ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ 5 1.3. Ελλάδα Στην Ελλάδα, το δίκαιο του εμπορίου εδράζεται στο αστικό δίκαιο και μέσα από αυτό συνδέεται με όλο το δικαιϊκό σύστημα. Έτσι οι πηγές του διακρίνονται σε κύριες ή άμεσες και σε βοηθητικές ή έμμεσες. Οι άμεσες πηγές του είναι ο εμπορικός νόμος και το εμπορικό έθιμο. Οι έμμεσες πηγές είναι η εμπορική συνήθεια και οι γενικοί όροι των συναλλαγών. Ως εμπορικός νόμος νοείται κάθε νόμος, τυπικός ή ουσιαστικός, που αναφέρεται στη διεξαγωγή του εμπορίου. Βέβαια, το Σύνταγμα του 1975/1986/2001/2008/2019 είναι ο υπέρτατος νόμος. Σ’ αυτό, προστατεύεται η οικονομική ελευθερία (άρθρο 5 παρ. 1), η οποία είναι απαραίτητη για την ανάληψη κάθε επαγγελματικής δραστηριότητας, και η ιδιοκτησία (άρθρο 17 παρ. 1). Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 106, παρ. 1, το κράτος, για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος, προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη Χώρα, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας, με την παράλληλη προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και την προαγωγή ιδίως της οικονομίας των ορεινών, νησιωτικών και παραμεθόριων περιοχών. Βασικός εμπορικός νόμος είναι ο Εμπορικός Νόμος ή Εμπορικός Κώδικας του 1835 όπως αυτός μέχρι σήμερα τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε. Επίσης πληθώρα εμπο- ρικών νόμων διαμορφώνουν την ελληνική εμπορική νομοθεσία, η οποία εμπλουτίζε- ται με διατάξεις της κοινοτικής νομοθεσίας. Καθώς οι εμπορικές σχέσεις διακρίνονται για το διεθνή χαρακτήρα τους, οι διεθνείς εμπορικές συμβάσεις, μετά την κύρωσή τους και την ένταξή τους στο ελληνικό δικαιϊκό σύστημα, συνιστούν άμεση πηγή του εμπορικού δικαίου. Το εμπορικό έθιμο , για να διαμορφωθεί, απαιτεί την πλήρωση των προϋποθέσεων του εθίμου. Δηλαδή απαιτείται η μακρά και ομοιόμορφη άσκηση ορισμένης συμπεριφο- ράς στις εμπορικές συναλλαγές, η οποία γίνεται με την πεποίθηση δικαίου. Μάλιστα τα εμπορικά και βιομηχανικά επιμελητήρια συγκεντρώνουν και καταγράφουν τα εμπορικά έθιμα σε ιδιαίτερο βιβλίο. Τα εμπορικά έθιμα διακρίνονται σε α) γενικά, που ισχύουν σε όλη την Ελλάδα, ή εφαρμόζονται σε όλους τους κλάδους του εμπορίου και της βιομηχανίας, β) ειδικά, που ισχύουν σε ορισμένο κλάδο του εμπορίου ή της βιομηχανίας, γ) τοπικά, που ισχύουν σε ορισμένη περιοχή του κράτους. Τα ειδικά και τοπικά έθιμα υπερισχύουν των γενικών εθίμων, σύμφωνα με την γενική αρχή της υπεροχής του ειδικού έναντι του γενικού. Οι εμπορικές συνήθειες ή συναλλακτικά ήθη είναι διάφοροι συνηθισμένοι τρόποι ενέργειας στις εμπορικές συναλλαγές που ισχύουν σε ορισμένη περιοχή ή σε ορισμένο