ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΩΣ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΩΝ ΝΟΜΙΚΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ

Προς ένα μεθοδολογικό μοντέλο συνεκτίμησης των συνεπειών 275 κλιμακούμενης τυπικής ισχύος. Ο προσδιορισμός τους στην εκάστοτε συγκε- κριμένη περίπτωση αποτελεί το αντικείμενο του δικαιοδοτικού έργου, χω- ρίς η εγκυρότητα του τελευταίου να αναιρείται από το διαφορετικό βάρος ή σημασία που αναπόφευκτα αποδίδει στα διάφορα κριτήρια αξιολόγησης ο εκάστοτε δικαστής βάσει της προσωπικής του αντίληψης, προσλαμβα- νουσών και τελικά κοσμοθεωρίας 1221 . Η «αποστασιοποίηση» του κρίνοντος από τις προσωπικές του προτιμήσεις και προκαταλήψεις και η υποταγή εν συνεχεία των αξιολογήσεων που καλείται να διενεργήσει σε αυτές της έννομης τάξης αποτελεί την προσωπική πρόκληση του κάθε δικαστή. Κανέ- νας θετός κανόνας για παράδειγμα σε κώδικα δεοντολογίας δεν μπορεί να εγγυηθεί την «αποστασιοποίηση» την οποία οφείλει να επιτύχει ο δικαστής, παρά μόνο η συνείδησή του. 6. Καθολικευσιμότητα της ερμηνευτικής λύσης Επιβεβλημένο όρο εγκυρότητας για την αναγωγή στις συνέπειες της ερ- μηνευτικής λύσης θα πρέπει να θεωρηθεί και η «καθολικευσιμότητα» (universalizability 1222 /Universalisierbarkeit 1223 ) αυτής. Σε συμπόρευση προς την καντιανή κατηγορική επιταγή, η επιλεχθείσα ερμηνευτική λύση θα πρέπει να μπορεί να καταστεί καθολικός ερμηνευτικός κανόνας για τη νομολογία, υπό την έννοια ότι ο τρόπος αξιολόγησης των συνεπειών θα πρέπει να μην παρίσταται συγκυριακός ή οπορτουνιστικός αλλά να ενδείκνυται και σε κάθε υπόθεση με αντίστοιχες περιστάσεις και χαρακτηριστικά 1224 . Όπως επιση- μαίνεται, ο δικαστής οφείλει να μορφώσει έναν γενικό κανόνα επί τη βάση του οποίου απέδωσε μεγαλύτερη βαρύτητα σε συγκεκριμένα επιχειρήματα σε σχέση με άλλα, προκρίνοντας την εφαρμογή συγκεκριμένης ερμηνείας 1225 . Είναι ανεπίτρεπτο η υιοθετηθείσασα ερμηνευτική λύση να καταλείπει την αίσθηση περιπτωσιολογικής αντιμετώπισης και μεθοδολογικού εκλεκτικι- σμού 1226 . Αποτελεί όρο αξιοπιστίας, η προκρινόμενη ερμηνεία να μην εμφα- 1221.  Πρβλ. Fl. Carbonell , Reasoning by consequences, ό.π., σελ. 90. 1222.  E. Feteris , Weighing and balancing in the justification of judicial decisions, ό.π., σελ. 28. 1223.  M. Deckert , Folgenorientierung in der Rechtsanwendung, ό.π., σελ.109. 1224.  Πρβλ. N. MacCormick , Argumentation und Interpretation im Recht: «Rule Consequentialism» und rationale Rekonstruktion, ό . π ., σελ .48, idem , On Legal Decisions and Their Consequences: From Dewey to Dworkin, ό.π., σελ.249: « To justify a decision in law is to present in its support universalized or universalizable reasons. Good reasons for a decision cannot be ad hoc and for-this-case-only. », C. Pinelli , Constitutional Reasoning and Political Deliberation, ό.π., σελ. 1178. 1225.  Βλ. R . Alexy , Οn balancing and subsumption. A structural comparison, ό.π., σελ. 433-449 . 1226.  Πρβλ. Φ. Σπυρόπουλο , Η ερμηνεία του συντάγματος, ό.π., σελ.38. Βλ. έτσι την ιδιαίτερη μέριμνα να αποφευχθεί τέτοια εντύπωση στην πρόσφατη ΣτΕ 498/2020