Η ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ

ΙΙ. ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ 7 λος, για αμιγώς νομική ευθύνη, ο παρονομαστής είναι κοινός. ∆η- λαδή η υποχρέωση λογοδοσίας και, εφόσον τούτο εξακολουθεί να είναι εφικτό, αποκατάστασης των ζημιογόνων συνεπειών που επέ- φερε ορισμένη συμπεριφορά 4 . 10. Η χρήση του όρου δεν είναι τυχαία ούτε πρόσφατη κατάκτη- ση του γλωσσικού πολιτισμού μας. Συναντάται ήδη στην αρχαία ελ- ληνική γραμματεία 5 . Ο αντίστοιχος όρος της αρχαίας ελληνικής γλώσσας είναι «εύθυνα» και σήμαινε «το ποιείν τι ευθύ, διόρθω- σις, τιμωρία, κόλασις». Μάλιστα στην Αρχαία Αθήνα ο όρος είχε την έννοια της λογοδοσίας, στην οποία υπεχρεούτο ο δημόσιος υπάλ- ληλος κατά το τέλος της θητείας του σε ένα δημόσιο αξίωμα 6 . Στην πραγματικότητα η έννοια της ευθύνης συνδεόταν ενπολ- λοίς με την υπεγγυότητα του προσώπου και της περιουσίας του υπευθύνου («του οφειλέτη») έναντι του «δανειστή». 11. Το συμπέρασμα που συνάγεται είναι ότι πρόκειται για έναν όρο γλωσσικώς δόκιμο που παραδόθηκε επεξεργασμένος, με τη μορφή και το περιεχόμενο που προεκτέθηκε, από την αρχαία στη νεότερη ελληνική γραμματεία. Β.  Τι σημαίνει αστική ευθύνη; [Η έννοια της αστικής ευθύνης] 12. Η αστική ευθύνη έχει την έννοια της νομικής υποχρέω- σης για αποκατάσταση (αποζημίωση) του προσώπου εκείνου που επλήγη από μία μη νόμιμη συμπεριφορά (πράξη, παράλειψη ή υλι- κή ενέργεια) 7 . Το χαρακτηριστικό της μορφής αυτής ευθύνης από 4.  Πρβλ. Γ. Μπαμπινιώτη , Λεξικό νέας ελληνικής γλώσσας, Κέντρο Λεξικολο- γίας, Αθήνα, 1998, σ. 691. 5.  Βλ. Πλάτωνος , Πρωταγόρας, 326 d-e, Αριστοφάνους, Σφήκες, 571, Αριστοτέ- λους, Ρητορική, 1411 β 18-20 και Αθηναίων Πολιτεία, ΧLVIII, 4. Βλ. σχετικώς Πρ. Παυλόπουλου , Η αστική ευθύνη Ι, ό.π., Αθήνα, 1986, σ. 28-29. 6.  Βλ. H.G Lidell-R. Scott, Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης (ελληνική με- τάφραση Ξ. Μόσχου), εκδ. Ιωανν. Σιδέρη, Αθήναι, τ. Β΄, σ. 364. 7.  Βλ. Επ. Σπηλιωτόπουλου , Εγχειρίδιο διοικητικού δικαίου, εκδ.11η, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα, 2001, αρ. 211, ομοίως και στην 15η εκδ., 2017, αρ. 211.