ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 8 νες του συστήματος Solvency IΙ, που ακολουθεί το σύστημα της Βασιλείας ΙΙ των τρι- ών πυλώνων εποπτείας των τραπεζών, οι ρυθμίσεις του ΝΕΑΕ περιλαμβάνουν πλή- ρη σειρά διατάξεων όπως σχετικά με την αδειοδότηση, την λειτουργία της επιχείρησης, την μεταβίβαση του ασφαλιστικού χαρτοφυλακίου, τις συμβατικές πλη- ροφορίες προς τους λήπτες της ασφάλισης που πρέπει να δίδουν οι ασφαλιστικές ε- πιχειρήσεις, τους ελεγκτές, την ελεύθερη εγκατάσταση και παροχή υπηρεσιών εντός της Ένωσης, ρυθμίσεις για τα υποκαταστήματα και τις θυγατρικές τρίτων Χωρών, αλλά και ζητήματα ασφάλισης αστικής ευθύνης από αυτοκίνητα, νομικής προστα- σίας, με τις ασφαλιστικές επιχειρήσεις που ανήκουν σε όμιλο, με τις επιχειρήσεις σε οικονομική δυσχέρεια, με την εξυγίανση και την εκκαθάριση. Η νέα άκρως εκτενής νομοθεσία που εισάγει ο ΝΕΑΕ αποτελεί μέρος του νέου ευρωπαϊκού εποπτικού «συστήματος Solvency IΙ » και συγκεκριμένα το πρώτο επίπεδο αυτού, όπως το κα- τατάσσει το ενωσιακό δίκαιο. Το δεύτερο επίπεδο είναι οι «Εκτελεστικοί Κανονι- σμοί», που ως Κανονισμοί είναι άμεσα εφαρμοστέοι (μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 29) και οι Αποφάσεις (μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 4), που αφορούν ειδικότερα θέ- ματα και συγκεκριμενοποίηση των διατάξεων της Οδηγίας (άρα και του ΝΕΑΕ), κα- θόσον η Οδηγία είναι μόνο «Οδηγία πλαίσιο» και οι διατάξεις της έχουν κυρίως χα- ρακτήρα αρχών, ώστε υπάρχει ανάγκη δευτερογενών ρυθμίσεων. Το σύστημα Solvency IΙ ολοκληρώνεται με το επίπεδο που μπορούμε να πούμε ότι περιλαμβάνει τα ρυθμιστικά και τα εκτελεστικά τεχνικά πρότυπα, το επίπεδο των συμβουλών των επιτροπών εμπειρογνωμόνων που συμβάλλουν στην ομοιόμορφη ερμηνεία και εφαρμογή του ενωσιακού δικαίου εποπτείας των ΑσφΕ και το τελευταίο επίπεδο που αποτελεί την εποπτεία που ασκεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Επιτροπή) με σκοπό την στενή συνεργασία των Κρατών μελών και την ενιαία εφαρμογή του ενωσιακού δι- καίου στον τομέα ασφάλιση. Ήδη πριν την ριζική αντικατάσταση του μέχρι την 1.1.2016 νομοθετικού πλαισίου μία πλειάδα ενωσιακών Οδηγιών, αλλά και εθνικών τροπολογιών/προσθηκών, εί- χαν αλλοιώσει πλήρως τον αρχικό χαρακτήρα του νομοθετήματος, το είχαν πολλα- πλασιάσει σε όγκο, και κατά το κύριο και μεγαλύτερο μέρος του, ήταν εναρμονισμέ- νο με το ενωσιακό δίκαιο. Λιγοστές διατάξεις είχαν διατηρηθεί όπως στην αρχική τους έκδοση, γιατί αφορούσαν θέματα που βρίσκονταν εκτός του ευρωπαϊκού πλαι- σίου εναρμόνισης. Εντούτοις και αυτές οι διατάξεις είχαν ανάγκη προσαρμογής προς το αλλαγμένο περιβάλλον, γιατί, ως είχαν, δημιουργούσαν δυσχέρειες ερμηνευτικές, ενώ οδηγούν σε ορισμένα σημεία και σε λύσεις εκτός των ενωσιακών στόχων. Επι- πλέον η εναρμόνιση παρουσίαζε ελλείψεις και έπασχε σε πλείστα σημεία ως προς τη νομοθετική της βάση, γιατί, ενώ η διαδικασία εναρμόνισης είχε γίνει με προεδρικά διατάγματα (όχι με νόμους, κυρίως μέχρι το 2009), με τα οποία η Διοίκηση δεν μπο- ρούσε κατ΄ αρχήν να εισάγει ρυθμίσεις πέραν αυτών που προβλέπουν οι Οδηγίες, διάφορα ΠΔ εναρμόνισης και ιδίως το ΠΔ 252/96 που εναρμόνισε μεταξύ άλλων τις κρίσιμες Οδηγίες β’ και γ’ γενιάς ζημιών και ζωής, περιείχαν μία πληθώρα «νομοθε- τικών πρωτοβουλιών» που μπορούσαν να χαρακτηριστούν ότι βρίσκονταν εκτός νο-