ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΝΟΜΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ 30 17. Επαγγελματικό απόρρητο μαρτύρων - Πρόσωπα που δεν εξετάζονται στο ακροατήριο ως μάρτυρες επί ποινή ακυρότητος Στην διάταξη του άρθρου 212 του ΚΠ∆ αναφέρονται περιοριστικά τα πρόσωπα, που έχουν δικαίωμα και υποχρέωση άρνησης μαρτυρίας των εμπιστευμένων σ’ αυτά προ- σώπων, που έχουν προσφύγει σ’ αυτά προς βοήθεια. Η άρνηση των προσώπων αυτών προς μαρτυρία δεν συνιστά λόγο διώξεως αυτών 31 . Τα πρόσωπα αυτά είναι οι Ιερείς, που έχουν την ιδιότητα του Πνευματικού, οι δικηγόροι, τεχνικοί σύμβουλοι, οι συμβολαιο- γράφοι, οι γιατροί, φαρμακοποιοί και οι βοηθοί αυτών και οι μαίες, για τα περιελθόντα σε γνώση αυτών λόγω της ανωτέρω ιδιότητας τους. Οι δικηγόροι και οι τεχνικοί σύμβουλοι καταθέτουν κατά συνείδηση σχετικά με τις πληροφορίες που περιήλθαν σ’ αυτούς λόγω της ανωτέρω ιδιότητάς τους από τρίτους. Το καθήκον και υποχρέωση της εχεμύθειας υφίσταται για τους δικηγόρους μόνο για τα εμπιστευμένα από τους εντολείς τους και όχι και τα περιελθόντα σε γνώση τους από τρίτους 32 . Στην τελευταία περίπτωση οι δικηγόροι οφείλουν να έχουν λάβει προηγουμένως σχετική άδεια του ∆Σ του Συλλόγου στον οποίο είναι εγγεγραμμένοι και σε κατεπείγουσα περίπτωση μόνο με την άδεια του Προέδρου του οικείου συλλόγου. Σε περίπτωση μη λήψης τέτοιας άδειας δεν δημιουργείται ακυρότητα της σχετικής καταθέσεως, η παράβαση αυτή όμως δημιουργεί λόγο πειθαρχικής διώξεως του καταθέσαντα από τον οικείο ∆ικ. Σύλλογο (άρθρο 49 του Κώδικα περί ∆ικηγόρων ως ίσχυε πριν την αντικατάσταση από την διάταξη του άρθρου 46 του νόμου 4194/2013) 33 . Οι ιερείς που έχουν την ιδιότητα του Πνευματικού μόνο έχουν το δικαίωμα και υποχρέωση της εχεμύθειας, δηλ. που είναι εξομολόγοι. Εξομολόγοι γίνονται ιερείς με την άδεια του οικείου Μητροπολίτη και με ειδική εκκλησιαστική τελετή. ∆ικαίωμα εχεμύθειας έχουν και οι ιερείς ετεροδόξων δογμάτων για τους πιστούς της ομολογίας τους (Παπικοί και Μονο- φυσίτες) που δέχονται το μυστήριο της εξομολογήσεως. Η απαγόρευση αυτή ισχύει ακόμη και στην περίπτωση που έχει επιτραπεί από το πρόσωπο που εμπιστεύθηκε γεγονότα και καταστάσεις στα πρόσωπα αυτά. Τα πρόσωπα αυτά καλύπτονται και για τα παραδοθέντα σ’ αυτά έγγραφα κατά τις διατάξεις των άρθρων 261 και 262 του ΚΠ∆. Επίσης και τα πρό- σωπα στα οποία περιήλθαν αυτά (τα έγγραφα) μετά τον θάνατο αυτών ως κληρονομιαία ή παράδοση αρχείου 34 . Οι ιατροδικαστές, πραγματογνώμονες, διερμηνείς δεν κωλύονται να καταθέσουν προανακριτικά ή στο ακροατήριο πρωτοβαθμίου ή δευτεροβαθμίου ∆ικα- στηρίου τα περιελθόντα σε γνώση τους λόγω της ιδιότητας τους (βλ. άρθρο 371 του ΠΚ). Αφού από ουδεμία διάταξη νόμου προκύπτει σχετικό κώλυμα 35 . Η διάταξη του άρθρου 31. Βλ. Μ. Μαργαρίτη , Ερμ. Ποιν Κώδικα στο άρθρο 225, αριθμ. 211. 32. Βλ. ΑΠ 818/2000 Ποιν∆ικ 2000, 1206, ΑΠ 365/2013, ΑΠ 1969/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ. 33. ΑΠ 1333/2006 ΝοΒ 57, 173. 34. Βλ. Μ. Μαργαρίτη στο άρθρο 212 του ΚΠ∆. 35. ΑΠ 43/87 ΠοινΧρ ΛΖ, 504.