ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΜΙΕΣ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

| Γενικές ρυθμίσεις περί των δικονομικών προθεσμιών | | 11 | νου 58 . Η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει διαπλάσει τεκμήρια πλήρους γνώσης της προσβαλλόμενης πράξης από τον αιτούντα, όπως η άσκηση διοικητικής προσφυγής κατά της ίδιας πράξης 59 ή άλλες ενέργειες προς τις διοικητικές αρχές 60 ή το εύλογο εν γένει ενδιαφέρον του αιτούντος για την έκβαση της υπόθεσής του, σε συνδυ- ασμό, συνήθως, με την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος από την έκδοσή της 61 . Στόχος των εν λόγω τεκμηρίων φαίνεται να είναι η κινητοποίηση των ενδιαφερομένων να επιδεικνύουν επιμέλεια και να προσβάλλουν, κατά το δυνατόν, σε σύντομα χρονι- κά διαστήματα τις διοικητικές πράξεις, ώστε να ενισχύεται η ασφάλεια δικαίου και να μην ανατρέπονται τετελεσμένες καταστάσεις 62 . Εάν, όμως, τα εν λόγω τεκμήρια εφαρ- μόζονται με άκαμπτο τρόπο ή χωρίς να συνάγονται με ασφάλεια από τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά κάθε υπόθεσης, τότε ενδέχεται να στερηθεί ο αιτών την εκδί- καση της υπόθεσής του στην ουσία της, ενώ, πράγματι, είχε λάβει γνώση της πράξης σε μεταγενέστερο χρονικό σημείο 63 . Στην υπόθεση «Καμβύσης κατά Ελλάδας», το ΕΔΔΑ 64 έκρινε ότι, εφόσον δεν προκύπτει με ασφάλεια το εάν ο αιτών πράγματι έλαβε γνώση της προσβαλλόμενης πράξης, τότε δεν αρκεί η εικασία ότι συνάγεται τεκμήριο γνώσης λόγω του ευλόγου ενδιαφέροντός του για την πορεία της υπόθεσης. Ενδεικτικά παρα- δείγματα από τα οποία συνάγεται το τεκμήριο γνώσης είναι η άσκηση διοικητικής προ- σφυγής κατά της ίδιας πράξης, η έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης κατόπιν ένστασης του αιτούντος για την απόφανση επί της οποίας ορίζεται κατά νόμο συγκεκριμένη προ- θεσμία, η κοινοποίηση πράξης που εκδόθηκε σε εκτέλεση της προσβαλλόμενης κ.λπ. Τα παραπάνω αποτελούν ενδεικτικά παραδείγματα από τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε ασφαλή συναγωγή του τεκμηρί- ου πλήρους γνώσης 65 . 58. Βλ. άρθρο 4 παρ. 3 του N 3861/2010, το οποίο ορίζει ρητώς ότι η ανάρτηση στο Διαδίκτυο δεν επιφέ- ρει δικονομικές συνέπειες. Βλ. και σχετική ανάλυση σε Δ. Αλεξανδροπούλου, «Η δημοσιότητα των ατομικών διοικητικών πράξεων και το Διαδίκτυο», ΘΠΔΔ 2013, 10. 59. ΣτΕ 5203/1995, 1573/1988. 60. ΣτΕ 2145/1994. 61. ΣτΕ (7μ) 1013/2015 (είχε παρέλθει 1 έτος αφότου ο αιτών παρέστη ενώπιον του δευτεροβαθμίου δι- οικητικού οργάνου), ΣτΕ 17/2009 (είχαν παρέλθει 17 έτη από την προσβαλλόμενη υπουργική απόφα- ση κήρυξης αρχαιολογικού χώρου), ΣτΕ 3012/2009 (είχαν παρέλθει 13 έτη από την έκδοση της προ- σβαλλόμενης υπουργικής απόφασης κήρυξης της απώλειας της ελληνικής ιθαγένειας). 62. ΣτΕ 271/2008 (σκ. 9). 63. ΣτΕ 3012/2009, 1880/2007 - Βλ. εκτενή ανάλυση σε Ν. Αθανασιάδου , Η εφαρμογή από το ΣτΕ του τεκμηρίου πλήρους γνώσης ατομικής πράξης για την έναρξη της προθεσμίας της αίτησης ακύρωσης - (Σκέψεις με αφορμή την Απόφαση του ΕΔΔΑ της 22ης Απριλίου 2010 επί της Υπόθεσης «Καμβύσης κατά Ελλάδας»), ΘΠΔΔ 4/2011, 457 επ. 64. ΕΔΔΑ απόφαση της 22.4.2010 (Προσφυγή 2735/2008), ΘΠΔΔ 4/2011, 464 επ. 65. Βλ. αναλυτικώς τα παραδείγματα σε Ν. Αθανασιάδου , ο.π., σ. 457 επ.