Η ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ

ΙΙ. ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ 13 δυνατότητα του ∆ημοσίου να αναζητήσει τα καταβληθέντα από τον υπεύθυνο, όπως είναι γνωστό και θα εξεταστεί στη συνέχεια 20 . 17. Στο σημείο αυτό αξίζει να γίνει η ακόλουθη χαρακτηριστι- κή επισήμανση. Στη σχετική για το ζήτημα βιβλιογραφία, επισημαι- νόταν ευστόχως ότι η ευθύνη του ενοχικού δικαίου και η αστική ευθύνη του ∆ημοσίου συνιστούσαν συγγενείς θεσμούς, οι οποίοι όμως δεν ήταν απολύτως ταυτιζόμενοι. Τούτο, διότι η έννομη τάξη δεν αναγνώριζε τη δυνατότητα αναγκαστικής εκτέλεσης κατά του ∆ημοσίου 21 σε αντίθεση προς όσα ισχύουν στις ιδιωτικού δικαίου ενοχικές σχέσεις. Σήμερα πλέον η ταύτιση αυτή ενπολλοίς επήλ- θε και ισχύει μετά την θέσπιση των άρθρων 94 παρ. 4 περ. τελ. & 5 του αναθεωρημένου Συντάγματος 1975/1986/2001/2008/2019 και 4 του Ν 3068/2002 που κατοχυρώνουν ρητώς και απεριφράστως σε συνταγματικό και νομοθετικό επίπεδο αντιστοίχως την αναγκα- στική εκτέλεση κατά της (ιδιωτικής) περιουσίας του ∆ημοσίου 22 . ιστών και οργάνων και άλλες διατάξεις», κατά το οποίο σε περίπτωση ανα- πηρίας ή θανάτου δότη ή υποψηφίου εξαιτίας επιπλοκών οφείλεται απο- ζημίωση (βλ. Κ. Φουντεδάκη , Αστική ιατρική ευθύνη, ό.π., σ. 68). Το άρ- θρο αυτό καταργήθηκε από το άρθρο 64 παρ. 1 του Ν 3984/2011 (ΕτΚ Α΄ 150). Το ισχύον άρθρο 6 παρ. 6 του Ν 3984/2011, όπως ισχύει, καθιερώ- νει παρόμοια ρύθμιση. Η ευθύνη στην περίπτωση αυτή θα μπορούσε να θε- μελιωθεί στην θυσία που υφίσταται κάποιος υπέρ του κοινωνικού συνό- λου (Aufopferungsanspruch, βλ. H. Maurer, Allgemeines Verwaltungsrecht, 6 Auflage, Verlag G.H. Beck, 1988, σ. 614-619). 20. Βλ. πιο κάτω Η΄, αρ. 41-43. 21. Πρ. Παυλόπουλου, Η αστική ευθύνη, Ι, ό.π., σ. 32. 22.  Βλ. Ν 3068/2002 « Συμμόρφωση της ∆ιοίκησης προς τις δικαστικές αποφά- σεις, προαγωγή των δικαστικών των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων στο βαθμό του Συμβούλου Επικρατείας και άλλες διατάξεις » (ΕτΚ Α΄ 274), άρθρα 4 και 5. Οι διατάξεις έχουν υφή εκτελεστικού νόμου του Συντάγμα- τος, δεδομένου ότι εξειδικεύουν σε νομοθετικό επίπεδο το συνταγματικό δικαίωμα για αναγκαστική εκτέλεση κατά του ∆ημοσίου.