Η ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ EΝΩΣΗΣ-ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ

Πρόλογος VIII τήσω με ακρίβεια) είναι κυρίως προϊόν της τελευταίας δεκαετίας ή έστω των τελευταίων δύο δεκαετιών, αν αναχθούμε στην εισαγωγή του ευρώ το 2002. O εν πολλοίς δε τεχνι- κός χαρακτήρας του, αλλά και η έλλειψη επαρκούς νομολογιακού κεκτημένου, δημιουρ- γούν κάποια αμηχανία σ’αυτούς που θα χαρακτηρίζαμε ως «κλασικούς» νομικούς του ευρωπαϊκού δικαίου. Και ο ίδιος, χρειάσθηκα τη θητεία μου ως αντιπροέδρου του Διοι- κητικού Δικαστηρίου του ΕSM, καθώς και την επίβλεψη σχετικού διδακτορικού («Cross- border supervision and resolution of significant banking groups in the Εuropean Banking Union», N.Maragopoulos, 2019), για να αισθανθώ άνετα στο γνωστικό αυτό πεδίο. Την προσπάθεια έτσι συνδυαστικής προσέγγισης των δύο αυτών γνωστικών πεδίων, έστω και μέσω του ειδικότερου θέματος της εκπροσώπησης της Ευρ. Ένωσης και των κρα- τών μελών της ΟΝΕ στο ΔΝΤ, θεωρώ τόλμημα, επιδοκιμάζω την απόφαση της κ. Μενγκ- Παπαντώνη να κινηθεί στα σχεδόν αχαρτογράφητα αυτά νερά και βεβαίως δεν μπορεί παρά να είμαι ευτυχής καλούμενος να προλογίσω τη μονογραφία που αποτελεί το αποτέ- λεσμα των ερευνών της. Τον τρίτο δε λόγο, που απλώς διέβλεπα αποδεχόμενος την πρόσκληση, αλλά που μπορώ πλέον να επιβεβαιώσω, αποτελεί η ποιότητα της εν λόγω μονογραφίας. Δεν είναι βεβαίως έργο του προλογίζοντος, αλλά της βιβλιοκριτικής, να αποφανθεί ειδικότερα και λεπτομε- ρειακά επί της ποιότητος, όπως και δεν είναι έργο του προλογίζοντος, αλλά του συγγρα- φέα, στην εισαγωγή και στον επίλογό του (στα οποία και παραπέμπω), να παρουσιάσει συ- νοπτικά τη μελέτη του, τη μεθοδολογία και διάρθρωση, καθώς τα βασικά ευρήματα και κύρια συμπεράσματά του. Νομίζω όμως ότι μπορώ από τις παραγράφους αυτές να εμμεί- νω στην πληρότητα της παρουσίασης, καθώς και στον εύληπτο τρόπο με τον οποίο η συγ- γραφεύς εκθέτει τις απόψεις της. Και θα ήθελα, πολύ συνοπτικά βεβαίως, να επιστήσω κυ- ρίως την προσοχή του αναγνώστη στα γραφόμενα περί των ενωσιακών αρμοδιοτήτων σε σχέση με το ΔΝΤ, καθώς και περί της πρόσφατης πρότασης της Επιτροπής για την επίτευ- ξη μεγαλύτερης συνοχής στην εκπροσώπηση της Ευρωζώνης στο ΔΝΤ (τελευταία κεφά- λαια του δεύτερου και τρίτου μέρους, αντιστοίχως, του έργου). Αντίλογος βεβαίως και θα υπάρχει σε επιμέρους ζητήματα, πόσο μάλλον που πρόκειται για αντικείμενα νέα και en mutation. Η αξία όμως ενός έργου δεν έγκειται μόνο σ’αυτά που καταθέτει, αλλά και στο κατά πόσο μπορεί να ενεργοποιήσει και ενθαρρύνει το διάλογο επ’αυτών, αλλά και επί συγγενών θεμάτων. Περίπτωση που προδήλως συντρέχει εδώ, επαυξάνοντας την αξία του. Εύχομαι στη συγγραφέα να συνεχίσει με την ίδια διάθεση και επιτυχία το εν γένει επιστη- μονικό και συγγραφικό της έργο. Αθήνα, Σεπτέμβριος 2020 Χάρης Ν. Ταγαράς Καθηγητής Ευρωπαϊκού, Ιδ.Δ.Δ. και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοσμήτωρ της Σχολής Διεθνών Σπουδών, Επικοινωνίας και Πολιτισμού