ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

IX Πρόλογος το γενικό δίκαιο (ΑΚ). Η εφαρμογή μάλιστα των προστατευτικών υπέρ των ασφαλι- σμένων διατάξεων του ΑσφΝ δεν περιορίζεται στους καταναλωτικούς, αλλά περιλαμ- βάνει και επιχειρηματικούς κινδύνους εκτός 5 περιπτώσεων και συνεπώς οι μακρο- σκελέστατοι προπαρασκευασμένοι όροι των επιχειρηματικών ασφαλιστηρίων που εισάγονται από τη διεθνή αγορά, απαιτείται για τη νομική εγκυρότητά τους να συμ- βιβάζονται με την ειδική νομοθεσία ή, με άλλα λόγια, δεν είναι υπόθεση αποκλειστι- κά των τεχνικών και διανομέων της ασφάλισης. Το ασφαλιστικό δίκαιο εστιάζεται στον ασφαλισμένο και τον ασφαλιστή, αφορά το ασφαλιστικό προϊόν και ακολουθεί τη δυναμική εξέλιξη της διεθνούς αγοράς, δεν περιορίζεται στο πλαίσιο συγγράμματος που ανανεώνεται κυρίως με συλλογή διατά- ξεων και νομολογίας Είναι το δίκαιο κλάδου της Οικονομίας, όπου ο ένας συμβαλλό- μενος, αυτός της κύριας παροχής, είναι μόνο αδειοδοτημένη ασφαλιστική επιχείρη- ση που διέπεται από την εκτενέστατη και απαιτητικότατη εποπτική νομοθεσία και όχι ένας ουδέτερος θεσμός γενικής χρήσης των όποιων συναλλασσόμενων. Στο ασφα- λιστικό δίκαιο που περιγράψαμε υπεισέρχονται, πέραν των ζωντανών δυναμικών σχημάτων και προϊόντων που διαμορφώνει η οικονομία και σημαντικοί θεσμοί του δικαίου που διαμορφώνουν την πραγματική του φυσιογνωμία, όπως κυρίως ζητή- ματα προστασίας του καταναλωτή, προστασίας του περιβάλλοντος, προστασίας των προσωπικών δεδομένων, ζητήματα βιοηθικής, ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, επενδυ- τικών υπηρεσιών. Πέραν αυτών, σήμερα συμπληρώνει την παρουσίαση του ασφαλιστικού δικαίου και μία συνοπτική παρουσίαση του εποπτικού δικαίου της ασφαλιστικής επιχείρησης και του δικαίου της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης. Τη συμπληρώνει γιατί υπεισέρ- χονται και στις σχέσεις των συμβαλλομένων ζητήματα πρώτης προτεραιότητας του εποπτικού δικαίου, όπως τα σχετιζόμενα με τις διατάξεις γενικού συμφέροντος, της ελευθερίας διαμόρφωσης των ασφαλιστικών όρων, των προσυμβατικών και άλλων πληροφοριών που πρέπει να χορηγεί η ασφαλιστική επιχείρηση, όπως τη διαδικασία υποβολής αιτιάσεων κατά της επιχείρησης, αλλά και γιατί είναι αναγκαίο να γνωρί- ζει ο εφαρμοστής της σύμβασης κρίσιμα ζητήματα της προσωπικής κατάστασης του βασικού παράγοντα και προσώπου που αναφέρεται διαρκώς το συμβατικό ασφαλι- στικό δίκαιο, που είναι ο ασφαλιστής. Περισσότερο ενδιαφέρει το δίκαιο της ασφα- λιστικής διαμεσολάβησης, διανομής και πωλήσεων γενικότερα, γιατί εξ ολοκλήρου αποβλέπει στην πληροφόρηση του ασφαλισμένου, στη διαφάνεια, στην αποφυγή καταστάσεων σύγκρουσης συμφερόντων, καθόσον ο ασφαλισμένος είναι το επίκε- ντρο των πωλήσεων ασφαλιστικών προϊόντων. Με αυτές τις παραδοχές είχε προετοιμαστεί και η προηγουμένη 4η έκδοση (2018) του παρόντος, αλλά με υπότιτλο «Εισηγήσεις» που στην παρούσα έκδοση έχει αλ- λάξει σε «Από τη θεωρία στην πράξη» για δύο λόγους. Πρώτον, ήταν «εισηγήσεις» Ασφαλιστικού Δικαίου συγκριτικά με τη μεγάλη έκταση όμοιου αντικειμένου έργων αλλοδαπών συναδέλφων. Αντικειμενικά όμως, δεν ήταν εισηγήσεις, αλλά ένα σύγ-