Η ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ EΝΩΣΗΣ-ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) 7 νταν έμμεσα σε οικονομικά ζητήματα. Ειδικότερα, το άρθρο 23 της Συνθήκης των Βερσαλ- λιών κήρυσσε την επιστροφή στην αρχή της μη διάκρισης, η οποία κωδικοποιήθηκε στη Συνθήκη Cobden-Chevalier του 1860 18 , και η εμπέδωση της οποίας φαινόταν να αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση για την οικονομική σταθερότητα 19 . Παρόλη την αποτυχία της, η Κοινωνία των Εθνών λογίζεται πρόδρομος του ΔΝΤ. Το περιο- ρισμένο οικονομικό και χρηματοπιστωτικό έργο της παρέχει χρήσιμες πληροφορίες για τη σύγχρονη πρακτική που ακολουθείται στο ΔΝΤ. Ειδικότερα, η μη πρόβλεψη μηχανισμών εθνικής και συστημικής εποπτείας από την ΚτΕ, βοήθησε να γίνει κατανοητό ότι η σταθε- ρότητα στην παγκόσμια οικονομία δύσκολα οικοδομείται στη βάση των παγκόσμιων χρη- ματοπιστωτικών αγορών 20 . Oι φιλελεύθερες οικονομικές αντιλήψεις που εκφράστηκαν μέχρι τις αρχές του 20ου αιώ- να εξακολουθούσαν να επικρατούν κατά την περίοδο αμέσως μετά τον Α’ Παγκόσμιο πό- λεμο. Στη Συνδιάσκεψη της Γένοβας το 1922 η Οικονομική Επιτροπή της ΚτΕ επεξεργάστη- κε τις αρχές που είχαν διατυπωθεί δύο χρόνια νωρίτερα στις Βρυξέλλες, ωστόσο δεν μπόρεσε να επέλθει συμφωνία για την αντιμετώπιση των μακροοικονομικών απαιτήσεων, και έγινε εμφανές ότι, χωρίς οικονομική σταθερότητα, η οποία αναμενόταν να προκύψει από τον κανόνα του international gold standard και από λειτουργικές ιδιωτικές κεφαλαι- αγορές, δεν θα μπορούσε να υπάρξει συναίνεση για την επικράτηση της αρχής της μη διά- κρισης 21 . à l’intérêt commun ; e) prendront les dispositions nécessaires pour assurer la garantie et le maintien de la liberté des communications et du transit, ainsi qu’un équitable traitement du commerce de tous les membres de la Société, étant entendu que les nécessités spéciales des régions dévastées pendant la guerre de 1914-1918 devront être prises en consideration». 18. Η Συνθήκη Cobden-Chevalier υπεγράφη το 1860 μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας και καθιέρωσε τη ρήτρα «του μάλλον ευνοουμένου κράτους», η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απελευθέρωση του εμπορίου τον δέκατο ένατο αιώνα, όταν η εφαρμογή της ρήτρας υπήρξε καθολική. Η συνθήκη του 1860 προέβλεπε την κατάργηση των δασμών για τα κύρια είδη εμπορίου - κρασί, κο- νιάκ και μεταξωτά από τη Γαλλία και άνθρακα, σίδηρο και βιομηχανικά προϊόντα από τη Μεγάλη Βρε- τανία. Οι οικονομικές επιπτώσεις της Συνθήκης ήταν μικρές, αλλά η νέα πολιτική αντιγράφηκε ευρέως σε όλη την Ευρώπη (βλ. σχετικά St. D. Krasner, «State Power and the Structure of International Trade», World Politics 1976, σελ. 317–347). 19. A. Dunham, The Anglo-French Treaty of 1860 and the progress of the industrial revolution in France , Ann Arbor, University of Michigan Press, 1930, σελ. 141 -142· B. Ratcliffe, “Napoleon III and the Anglo-French Commercial Treaty of 1860: A reconsideration”, Journal of European Economic History 1973, σελ. 582–613. 20. L. W. Pauly, The League of Nations and the foreshadowing of the International Monetary Fund, ό.π. 21. Μ. Hill, The Economic and Financial Organization of the League of Nations: A survey of twenty-five years’ experience, ό.π., σελ. 35· R. Skidelsky, John Maynard Keynes , 1992, σελ. 107-108. Ο Κέινς κά- λυψε την άνω Συνδιάσκεψη ως ειδικός ανταποκριτής του “Manchester Guardian”. Στις αναλύσεις του περιλάμβανε δημοσίευση του δικού του σχεδίου για ένα πρότυπο ανταλλαγής χρυσού που θα επέ- τρεπε περιορισμένες διακυμάνσεις στις συναλλαγματικές ισοτιμίες και θα υποστηριζόταν οικονομικά από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των Η.Π.Α. Το σχέδιο τράβηξε την προσοχή αλλά ήταν σχετικά πρώ- ιμο. Ο Κέινς επέστρεψε με την ίδια ιδέα το 1942, θεωρώντας ότι είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για την αποδοχή της πρότασής του. 4