ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

9 μοθετικής εξουσιοδότησης, γιατί προέβαιναν και σε ρυθμίσεις που βρίσκονται πέ- ραν των αναγκών της εναρμόνισης. Όμως η επείγουσα ανάγκη εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας επιτεύχθηκε μερικά, γιατί έγινε με την πλήρη κατάργησή της και αντικα- τάστασή της με την Οδηγία Solvency IΙ, η οποία ναι μεν ρυθμίζει την μεγάλη πλειο- ψηφία των διατάξεων που διέπουν την ΑσφΕ και εντάσσονται σε αυτό που εννοούμε δίκαιο της κρατικής εποπτείας της ιδιωτική ασφάλισης, πλην όμως εισάγονται μόνο στα πλαίσια επίτευξης του ενωσιακών αρχών που αφορούν θέματα σχετικά με την ανάληψη και άσκηση δραστηριοτήτων ασφάλισης, με αποτέλεσμα να παραλειφθούν από χρήσιμες μέχρι αναγκαίες διατάξεις εθνικού/μη εναρμονισμένου δικαίου ή να μην εισαχθούν με ευκαιρία της μεγάλης αλλαγής, ενώ άλλες που εισάχθηκαν να μην εναρμονίζονται επαρκώς με το λοιπό κείμενο. 1.2.Γ. Η νομοθεσία για την ασφαλιστική διαμεσολάβηση και την διανομή ασφαλιστικών προϊόντων Η νομοθεσία για την διανομή ασφαλιστικών προϊόντων εισάχθηκε με τον Ν 4583 /2018 που τέθηκε σε ισχύ την 18.12,2018 και εναρμόνισε τη νομοθεσία προς την νέα Οδηγία 97/2016 για τη διανομή ασφαλιστικών προϊόντων, που αντικατέστησε την προηγούμενη 2002/92. Η νέα νομοθεσία σκοπεί στην διεύρυνση της προστασίας των ασφαλισμένων με κριτήριο κυρίως την γνώση και τις δεξιότητες των φυσικών προ- σώπων που πράγματι προβαίνουν σε εργασίες διανομής και έρχονται σε επαφή με τους πελάτες και όχι τόσο με κριτήριο την επαγγελματική ιδιότητα του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή, καθώς και με πρόβλεψη μίας σειράς προϋποθέσεων ενημέρωσης, καθοδήγησης και συμβουλής των πελατών που πρέπει να τηρούν. Σε ενωσιακό επί- πεδο δημιουργείται έτσι ένα ευρύτατο πλέγμα ρυθμίσεων, που δεν είναι μόνο η νέα Οδηγία και ο Ν 4583/2018, αλλά και μια σειρά από Πράξεις της Εκτελεστικής Επιτρο- πής της Τραπέζης της Ελλάδος (ΠΕΕ ΤτΕ), 5 Κανονισμοί της Επιτροπής και μια σειρά από Κατευθυντήριες Γραμμές της EIOPA. 1.2.Δ. Λοιπή νομοθεσία Μικρή σημασία έχει το τμήμα του κώδικα ιδιωτικού ναυτικού δικαίου (κινδ) του 1958 που αντικατέστησε το περί θαλάσσιας ασφάλισης τμήμα του Εμπορικού Νόμου που, όπως ήδη αναφέρθηκε, ήταν μετάφραση του γαλλικού Εμπορικού Κώ- δικα (του 1807) και τελεί σε σχέση ειδικού προς το γενικό δίκαιο της ασφαλιστικής σύμβασης που είναι ο ΑσφΝ. Τούτο γιατί κατά κανόνα στις ναυτικές διαφορές, που αφορούν ελληνικά συμφέροντα, στις οποίες συγκαταλέγονται και οι ναυτασφαλιστι- κές, συνήθως συμφωνείται η εφαρμογή αλλοδαπού δικαίου και εφαρμόζονται στε- ρεότυπα κείμενα/πρότυπα συμβάσεων με διεθνή αναγνωρισιμότητα που παραμερί- ζουν του κανόνες του κινδ, καθότι επιτρέπεται με συμφωνία ο παραμερισμός τους (κατά κανόνα οι διατάξεις του κινδ είναι ενδοτικού δικαίου, σε αντίθεση με τις δια- τάξεις του ΑσφΝ). 6 7 Ασφάλιση και ιδιωτικό ασφαλιστικό δίκαιο