Η ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ EΝΩΣΗΣ-ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ

3 Εισαγωγή ρακτήρα των διατάξεων τους. Όμως, αν και η διαμόρφωση των εξωτερικών σχέσεων της Ένωσης με το ΔΝΤ είχε αρχικά αφεθεί στην πολιτική πρωτοβουλία, η συνεργασία της Ένω- σης με το ΔΝΤ έχει αποκτήσει έκτοτε βάσεις στο δίκαιο των δύο οργανισμών. Η παρούσα μονογραφία στοχεύει αφενός να αναλύσει το ισχύον καθεστώς εκπροσώπησης της ΕΕ στο ΔΝΤ και αφετέρου να αναδείξει τις αδυναμίες, καθώς και τις δυνατότητες οι οποίες διανοί- γονται στο πλαίσιο της ενωσιακής ολοκλήρωσης για την περαιτέρω διαμόρφωση του κα- θεστώτος συμμετοχής της Ένωσης και των κρατών μελών στο ΔΝΤ. Υποδιαιρούμενη σε τρία (εκτός της εισαγωγής και του επιλόγου) κύρια μέρη, η παρούσα μονογραφία επιδιώκει να παρουσιάσει τα νομικής (και τα συνδεόμενα με αυτήν πολιτικής) φύσεως ζητήματα, τα οποία συνδέονται με την (εξωτερική) εκπροσώπηση της ΕΕ (δια/και των κρατών μελών της) στο ΔΝΤ. Αν και η ΕΕ και το ΔΝΤ διέπονται από ίδιους κανόνες, για τα θέματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων τους έχουν μακρά πορεία ( de facto ) συνεργα- σίας, η οποία έγινε εμφανής κατά την περίοδο της τελευταίας μεγάλης παγκόσμιας κρίσης 9 , και η οποία (συνεργασία) βασίζεται κυρίως στη δυνατότητα ευελιξίας και προσαρμοστικό- τητας του ΔΝΤ. Ειδικότερα, η μελέτη μας θα αναλύσει, στο πρώτο μέρος, το νομικό σύστη- μα του ΔΝΤ, προκειμένου να αναδειχθούν τα ειδικά γνωρίσματα, τα καθήκοντα, η διαδικα- σία λήψης αποφάσεων, καθώς και το καθεστώς του ΔΝΤ ως προς την ένταξη νέων μελών, το οποίο δεν λαμβάνει υπόψη την περίπτωση των νομισματικών ενώσεων, ήτοι της ΟΝΕ. Υπό τη θεώρηση του ενωσιακού δικαίου θα εξετάσουμε στο δεύτερο μέρος, τη θέση της ΕΕ στον κόσμο, ήτοι το νομικό καθεστώς των σχέσεων της ΕΕ με (τρίτες χώρες και) διε- θνείς οργανισμούς, επικεντρώνοντας την ανάλυσή μας στην επάρκεια των διατάξεων για τις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ στα θέματα του τομέα της ΟΝΕ. Ειδικότερα, θα αναλύσουμε το βεληνεκές των αρμοδιοτήτων της Ένωσης αναφορικά με τους δύο πυλώνες (Νομισμα- τικό και Οικονομικό) της ΟΝΕ, προκειμένου να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με τη δυνατότητα εκπροσώπησης της Ένωσης στο ΔΝΤ. Επίσης, η εξέταση των ενωσιακών κανόνων σχετικά αφενός με τη δέσμευση της Ένωσης να τηρεί τις διατάξεις των διεθνών συμφωνιών, οι οποίες είχαν συναφθεί από τα κράτη μέλη πριν τη δημιουργία της Ένω- σης/Κοινότητας ή πριν την προσχώρησή τους σε αυτή, καθώς και αφετέρου (σχετικά) με τις υποχρεώσεις για καλόπιστη συνεργασία, αποτελούν στέρεη βάση για την ανάλυση της δυνατότητας καθώς και του μοντέλου συμμετοχής (από απόψεως ενωσιακού δικαίου) της Ένωσης στο ΔΝΤ. Οι ισχύουσες σχέσεις εκπροσώπησης της ΕΕ στο ΔΝΤ εξετάζονται στο τρίτο μέρος, υπό το πρίσμα του ενωσιακού δικαίου και του δικαίου του ΔΝΤ, καθώς και της πρακτικής, η οποία έχει αναπτυχθεί όλα αυτά τα χρόνια (από την 1.1.1999, ήτοι από τη μετάβαση της Ένωσης στο τρίτο στάδιο της ΟΝΕ), και αξιολογείται η αποτελεσματικότητα της εξυπηρέτη- σης των αναγκών συντονισμού, οι οποίες έχουν προκύψει, λόγω της έλλειψης ενιαίας εκ- προσώπησης της ΕΕ στο ΔΝΤ. Στο τρίτο μέρος της παρούσας αναλύεται επίσης και η νέα 9. J. A. Koops, D. Tolksdorf, “The European Union’s role in international economic for a. Paper 4: The IMF”, European Parliament – Directorate General for internal policies: Policy Department A: Economic and Scientific policy , 2015, σελ. 40.