ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

6 ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ επαγγελματικό κλάδο. Κάποιες φορές, ο νόμος μπορεί να παραπέμπει σ΄ αυτές, οπότε αποκτούν κανονιστικό χαρακτήρα, κανονιστική συνήθεια ή συνήθεια- κανόνας δικαί- ου 6 . Αυτός που επικαλείται την εμπορική συνήθεια έχει την υποχρέωση να προβεί σε σχετική απόδειξη. Επίσης τα εμπορικά και βιομηχανικά επιμελητήρια συγκεντρώνουν και καταγράφουν τις εμπορικές συνήθειες σε σχετικό βιβλίο. Οι γενικοί όροι των συναλλαγών είναι προκαθορισμένες ρήτρες που περιλαμβάνονται στις συμβάσεις τις οποίες θα συνάψουν οι ενδιαφερόμενοι με την επιχείρηση που τους θεσπίζει. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκεται η απλοποίηση και η τυποποίηση των δικαιοπραξιών. Παράλληλα όμως αναιρείται η αρχή της ελευθερίας των συμβάσεων, σύμφωνα με την οποία τα συμβαλλόμενα μέρη διαπραγματεύονται ελεύθερα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για αναγκαστικές συμβάσεις, όπου ο οικονομικά ισχυ- ρότερος επιβάλλει τη θέλησή του. Τέτοιοι γενικοί όροι υπάρχουν στα ασφαλιστήρια συμβόλαια, στις φορτωτικές κ.λπ .. Στη διαμόρφωση του εμπορικού δικαίου συμβάλλουν η πάγια νομολογία και η νο- μική επιστήμη, χωρίς όμως να ανήκουν στις πηγές του. Η πάγια νομολογία δηλαδή το σύνολο των δικαστικών αποφάσεων που καταλήγουν στην ίδια λύση για το ίδιο νομικό πρόβλημα, ιδιαίτερα στον πολυποίκιλο χώρο των εμπορικών συναλλαγών, συμβάλλει στην πλήρωση των κενών του νόμου που προκύπτουν από τις μεταβολές των οικονομικών συνθηκών. Η νομική επιστήμη, τόσο ως ερευνητική όσο και ως δι- δακτική δραστηριότητα, οδηγεί στη διάπλαση νέων αντιλήψεων που ενσωματώνονται στους κανόνες του εμπορικού δικαίου. 6. Βούτσης, Κ. (1989). Γενικό Εμπορικό Δίκαιο, Γ΄ έκδοση, εκδ. Π. Σάκκουλα, σ. 112.