο πυρήνας του εμπορικού δικαίου, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα, σ. 208.