ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

7 κός Κανονισμός, θα αποτελεί το «δεύτερο» –μετά τον ΑσφΝ– νομοθετικό καθεστώς του ελληνικού δικαίου της ασφαλιστικής σύμβασης, ενώ αν δεν καταλήξει σε Κανο- νισμό, θ’ αποτελεί, όπως σήμερα, το « κοινό πλαίσιο αναφοράς » του δικαίου της ευ- ρωπαϊκής ασφαλιστικής σύμβασης , όπως έχει αποφασιστεί από τα ενωσιακά όργανα, και άρα θα διατηρήσει τη τεράστια σημασία του. 1.2.Β. Η νομοθεσία της ασφαλιστικής επιχείρησης και της κρατικής εποπτείας Το ελληνικό δίκαιο της ασφαλιστικής επιχείρησης βασίζεται στο Ν 4364/2016, οι διατάξεις του οποίου στην συντριπτική τους πλειοψηφία αποτελούν μεταφορά της Οδηγίας 2009/138 σχετικά με την «ανάληψη και την άσκηση δραστηριοτήτων ασφά- λισης και αντασφάλισης», που ονομάζεται «Φερεγγυότητα ΙΙ» (“ Solvency II ”), η ο- ποία έχει περιλάβει όλες τις μέχρι την εισαγωγή της ισχύουσες εποπτικής φύσης 13 αμιγώς ασφαλιστικές Οδηγίες (καταργώντας και τροποποιώντας τις) προς τις οποίες είχε εναρμονιστεί το ελληνικό δίκαιο, που ο ενωσιακός νομοθέτης, προς διάκριση, ονόμασε Solvency I. Έτσι, ο Ν 4364/2016, είναι ο Νόμος για την Εποπτεία Ασφαλιστι- κών Επιχειρήσεων (σε ακρωνύμιο ΝΕΑΕ) της Ελλάδας που αντικατέστησε το μέχρι την 1.1.2016 σε ισχύ ΝΔ 400/1970 «περί ιδιωτικής επιχειρήσεως ασφαλίσεως», που με την σειρά του ήταν εξέλιξη του προϊσχύσαντος ΚΝ 1023/1917. Περιλαμβάνει το νομοθέτημα αυτό κυρίως τις ιδιαίτερες προϋποθέσεις και όρους, με τους οποίους επιτρέπεται ν’ ασκείται η ασφαλιστική δραστηριότητα από ασφαλιστικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και από ελληνικές ΑσφΕ που δραστηριοποι- ούνται σε άλλα Κράτη μέλη της Ένωσης και των τριών μελών του ΕΟΧ (Νορβηγία, Ισλανδία, Λιχτενστάιν) που δεν είναι μέλη αυτής. Οι ρυθμίσεις του εστιάζονται κατά πρώτο λόγο στις κεφαλαιακές απαιτήσεις, στις τεχνικές προβλέψεις και στα ίδια κε- φάλαια των αδειοδοτημένων ή μελλόντων να αδειοδοτηθούν από την εποπτική Αρχή, που είναι η Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ) ασφαλιστικές και αντασφαλιστικές επι- χειρήσεις (που σημειώτεον ότι μέχρι στιγμής ελληνική αμιγώς αντασφαλιστική επι- χείρηση δεν υπάρχει) ώστε να είναι σε θέση ανά πάσα στιγμή να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις που απορρέουν άμεσα από τις ασφαλιστικές συμβάσεις που συνά- πτουν. Πρόκειται για τις λεγόμενες ποσοτικές απαιτήσεις που χαρακτηρίζονται ως ο πρώτος πυλώνας του συστήματος Solvency IΙ που αντιστοιχεί, αλλά διαφέρει ριζικά στην μεθοδολογία, στις χρηματοοικονομικές προϋποθέσεις του προ της 1.1.2016 κα- θεστώτος. Εστιάζονται επίσης οι ρυθμίσεις του ΝΕΑΕ στο λεγόμενο σύστημα διακυ- βέρνησης της ΑσφΕ, όπως στην καταλληλότητα των μελών της διοίκησής της, στον εσωτερικό έλεγχο, στην αναλογιστική λειτουργία, στην διαχείριση των κινδύνων και στις εξουσίες της ΤτΕ να επεμβαίνει. Πρόκειται για τις λεγόμενες ποιοτικές απαιτήσεις που χαρακτηρίζονται ως ο δεύτερος πυλώνας του συστήματος Solvency IΙ. Ο τρίτος πυλώνας είναι οι διατάξεις που αφορούν την δημόσια πληροφόρηση, την δημοσιο- ποίηση, δηλαδή πληροφοριών προς το ευρύ κοινό και στις εποπτικές Αρχές και την τόνωση έτσι της διαφάνειας. Πέραν των ρυθμίσεων που αποτελούν τους τρεις πυλώ- 5 Ασφάλιση και ιδιωτικό ασφαλιστικό δίκαιο