ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

15 χεία προστίθενται σε μια ασφαλιστική σύμβαση κατά την ανανέωσή της, που γίνε- ται μετά τη λήξη της συμβατικής της διάρκειας, προκειμένου να εφαρμοστεί λ.χ. η υποχρέωση χορήγησης πληροφοριών που έχει ο ασφαλιστής κατά τη σύναψη της σύμβασης στον αιτούντα ασφάλιση. Εντούτοις τούτο δεν απαιτείται πάντοτε (βλ. αρ. περιθ. 69) αν και κατ’ αρχήν θα έπρεπε κατά το γενικό δίκαιο, ως νέα σύμβαση, τα στοιχεία αυτά να ξαναχορηγηθούν. Ακόμα η προστασία των ασφαλισμένων που είναι ο πρώτιστος σκοπός του επο- πτικού επί των ΑσφΕ δικαίου, επιβάλλει στην εποπτική Αρχή, με γνώμονα την ύπαρ- ξη ή μη προστατεύσιμου συμφέροντος σε μία συγκεκριμένη περίπτωση, ευλυγισία στην εφαρμογή του που, σε συνδυασμό και με τη ρυθμιστική εξουσία που έχει η Αρχή, της επιτρέπει σε ορισμένες περιπτώσεις να συμπληρώνει και να ξεπερνά ακό- μα και το γράμμα της ειδικής νομοθεσίας, αν τούτο υπαγορεύεται από επείγουσες ανάγκες προστασίας των ασφαλισμένων. Τέλος, έννοιες του ποινικού δικαίου, όταν υιοθετούνται για την περιγραφή ασφα- λιστικών κινδύνων, είναι δυνατόν να πρέπει να διαφοροποιούνται. Έτσι λ.χ. η έννοια της κλοπής δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην ασφάλιση κατά κλοπής όπου ο ασφαλι- στής είναι ορθό να μπορεί ν’ αναμένει, με ή/και χωρίς σχετική συμβατική πρόβλεψη, ένα εύλογο διάστημα πριν καταβάλλει αποζημίωση, μήπως εν τω μεταξύ ανευρεθεί το «ασφαλισμένο» κλαπέν, αν πρόκειται για αγαθό, όπως τα επιβατηγά οχήματα, που σε μεγάλο ποσοστό βρίσκονται μετά από ένα μικρό διάστημα από την κλοπή. Επίσης θα πρέπει ν’ αποζημιωθεί η ασφαλισμένη επιχείρηση κατά απιστίας των υπαλλήλων της, έστω και αν δεν καταδικάστηκε ήδη ο υπάλληλος (διαδικασία που διαρκεί) μετά την πάροδο ενός εύλογου χρονικού διαστήματος από την διαπίστωση της απιστίας ή αν δεν καταδικάστηκε λόγω παραγραφής ή αμφιβολιών. Άλλη ιδιαιτερότητα είναι ότι ο ασφαλιστής, σε αντίθεση προς τον υπόχρεο από αδικοπραξία, με την καταβολή της ασφαλιστικής αποζημίωσης (ασφαλίσματος) εκ- πληρώνει συμβατική του παροχή, με αποτέλεσμα να μην περιορίζεται ή αποκλείεται η αποκατάσταση της ζημιάς που μπορεί να αξιώσει ο ζημιωθείς από θέματα που σχε- τίζονται με το βαθμό υπαιτιότητας του υπόχρεου. Για τον ασφαλιστή τυχόν περιορι- σμός ή/και αποκλεισμός της υποχρέωσής του προς αποκατάσταση της ζημιάς ρυθμί- ζεται συμβατικά με το ασφαλιστήριο και τους, όχι αντίθετους προς τις αναγκαστικού δικαίου διατάξεις, ασφαλιστικούς όρους. Ακόμα, όταν ο ενάγων-λήπτης της ασφάλισης βασίζει το αγωγικό του αίτημα προς καταβολή ασφαλιστικής αποζημίωσης σε καταστροφή διαφόρων ασφαλισμέ- νων αντικειμένων ή άλλων ασφαλιστικών συμφερόντων που επέφερε η πραγματο- ποίηση του ασφαλιστικού κινδύνου, μπορεί να περιορίσει το αίτημα, χωρίς να κάνει αναλογικό περιορισμό των επί μέρους κονδυλίων, τα οποία απαρτίζουν την ασφα- λιστική αποζημίωση, όπως θα συνέβαινε αν το αγωγικό αίτημα στρεφόταν κατά αδι- κοπραγήσαντα. Ασφάλιση και ιδιωτικό ασφαλιστικό δίκαιο