Η ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ EΝΩΣΗΣ-ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ

Η εκπροσώπηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης-Ευρωζώνης στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο 6 διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών, και στο οποίο δόθηκε η μέγιστη προτεραιότητα, ήταν ο επανασχεδιασμός των συνόρων της Ευρώπης, προκειμένου να αποφευχθεί ένας δεύτε- ρος παγκόσμιος πόλεμος. Τα οικονομικής φύσεως ζητήματα δεν αποτέλεσαν προτεραιότη- τα στη σύναψη των Συνθηκών 11 οι οποίες συνομολογήθηκαν με βάση τις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης Ειρήνης των Παρισίων του 1919. Στο Σύμφωνο της Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ) - η οποία ιδρύθηκε με την υπογραφή της Συνθήκης των Βερσαλλιών 12 , τέθηκε σε ισχύ στις 10 Ιανουαρίου 1920 και η δραστηριό- τητά της τερματίστηκε ουσιαστικά το 1939 13 και τυπικά το 1946, με την ίδρυση του ΟΗΕ -, δεν καθορίσθηκαν ρητά οι οικονομικής φύσης αρμοδιότητές της 14 , και έτσι αυτός ο οργα- νισμός δεν απέκτησε αποτελεσματικό ρόλο στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις 15 . Μόνο τα άρθρα 22 16 - το οποίο αποσκοπούσε στη δημιουργία ίσων όρων για το εμπόριο σε περιο- χές που υπάγονταν στην εντολή της ΚτΕ - και 23 17 της Συνθήκης των Βερσαλλιών αναφέρο- 11. Οι βασικότερες συνθήκες που συνομολογήθηκαν με βάση τις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης Ειρήνης των Παρισίων του 1919 ήταν οι ακόλουθες: η Συνθήκη των Βερσαλλιών στις 28 Ιουνίου 1919, η Συν- θήκη του Αγίου Γερμανού στις 10 Σεπτεμβρίου 1919, η Συνθήκη του Νεϊγύ στις 27 Νοεμβρίου 1919, η Συνθήκη του Τριανόν στις 4 Ιουνίου 1920 η και Συνθήκη των Σεβρών, η οποία αντικαταστάθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία συνομολογήθηκε στις 24 Ιουλίου 1923. 12. Η Συνθήκη Βερσαλλιών στη γαλλική γλώσσα: https://mjp.univ-perp.fr/traites/sdn1919.htm , (τελευ- ταία πρόσβαση στις 30.08.2020) 13. Η τελευταία Σύνοδος πραγματοποιήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1939. 14. Μ. Hill, The Economic and Financial Organization of the League of Nations: A survey of twenty- five years’ experience , Washington, D.C., Carnegie Endowment for International Peace, Division of International Law, Washington, 1945, σελ. 15. 15. L. W. Pauly, T he League of Nations and the foreshadowing of the International Monetary Fund, Essays in International Finance, αρ. 201, 1996, https://munkschool.utoronto.ca/pauly/selected_ publications/Pauly%20Princeton%20Essay%20E201.pdf, (τελευταία πρόσβαση στις 30.08.2020). 16. Το άρθρο 22 της Συνθήκης των Βερσαλλιών αναφέρει επί λέξει: «1. Les principes suivants s’appliquent aux colonies et territoires qui, à la suite de la guerre, ont cessé d’être sous la souveraineté des États qui les gouvernaient précédemment et qui sont habités par des peuples non encore capables de se diriger eux-mêmes dans les conditions particulièrement difficiles du monde moderne. Le bien être et le développement de ces peuples forment une mission sacrée de civilisation, et il convient d’incorporer dans le présent pacte des garanties pour l’accomplissement de cette mission. 2. La meilleure méthode de réaliser pratiquement ce principe est de confier la tutelle de ces peuples aux nations développées qui, en raison de leurs ressources, de leur expérience ou de leur position géographique, sont le mieux â même d’assumer cette responsabilité et qui consentent à l’accepter : elles exerceraient cette tutelle en qualité de mandataires et au nom de la Société». 17. Η διάταξη του άρθρου 23 έχει ως εξής: «Sous la réserve, et en conformité des dispositions des conventions internationales actuellement existantes ou qui seront ultérieurement conclues, les membres de la Société : a) s’efforceront d’assurer et de maintenir des conditions de travail équitables et humaines […] ainsi que dans tous pays auxquels s’étendent leurs relations de commerce et d’industrie, et, dans ce but, d’établir et d’entretenir les organisations internationales nécessaires ; […] c) chargent la Société du contrôle général des accords relatifs à la traite des femmes et des enfants, du trafic de l’opium et autres drogues nuisibles ; d) chargent la Société du contrôle général du commerce des armes et des munitions avec les pays où le contrôle de ce commerce est indispensable