Η ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ

Η ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ∆ΗΜΟΣΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ 10 υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος. Μαζί με το ∆ημόσιο ευθύνεται εις ολόκληρον και το υπαίτιο πρόσωπο, με την επιφύλα- ξη των ειδικών διατάξεων για την ευθύνη των υπουργών. άρθρο 106: Οι διατάξεις των δύο (104 & 105) προηγούμενων άρ- θρων εφαρμόζονται και για την ευθύνη των δήμων, των κοινοτή- των ή άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που βρίσκονται στην υπηρεσία τους». Οι διατάξεις αυτές συμπληρώνονται από τον υπερνομοθετικής ισχύος κανόνα του άρθρου 24 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα ∆ικαιώματα και τη Βιοιατρική (Ν. 2619/1998-Σύμβαση του Οβιέδο), σύμφωνα με το οποίο: «Το πρόσωπο που έχει υπο- στεί απρόκλητο βλάβη εξαιτίας επέμβασης έχει δικαίωμα σε δί- καιη αποζημίωση σύμφωνα με τις προϋποθέσεις και διαδικασίες που ο νόμος ορίζει». 15. Στο πλαίσιο των διατάξεων αυτών διεξάγεται σημαντική συ- ζήτηση για το νομικό και δη το συνταγματικό θεμέλιο της αστικής ευθύνης του ∆ημοσίου. Σύμφωνα με τον Μ. Στασινόπουλο , το αναζητούμενο θεμέλιο ανευρίσκεται στις αρχές της νομιμότητας και του κράτους δικαί- ου 12 . Η κριτική που ασκήθηκε είχε ως επίκεντρο όχι την άρνηση της θεωρητικής αυτής αντίληψης, αλλά την ανάγκη ενός εγγύτε- ρα προσδιορισμένου ερείσματος 13 . Σήμερα πλέον, καθ’ ην στιγμή η αρχή του κράτους δικαίου ευρίσκει ρητή κατοχύρωση στο άρθρο 25 παρ. 1 Συντ., η πιο πάνω κριτική διασκεδάζεται ενμέρει. Η θέση του Μ. Στασινόπουλου καταβλήθηκε προσπάθεια να εξειδικευθεί με την εφαρμογή του κανόνα «casum sentit dominus» και την ανάδειξη της εγγυητικής λειτουργίας του κράτους. Σημα- ντικές ήταν κατά την υποστήριξη της θεωρητικής αυτής θέσης οι 12.  Βλ. Μιχ. Στασινόπουλου, Αστική ευθύνη του κράτους, Αθήναι 1950, σ. 2 επ. Για μία αναλυτική έκθεση του όλου ζητήματος βλ. Πρ. Παυλόπουλου, Η αστική ευθύνη του ∆ημοσίου, Ι, ό.π., σ. 124 επ. 13.  Βλ. Πρ. Παυλόπουλου, Ηαστική ευθύνη του∆ημοσίου, Ι, ό.π., σ. 126-128.