ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

5 Ασφάλιση και ιδιωτικό ασφαλιστικό δίκαιο  σύμβαση διατηρήθηκαν ως τμήμα του ελληνικού ΕμπΝ μέχρι την 17.11.1997, όταν αντικαταστάθηκαν από τον ΑσφΝ. Η νομοθεσία για την ασφαλιστική σύμβαση σε άλλα κράτη της Ευρώπης είναι πολύ αναλυτική, με λεπτομερείς ρυθμίσεις και, σε όλες τις μεγαλύτερες και πιο ανε- πτυγμένες χώρες της Ευρώπης, το δίκαιο της ασφαλιστικής σύμβασης έχει εξελιχθεί σε ένα κορυφαίο αυτοτελή μεγάλο κλάδο του ιδιωτικού δικαίου που έχει καλλιεργη- θεί από πληθώρα ειδικών νομικών περιοδικών, άρθρων, μονογραφιών, ερμηνευτι- κών έργων, νομολογία, επιστημονικών συνεδρίων κ.λπ. Μετά τη ριζική ανανέωση του ελληνικού δικαίου της ασφαλιστικής σύμβασης που επέφερε ο ΑσφΝ, ακολούθησαν και άλλες ευρωπαϊκές νομοθεσίες με μία επίσης ριζική ανανέωση της σχετικής τους νομοθεσίας. Πριν την εισαγωγή του ΑσφΝ, το δί- καιο της ασφαλιστικής σύμβασης αποτελούσε τμήμα του ΕμπΝ, καθόσον ο γαλλικός Εμπορικός Νόμος, απ’ όπου κατάγεται ο ελληνικός, ρύθμιζε τη σύμβαση αυτή ως μία από τις βασικές δραστηριότητες των εμπόρων. Για το λόγο αυτό η ελληνική νομική επιστήμη εντάσσει το δίκαιο της ασφαλιστικής σύμβασης σε ένα από τα τμήματα που απαρτίζουν το Εμπορικό Δίκαιο. Κράτη της ανατολικής Ευρώπης κυρίως αλλά, με- ταξύ άλλων, και η Ιταλία, εντάσσουν τους κανόνες για την ασφαλιστική σύμβαση στο Ειδικό Ενοχικό του Αστικού τους Κώδικα, αλλά τούτο οφείλεται στην παράδοση και όχι στη μη αναγνώριση της ιδιαιτερότητας που απέκτησε, της μεγάλης εξειδίκευσης και της εκτεταμένης ρύθμισης που πρέπει να έχει το δίκαιο αυτό για να έχει την ανα- γκαία νομοθετική επάρκεια. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελλάδα (το πρώτον μετά την εισαγωγή του ΑσφΝ), η Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Ελβετία και Αυ- στρία, προβλέπουν ειδική νομοθεσία για τον κλάδο αυτό του δικαίου. Σε διεθνές και ιδιαίτερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, παρατηρείται μία τάση σύγκλι- σης των βασικών αρχών και θεσμών του δικαίου της ασφαλιστικής σύμβασης. Εν τούτοις, αυτή η τάση στην Ευρώπη παρατηρείται κυρίως μόνο στα ευρωπαϊκά ηπει- ρωτικά συστήματα δικαίου όπου ανήκει και το ελληνικό. Στα συστήματα αυτά η νο- μοθεσία διακρίνεται σε χώρες όπου έχουν λακωνικές ρυθμίσεις (όπως λ.χ. η Ελλάδα, Ιταλία, Ολλανδία) και σε εκείνες που έχουν αναλυτικές (όπως λ.χ. η Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Πορτογαλία, Ισπανία, Σουηδία). Τα τελευταία χρόνια εισάχθηκε σε ευρωπαϊκό και προς το παρόν μόνο ακαδημα- ϊκό επίπεδο ένα σύνολο διατάξεων που αποτελούν τις « αρχές του ευρωπαϊκού δι- καίου για την ασφαλιστική σύμβαση» ( Principles of European Insurance Contract Law - PEICL) και περιλαμβάνει όλες τις ασφαλιστικές συμβάσεις με εξαίρεση, στην παρούσα φάση, την θαλάσσια ασφάλιση και την αντασφάλιση 1 . Το PEICL επέχει θέ- σει ειδικού σε σχέση με το γενικό που είναι το PECL (Principles of European Contract 1. Εφεξής δεν διακρίνουμε την αντασφάλιση κατά την αναφορά στις έννοιες ασφαλιστική επιχεί- ρηση, ασφαλιστής, ασφαλιστική εργασία, ασφαλιστήριο, λήπτης της ασφάλισης κ.τ.τ., καθότι οι περισσότερες εποπτικές ρυθμίσεις επί των ασφαλιστικών επιχειρήσεων εφαρμόζονται και επί 4