Η ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ EΝΩΣΗΣ-ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) 17 γασία. Η ιστορία των διεθνών νομισματικών σχέσεων απαιτεί άλλωστε γόνιμη αναζήτηση για συναίνεση, συνεργασία και συντονισμό, τα οποία αποτελούν στόχους/προκλήσεις για το ρόλο, τον οποίο καλείται να διαδραματίσει το ΔΝΤ, ως το διεθνές forum στο οποίο τα προβλήματα πρέπει να αναλύονται, να κατανοούνται και μετά να αντιμετωπίζονται. 3. Το περίγραμμα του νομικού συστήματος του ΔΝΤ Το δίκαιο του ΔΝΤ, αποτελεί μαζί με το δίκαιο για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και το δίκαιο για τις ξένες επενδύσεις, ένα από τους κύριους τομείς του διεθνούς οικονομικού δικαίου 54 , το οποίο διαμορφώνεται σε αυτοτελές δικαιικό σύστημα του δημοσίου διε- θνούς δικαίου. Στις δύο ενότητες που θα ακολουθήσουν θα εξετασθούν τα χαρακτηριστι- κά γνωρίσματα (Α) καθώς και οι στόχοι (Β), οι οποίοι στοιχειοθετούν το νομικό καθεστώς του ΔΝΤ. Α. Τα ειδικά γνωρίσματα του ΔΝΤ Το δίκαιο του ΔΝΤ, ως ειδικός κλάδος του δημοσίου διεθνούς δικαίου, έχει ειδικά γνωρί- σματα, τα οποία αφορούν βασικά 55 την άσκηση των δικαιωμάτων των μελών (α) και την ικανότητα εξέλιξης των κανόνων του (β). α. Το σύστημα των ποσοστών Οι ιδιαιτερότητες του ΔΝΤ σε σχέση με τους άλλους διεθνείς οργανισμούς έγκεινται στον τρόπο λήψης των αποφάσεων από τα αρμόδια όργανα. Η αρχή « ένα κράτος – μία ψήφος », η οποία αποτελεί τον κανόνα του δημοσίου διεθνούς δικαίου για τη λήψη αποφάσεων εν γένει στους διεθνείς οργανισμούς (όπως στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών), δεν εφαρμόζεται στο ΔΝΤ. Στη θέση αυτής εφαρμόζεται η αρχή της σταθμισμένης ψήφου (weighted voting) 56 . Το δικαίωμα ψήφου κάθε μέλους του ΔΝΤ αντιστοιχίζεται με τον αριθμό ποσοστών (quotas) που αυτό κατέχει: όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των quotas 54. Πρβλ. M. Heredegen (σε μετάφραση υπό την επιστημ. επιμ. Ι. Τζιώνα κι Δ. Σκιαδά), Διεθνές Οικο- νομικό Δίκαιο , Εκδ. Τζιόλα, 2020, σελ. 9-11· Chr. Tietje, “Begriff, Geschichte und Grundlagen des Internationalen Wirtschaftssystems und Wirtschaftsrechts”, εις: Chr. Tietje (επιμ.) Internationales Wirtschaftsrecht , de Gruyter Recht, 2009, σελ. 4, αρ. 5· D. Carreau, P. Julliard, Droit international économique , Dalloz, 2005, σελ. 2-4· A. Lowenfeld, International economic law , ό.π., σελ. xiii, επ. 55. Στα ειδικά γνωρίσματα του ΔΝΤ συμπεριλαμβάνεται και η αρχή της ομοιόμορφης μεταχείρισης (principle of uniformity), από την οποία αφενός ρυθμίζονται οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των μελών του ΔΝΤ, και αφετέρου αφορά τη χωρίς διακρίσεις μεταχείριση των μελών του ΔΝΤ από τα όργανα του ΔΝΤ ανεξαρτήτως των οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικών ή άλλων διαφορών, οι οποίες μπορεί να ισχύουν ανάμεσα στα μέλη του. Υπό την ενότητα των ειδικών γνωρισμάτων του ΔΝΤ, ανα- λύουμε το σύστημα των ποσοστών και τους μηχανισμούς ευελιξίας του ΔΝΤ, διότι αυτά συνδέονται πρωτίστως με τη θεματική της έρευνάς μας. 56. J. Gold, Voting and decisions in the International Monetary Fund , Washington D.C., 1972, σελ. 17, επ. 18 19 20