ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

XII (ii) Η χρήση πολλών υπερθετικών και κοσμητικών επιθέτων, εμφατικών ή άλλων «δυνατών» εκφράσεων. Μαρτυρούν μεταξύ άλλων την « ηθικήαγανάκτηση » του φοι- τητή για τις « αδικίες » που περιγράφονται στο πρακτικό και ένα « πηγαίο αίσθημα δικαί- ου », αλλά είναι αμφίβολο αν συνδράμουν στην διαφάνεια και την καθαρότητα των επιχειρημάτων. Μερικές φορές χρησιμοποιούνται για να αποκρύψουν την ένδεια της επιχειρηματολογίας ή καλύπτουν την απουσία ή/και ανακολουθία ενός νομικού συλ- λογισμού. (iii) Η χρησιμοποίηση κοινωνιολογικών ή οικονομικών παρατηρήσεων αντί νομι- κών επιχειρημάτων. Τέτοιες παρατηρήσεις μπορεί να είναι χρήσιμες ή ορθές (πχ επι- χείρημα της πρακτικής αποτελεσματικότητας κ.ά.) και να συμβάλλουν στον εμπλου- τισμό των επιχειρημάτων, ωστόσο δεν μπορούν ποτέ να υποκαταστήσουν την νομική ανάλυση, θεμελίωση και ερμηνεία. (iv) Ηαπλήαναφοράήηαντιγραφή του κειμένου των άρθρων των Συνθηκών ή του παραγώγου δικαίου προς θεμελίωση των απόψεων του φοιτητή. Η απλή αναφορά των διατάξεων χωρίς καμία θεωρητική και νομολογιακή επεξεργασία τους, ακόμη και αν αυτή είναι ορθή, δεν θεωρείται επαρκής απάντηση.