ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

4 ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ Στο τέλος όμως του Μεσαίωνα, η εμπορική τάξη έχασε την πολιτική της δύναμη και το δίκαιο του εμπορίου γίνεται κρατικό δίκαιο. Η εμπορική δικαιοδοσία ανήκει στα δικα- στήρια του κράτους και όχι στα εμποροδικεία. Τώρα, το εμπόριο διέπεται από νόμους που θεσπίζει το κράτος και ισχύουν στα εδαφικά του όρια. Έτσι δημιουργούνται οι εθνικοί εμπορικοί κώδικες. Στην κωδικοποίηση του εμπορικού δικαίου συμβάλλουν δύο νομοθετήματα του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Το πρώτο αναφέρεται στο χερσαίο εμπόριο και τιτλοφορείται Οrdonnance (Διάταγμα) «Sur le commerce» (1673) και το δεύτερο αναφέρεται στο θαλάσσιο εμπόριο με τίτλο Ordonnance « Touchant la marine » του 1681. Το δίκαιο των Ordonnances ίσχυσε μέχρι τη γαλλική επανάσταση, οπότε η κήρυ- ξη της ελευθερίας του εμπορίου διέλυσε τις συντεχνιακές αντιλήψεις και το εμπορικό δίκαιο από δίκαιο των εμπόρων (υποκειμενικό σύστημα) γίνεται δίκαιο του εμπορίου (αντικειμενικό σύστημα). Το έτος 1807 εκδίδεται ο Γαλλικός Εμπορικός Κώδικας (Code de commerce) με έναρξη ισχύος το έτος 1808. Ο Κώδικας αυτός, χάρη στη σαφήνεια των διατάξεών του και στις κατακτήσεις του Ναπολέοντα, διαδόθηκε σε πολλές χώρες και αποτέλεσε τη βάση της κωδικοποίησης του εμπορικού δικαίου σ’ όλο τον κόσμο. Περιείχε 648 άρθρα, κατα- νεμημένα σε τέσσερα βιβλία δηλαδή α) στο γενικό μέρος που περιλάμβανε διατάξεις περί εμπόρων, βιβλίων, εταιρειών κ.λπ ., β) στο ναυτικό δίκαιο, γ) στο πτωχευτικό δίκαιο, δ) στην εμπορική δικαιοδοσία. Με βάση το Γαλλικό Εμπορικό Κώδικα, συντάχθηκε ο Ιταλικός Εμπορικός Κώδικας για πρώτη φορά το έτος 1865 και για δεύτερη φορά το έτος 1882. Η αναθεώρηση όμως του κώδικα και η συγχώνευση της αστικής και εμπορικής νομοθεσίας στον αστικό κώδικα του 1942, σχετικά με τις εμπορικές σχέσεις, καθιέρωσε το σύστημα της οργανωμένης επιχείρησης και του επιχειρηματία, συνδυάζοντας το αντικειμενικό με το υποκειμενικό σύστημα. Επίσης ο Γερμανικός Εμπορικός Κώδικας του 1861 επηρεάσθηκε από το Γαλλικό Εμπο- ρικό Κώδικα. Ο Κώδικας όμως του 1897 απομακρύνθηκε από το γαλλικό πρότυπο και υιοθέτησε το υποκειμενικό σύστημα. Ο Κώδικας αυτός (1897) υπήρξε το πρότυπο για πολλούς κώδικες ευρωπαϊκών κρατών π.χ. Αυστρίας, Ελβετίας και κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Ιαπωνίας. Ο Γαλλικός Εμπορικός Κώδικας υιοθετήθηκε και από τους εμπόρους κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Μετά την επανάσταση του 1821 κυρώθηκε νομοθετικά από τις διάφορες εθνικές συνελεύσεις. Με Β.Δ. του 1835 (ΦΕΚ Α’15) «Περί του εμπορικού νό- μου» και «περί της αρμοδιότητος των εμποροδικείων» (ΦΕΚ Α’16) καθιερώθηκε στην Ελλάδα, με επίσημη μετάφραση, ως το βασικό νομοθέτημα του δικαίου του εμπορίου.