Η ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ EΝΩΣΗΣ-ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ

VII Πρόλογος Θεώρησα αυτονόητο να αποδεχθώ την πρόταση/πρόσκληση της εκλεκτής φίλης και συνα- δέλφου, αναπληρώτριας καθηγήτριας Μαρίας Μενγκ-Παπαντώνη, να προλογίσω το τελευ- ταίο μονογραφικό της έργο, σχετικό με την παρουσία της Ευρ. Ένωσης στο Διεθνές Νομι- σματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Και δεν το λέω αυτό «κατά συνθήκη», αλλά με απόλυτη ειλικρίνεια, και για περισσότερους, τρεις κυρίως, λόγους. Ο πρώτος, υποκειμενικού προεχόντως χαρακτήρα, έγκειται στο ότι, ιδίως μετά την επι- στροφή μου από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της ΕΕ στο Πάντειο, τον Οκτώβριο του 2011, και μέχρι σήμερα, η κ. Μενγκ-Παπαντώνη υπήρξε η στενότερη συνεργάτις μου στο διδακτικό μου έργο, πράγμα που μου επέτρεψε να διαπιστώσω -και επιβεβαιώσω- όχι μόνο τη συνέπειά της στις εν γένει ακαδημαϊκές υποχρεώσεις της, αλλά και το στέρεο επιστημονικό της υπόβαθρο. Και μάλιστα ένα επιστημονικό υπόβαθρο που η κ. Μενγκ- Παπαντώνη δεν «υποαπασχολούσε», αλλά χρησιμοποιούσε ως βάση για έντονη διεθνή παρουσία και για ενεργό ενασχόληση με σύγχρονα και δυσχερή θέματα του ενωσιακού δι- καίου. Είχαμε επανειλημμένα συζητήσεις για τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και τα συγ- γραφικά της σχέδια και θεωρώ ότι ο πρόλογός μου σε κάποια από αυτά θα σφράγιζε -και σφραγίζει ήδη- με τον καλύτερο τρόπο την πολυετή, πλέον, αλλά και γόνιμη, επιστημονι- κή μας συνεργασία. Ο δεύτερος λόγος, αντικειμενικού χαρακτήρα πλέον, αφορά το ίδιο το θέμα που η κ. Μενγκ-Παπαντώνη επέλεξε να πραγματευθεί υπό μορφή μονογραφίας και παραδίδει σή- μερα στην κρίση της επιστημονικής κοινότητας. Η μελέτη του πώς η Ευρ. Ένωση και τα κράτη μέλη της ΟΝΕ εκπροσωπούνται στο ΔΝΤ απαιτεί καταρχάς εξοικείωση με δύο σαφώς διακριτά πεδία του ενωσιακού δικαίου, το δί- καιο των εξωτερικών σχέσεων της Κοινότητας/Ενωσης και το εν γένει χρηματοοικονομι- κό και νομισματικό ενωσιακό δίκαιο, πράγμα που συνιστά μια αφετηριακή ήδη, και σημα- ντική, δυσχέρεια. Το δίκαιο των εξωτερικών σχέσεων, που άρχισε να διαμορφώνεται με την εμβληματική ΑΕΤR από τη δεκαετία ήδη του ’70, αποτελεί αναμφισβήτητα μία από τις αιχμές του δόρατος αυτού που ακόμη θα ονομάζαμε «θεσμικό ενωσιακό δίκαιο» και στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης ζει πλέον μια δεύτερη νεότητα, όπως εξ άλλου πι- στοποιεί και η πληθώρα σχετικών αποφάσεων και γνωμοδοτήσεων του Δικαστηρίου της Ενωσης (ΔΕΕ). Ολοι οι ασχολούμενοι με το κοινοτικό/ενωσιακό δίκαιο, ανεξαρτήτως ειδί- κευσης, έχουν κατά καιρούς υποκύψει στη γοητεία του γνωστικού αυτού αντικειμένου και συγγράψει κάτι σχετικό (ο ίδιος ο υπογράφων ήδη το 1984 στα Cahiers de droit européen για το άμεσο αποτέλεσμα των διεθνών συμφωνιών), λίγοι όμως μπορούν να θεωρηθούν σήμερα ως ειδικοί του συγκεκριμένου αντικειμένου και να κινούνται με άνεση στις δαιδα- λώδεις ατραπούς του. Από την πλευρά, αυτό που ανέφερα παραπάνω ως εν γένει χρημα- τοοικονομικό και νομισματικό δίκαιο (και ομολογώ ότι θα είχα δυσχέρειες να το οριοθε-