ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ 11 Η επιχείρηση δημοσίων θεαμάτων. Ως επιχείρηση δημοσίων θεαμάτων νοείται η διοργάνωση εκδηλώσεων με σκοπό την ψυχαγωγία ή την επιμόρφωση του κοινού, με την καταβολή ανταλλάγματος. Βασικό στοιχείο της επιχείρησης δημοσίων θεαμά- των είναι η διαμεσολάβηση ανάμεσα στο δημιουργό του θεάματος και στο κοινό, με σκοπό την επιδίωξη του κέρδους. Επίσης απαραίτητο στοιχείο για την εμπορικότητα της επιχείρησης είναι η δημοσιότητα του θεάματος 11 , δηλαδή το θέαμα να απευθύνεται στο ευρύ κοινό. Έτσι δεν θεωρείται επιχείρηση δημοσίων θεαμάτων η διοργάνωση ιδιωτικών θεαμάτων π.χ. για τα μέλη μιας λέσχης, μια σχολική παράσταση κ.λπ. . Η επιχείρηση δημοσίων θεαμάτων περικλείει ένα ευρύ κύκλο θεαμάτων όπως προβολή κινηματογραφικών ταινιών, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις, αθλητικούς αγώνες κ.ά. Οι κολλυβιστικές εργασίες. Ως κολλυβιστικές εργασίες χαρακτηρίζονται οι εργασίες που έχουν ως αντικείμενο την ανταλλαγή νομισμάτων έναντι αμοιβής και γενικότερα αφορούν στην αγοραπωλησία συναλλάγματος. Οι τραπεζικές εργασίες. Οι τραπεζικές εργασίες περιλαμβάνουν όλες τις εργασίες που διενεργούνται από τις τράπεζες και συνίστανται στην παροχή πίστης από τις τράπεζες στο κοινό (π.χ. δάνεια), και από το κοινό στις τράπεζες (π.χ. καταθέσεις χρημάτων) και στην παροχή διαφόρων υπηρεσιών που διευκολύνουν την πελατεία τους (π.χ. έκδοση επιταγών). Οι μεσιτικές εργασίες. Μεσίτης αστικών συμβάσεων είναι το φυσικό πρόσωπο ή η εμπορική εταιρεία κάθε είδους που μεσολαβεί για τη σύναψη των συμβάσεων πώλη- σης, ανταλλαγής, μίσθωσης ακινήτων, παραχώρησης ακινήτων για οικοδόμηση με αντιπαροχή ή που υποδεικνύει ευκαιρία για τη σύναψη τέτοιων συμβάσεων, μέσα στο πλαίσιο του αστικού δικαίου. Οι συναλλαγματικές. Ο νόμος θεωρεί τις συναλλαγματικές ως εμπορικές πράξεις. Καθώς δεν εξετάζει την εμπορικότητα, δίνει έμφαση στη μορφή και όχι στην ουσία. Κάθε πράξη στη συναλλαγματική είναι εμπορική, ακόμη και αν η σχέση που έδωσε αφορμή στην έκδοση ή την οπισθογράφησή της δεν είναι εμπορική 12 Οι αποστολές χρημάτων από τόπο σε τόπο. Η αποστολή χρημάτων από τόπο σε τόπο δηλαδή η διατόπια αποστολή χρημάτων είναι εμπορική πράξη. Στην ηλεκτρονική εποχή, η διατόπια αποστολή χρημάτων εκλαμβάνεται ως η ανάληψη χρημάτων σε τόπο διαφορετικό από τον τόπο κατάθεσής του. 11. Βούτσης, Κ.Ι. (1989). Γενικό Εμπορικό Δίκαιο, Γ΄ έκδοση, εκδ. Π. Σάκκουλα, σ. 181. 12. Περάκης, Ε. (2000). Γενικό Μέρος του Εμπορικού Δικαίου, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα, σ. 199.