ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 4 των τελευταίων, όταν αυτές οι δραστηριότητες δεν εμπίπτουν σ’ αυτές που ασκού- νται από παρόχους επαγγελματικών συντάξεων. Να σημειωθεί ότι δεν είναι ασφαλιστικό δίκαιο το σύνολο του νομικού περιβάλ- λοντος της επιχείρησης ιδιωτικής ασφάλισης, όπως λ.χ. η πλουσιότατη νομολογία των αυτοκινητικών ατυχημάτων, η οποία μόνο σε ένα μικρό μέρος άπτεται θεμάτων ασφαλιστικού δικαίου, παρόλο που εμπλέκεται στις ένδικες διαφορές, σχεδόν πά- ντα, μια ασφαλιστική επιχείρηση και μερικές φορές το Επικουρικό Κεφάλαιο ευθύ- νης από ατυχήματα αυτοκινήτων. Το δίκαιο της ασφαλιστικής σύμβασης είναι το σημαντικότερο τμήμα του ασφα- λιστικού δικαίου από την άποψη του βάθους και της έκτασης της νομικής καλλιέργει- ας και αποτελεί βασικό τμήμα της επιστήμης του ιδιωτικού ασφαλιστικού δικαίου και επιπλέον μέρος του βασικού κορμού του συμβατικού δικαίου, ενώ το δίκαιο της ασφαλιστικής επιχείρησης, της διανομής ασφαλιστικών προϊόντων και των διαμε- σολαβούντων είναι το σημαντικότερο τμήμα του ιδιωτικού ασφαλιστικού δικαίου που ενδιαφέρει την ασφαλιστική βιομηχανία. Και με τα δύο ως άνω τμήματα του ασφαλιστικού δικαίου θα ασχοληθούμε στο παρόν, κυρίως όμως με το πρώτο. Τέ- λος, η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι ιδιωτικό ασφαλιστικό δίκαιο, ενώ το δίκαιο των παρόχων επαγγελματικών συντάξεων, αν και είναι ένας κλάδος που υπόσχεται ότι θα έχει στο άμεσο μέλλον πολύ μεγάλη διάδοση, έχει προς το παρόν μηδαμινή επιστημονική επεξεργασία στην Ελλάδα. 1.2. Η βασική νομοθεσία 1.2.Α. Η νομοθεσία της ασφαλιστικής σύμβασης Το δίκαιο της ασφαλιστικής σύμβασης βασίζεται στο νόμο 2496/97 για την ασφα- λιστική σύμβαση (Ασφαλιστικός Νόμος ή ΑσφΝ ) που είναι ένα αμιγώς ελληνικό , σύγχρονο, πρωτοπόρο ευρωπαϊκό νομοθέτημα που μάλιστα διάταξή του αναφέρε- ται στην αλλοδαπή βιβλιογραφία ως πρότυπο της νέας γερμανικής νομοθεσίας για την ασφαλιστική σύμβαση του 01.01.2008, ενώ την κεντρική ιδέα και άλλων διατά- ξεών του περιέχουν τόσο ο νέος γερμανικός νόμος όσο και άλλες νεότερες ευρωπα- ϊκές νομοθεσίες και το κορυφαίο ευρωπαϊκό έργο “PEICL” (για το οποίο βλ. στον επόμενο αρ. περιθ.). Η αρχική νομοθεσία κατάγονταν από την εποχή της σύστασης του ελληνικού Κράτους και ήταν μετάφραση αντίστοιχου τμήματος του γαλλικού Εμπορικού Κώδικα του 1807 που περιείχε ο ελληνικός Εμπορικός Νόμος του 1835 (ΕμπΝ), που ισχύει μέχρι σήμερα, αν και ελάχιστες πλέον ρυθμίσεις του δεν έχουν αντικατασταθεί/τροποποιηθεί. Ακολούθως, το 1910 νόμος αντικατέστησε το γαλλικό κείμενο με τη μετάφραση του αντίστοιχου τμήματος του ιταλικού Εμπορικού Κώδι- κα του 1882. Ο ιταλικός Εμπορικός Κώδικας καταργήθηκε με την εισαγωγή του ιτα- λικού Αστικού Κώδικα το 1942 (που τροποποίησε και τους κανόνες του ιταλικού δι- καίου της ασφαλιστικής σύμβασης), αλλά οι διατάξεις του για την ασφαλιστική 2 3