Η ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ EΝΩΣΗΣ-ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) 13 τε να συνεργάζονται με το ΔΝΤ για τη διασφάλιση ομαλών ρυθμίσεων και την προώθηση ενός σταθερού συστήματος συναλλαγματικών ισοτιμιών (άρθρο IV, Τμήμα 1 της Συμφω- νίας του ΔΝΤ) 41 . Αν και η Μεγάλη Ύφεση του Μεσοπολέμου φαίνεται 42 να μην αποτελεί το σημείο καμπής για το διεθνές νομισματικό σύστημα, οι συνέπειές της είχαν καταλυτική επιρροή στον αρ- χικό σχεδιασμό του ΔΝΤ. Η Μεγάλη Ύφεση ενίσχυσε τις αρνητικές συνέπειες της Συνθήκης των Βερσαλλιών, καθώς η κατάρρευση του διεθνούς εμπορίου και οι ολέθριες εθνικές πο- λιτικές είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής και την πτώση των τιμών σε όλο τον κόσμο. Σημαντική επιρροή για τη γένεση του ΔΝΤ είχε ιστορικά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος συνέβαλε στη δημιουργία του πλαισίου για τη μεταρρύθμιση του διεθνούς οικο- νομικού συστήματος. Tα κράτη που συμμετείχαν στη Νομισματική και Χρηματοοικονομική Διάσκεψη των Ηνω- μένων Εθνών στο Bretton Woods επιθυμούσαν να ανοικοδομηθεί μια νέα τάξη πραγμά- των για την πρόληψη της επανάληψης των λαθών της περιόδου του Μεσοπολέμου. Η από- φαση για την ανεύρεση μιας πολυμερούς λύσης ήταν κατά γενική ομολογία μια αγγλο-αμερικανική υπόθεση 43 , και τον ηγετικό ρόλο στον σχεδιασμό της άνω Διάσκεψης είχαν αφενός ο Harry Dexter White, Ειδικός Βοηθός του Υπουργείου Οικονομικών των Η.Π.Α., και αφετέρου ο John Maynard Keynes, Σύμβουλος του Βρετανικού Υπουργείου Οι- κονομικών. Τα δύο αυτά πρόσωπα υπήρξαν οι «ιδρυτικοί πατέρες» των θεμελιακών διεθνών οικο- νομικών οργανισμών που προέκυψαν από τη Διάσκεψη στο Bretton Woods, ήτοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκροτήσεως και Ανα- πτύξεως, η οποία σήμερα ονομάζεται Παγκόσμια Τράπεζα. ΟWhite και ο Keynes είχαν επε- ξεργασθεί πριν από τη Συνδιάσκεψη δυο ξεχωριστά σχέδια για τη δημιουργία θεσμών που θα έφερναν τη σταθερότητα και την ευημερία στο μεταπολεμικό διεθνές οικονομικό σύ- στημα. Στο σχέδιό του, ο Harry Dexter White επεσήμαινε ότι θα έπρεπε να αποφευχθούν οι πρακτικές της διάρκειας του μεσοπολέμου, όταν οι χώρες επέβαλλαν προστατευτικές τος, τη σύνδεση με άλλο νόμισμα ή με ένα καλάθι νομισμάτων, την υιοθέτηση του νομίσματος μιας άλ- λης χώρας ως νόμιμου νομίσματος, την συμμετοχή σε νομισματική ένωση. 41. Από την έγκρισή τους το 1944, οι διατάξεις της Συμφωνίας του ΔΝΤ έχουν ήδη τροποποιηθεί επτά φο- ρές – η τελευταία τροποποίηση εγκρίθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2010 και άρχισε να ισχύει στις 26 Ια- νουαρίου 2016. Οι διατάξεις της συμφωνίας του ΔΝΤ, οι οποίες εγκρίνονται από το Συμβούλιο Διοικη- τών, συμπληρώνονται από τους Κανονισμούς του Ταμείου. Οι Κανονισμοί συμπληρώνονται από τους Κανόνες και Κανονισμούς, οι οποίοι εκδίδονται από το Εκτελεστικό Συμβούλιο. Οι διατάξεις της Συμ- φωνίας του ΔΝΤ είναι διαθέσιμες στην επίσημη ιστοσελίδα του ΔΝΤ: https://www.imf.org/external/ pubs/ft/aa/index.htm, (τελευταία πρόσβαση 30.08.2020). 42. M. D. Bordo and B. Eichengreen, “Implications of the Great Depression for the Development of the International Monetary System”, εις: Μ. D. Bordo, Goldin, Ε. Ν. White, The defining moment: the Great Depression and the American economy in the twentieth century , 1998, σελ. 403–453, https:// core.ac.uk/download/pdf/6806593.pdf, (τελευταία πρόσβαση 30.08.2020). 43. R.N. Gardner, “The Political Setting”, εις: A.L. K Acheson, J. F Chant, M.F. J Prochowny (επιμ.), Bretton Woods Revisited , University of Toronto Press, 1972, σελ. 20. 11 12