ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΩΣ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΩΝ ΝΟΜΙΚΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ

Προς ένα μεθοδολογικό μοντέλο συνεκτίμησης των συνεπειών 269 αυτήν που υπηρετεί τη νομική ασφάλεια 1187 . Ανάλογη τεκμηρίωση απαιτείται και επί απόκλισης της προκρινόμενης λύσης από το υφιστάμενο νομολογιακό προηγούμενο 1188 . Η εκδοχή που προκρίνει ως θεμέλιο τις συνέπειες της δι- καστικής λύσης θα πρέπει να αντιπαρατεθεί διαλεκτικά με την υφιστάμενη νομολογία, αλλά και γενικότερα τις «ανταγωνιστικές ανησυχίες» 1189 4. Εξυπηρέτηση του νομοθετικού στόχου με το βέλτιστο τρόπο Προκειμένου να προκριθεί μια ερμηνευτική εκδοχή που θεμελιώνεται στις συνέπειες της απόφασης δεν αρκεί βεβαίως η μη αντίθεση αυτής προς το θετικό δίκαιο. Υπέρ της καταλληλότητας και προσφορότητάς της ως είδους ερμηνείας θα πρέπει να συνηγορούν και άλλες παράμετροι, με σημαντικότερη το σκοπό που θεραπεύει ο εφαρμοστέος κανόνας 1190 . Υφίστανται επιτακτικοί λόγοι, ιδίως δικαιοπολιτικής φύσεως, από τις εναλλακτικές ερμηνευτικές επιλογές ο δικαστής να προκρίνει εκείνη που υπηρετεί καλύτερα το νομο- θετικό στόχο 1191 , άλλως ο δικαστής να υιοθετήσει νομική λύση την οποία θα αποδεχόταν και ο ιστορικός νομοθέτης, αν βέβαια ήταν δυνατόν να αντι- μετωπίσει την επίμαχη σχέση. Ο δικαστής φέρει το «βάρος απόδειξης» για το επιθυμητό ή μη ενός συγκεκριμένου αποτελέσματος υπό το πρίσμα του σκοπού του κανόνα, ο οποίος εξευρίσκεται μέσω της υποκειμενικής και 1187.  Βλ. ibid , η οποία αναδιατυπώνει το πραγματιστικό επιχείρημα από τη συνήθως δια- πιστούμενη στην πράξη μορφή: « υπό τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης (C1, C2, …, Cn) η εφαρμογή του κανόνα R υπό την τροποποιηθείσα έννοια R’ είναι προτιμότερη από την εφαρμογή του αυστηρού κανόνα R» », στην εξής μορφή: « Αν η εφαρμογή του κανόνα R υπό την ερμηνεία X’ υπό τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης (C1, C2, …, Cn) οδηγεί στο αποτέλεσμα Y’’ και το Y’’ είναι επιθυμητό και εάν η εφαρμογή του κανόνα R υπό την ερμηνεία X’’ οδηγεί στο αποτέλεσμα Y’ και το Y’ είναι ανεπιθύμητο, τότε η εφαρμογή του κανόνα R υπό την ερμηνεία X’ θα πρέπει να προτιμηθεί σε σχέση με την ερμηνεία X’’ ». 1188.  M. Deckert , Folgenorientierung in der Rechtsanwendung, ό.π., σελ.236. 1189.  Πρβλ. Ur. Sadl , Case - case-law - law: Ruiz Zambrano as an illustration of how the Court of Justice of the European Union constructs its legal arguments, ό.π., σελ. 228. « Social propositions are often a necessity in the judicial application of law and a lot of vexing disputes would be solved were there sufficient empirical knowledge. But justification without the evaluation of the non-legal sources appears suspicious when the Court makes a rule via making a factual determination as to which most of the evidence appeared to come from the judges’ own experiences, hunches, intuitions, and armchair sociology (and one could add, affected by the way the Court perceived the individual factual situation). ». 1190.  E. Feteris , Prototypical argumentative patterns in a legal context: The role of pragmatic argumentation in the justification of judicial decisions, ό.π, σελ.70-74. 1191.  Βλ. Π. Σούρλα, Η διαπλοκή δικαίου και πολιτικής και η θεμελίωση των νομικών κρίσεων, ό.π., σελ.81.