Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

50 Η πολιτική των αποκρατικοποιήσεων στην περίοδο της οικονομικής κρίσης με το άρθρο 33 του Ν. 4258/2014 σχετικά τον καθορισμό της τιμολογίων ύδρευσης και αποχέτευσης από τον Ειδικό Γραμματέα Υδάτων ύστερα από διαβούλευση με τον Υπουργό Οικονομικών 159 , τούτο δεν εξισορροπεί και δεν αντικαθιστά τα προσόντα και τις ιδιαιτερότητες του θεσμού της δημόσιας ρύθμισης 160 . Εκπρόσωποι, ωστόσο, της θεωρίας και της νομικής πράξης υπολαμβάνουν με δια- φορετική προσέγγιση ο καθένας ότι οι κοινωφελείς δραστηριότητες δεν δύνανται επί της αρχής να εκχωρηθούν σε ιδιώτες εγγίζοντας εν μέρει την προβληματική της από- φασης του ΣτΕ. Υποστηρίζεται ότι εφόσον οι κοινωνικά αυτές ευαίσθητες υπηρεσίες της ΕΥΔΑΠ είναι τόσο αναγκαίες για την καθημερινή διαβίωση των πολιτών και το κράτος παραδοσιακά είχε αναλάβει την αποστολή παροχής τους στο κοινό, είναι πλέον αδύνατο να απεμπολήσει το τελευταίο την πρόσδεσή τους από το κρατικό παροχικό μοντέλο (εξ αντιδιαστολής επιχείρημα από το άρθρο 106 παρ. 3 Σ) 161 . Επίσης, κατ’ άλλη γνώμη 162 , η συστηματική ερμηνεία του άρθρου 106 Σ σε συνδυασμό με τα άρθρα 23 παρ. 2, 29 παρ. 3 και 104 παρ. 1 Σ αποδεικνύει την διαρκή μέριμνα του κράτους για τις εν λόγω επιχειρήσεις καθώς και το δημόσιο σκοπό που αυτές υπηρετούν. Ο δημόσιος αυτός σκοπός θα αναιρείτο στην περίπτωση της (πλήρους) ιδιωτικοποίησης. Εν προκειμένω, λοιπόν, η πλήρης ιδιωτικοποίηση αγαθών και υπηρεσιών υψίστης ζωτικής σημασίας 163 , όπως είναι πράγματι οι υπηρεσίες της ΕΥΔΑΠ, με την αποξένωση του δημοσίου από τον ιδιοκτησιακό έλεγχο (σε ποσοστό άνω του 50%), δημιουργεί για το ΣτΕ ένα «τεκμήριο διακινδύνευσης» 164 . Η διακινδύνευση αυτή δεν αποτιμάται Volume 71, Issue 3 Spring 1988 καθώς και Caroline van den Berg , Water Privatization and Regulation in England and Wales, in: Public Policy for the Private Sector, 1997. 159. Βλ. Μ. Καββαθά , ό.π. σελ. 417. 160. Βλ. αναλυτικά Ι. Kessides , Reforming Infrastructure Privatization, Regulation, and Competition, A World Bank Policy Research Report, 2004, σελ. 17επ. 161. Βλ. Π. Παραρά, ό. π., σελ. 157. 162. Βλ. Ε. Βενιζέλου , Το συνταγματικό καθεστώς των δημοσίων επιχειρήσεων. Η περίπτωση του ΟΤΕ (ΓΝΜΔ), ΕΕργΔ 52/1993, σελ. 557-583. 163. […] «δεν προσδιορίζεται στην απόφαση ποια είναι τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα οποία καθιστούν ορισμένα αγαθά και υπηρεσίες τόσο ζωτικής φύσεως, ώστε να μην νοείται ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα». Βλ. παρατηρήσεις Χ. Τσιλιώτη/Α. Ηλιάδου, ό. π ., σελ. 532. 164. Βλ. Γ. Καραβοκύρη , ό.π., σελ 171. Βλ. όμως και ΣτΕ (Δ’ Τμ.) 1223 και 1224/2020 σύμφωνα με τις οποίες «ο έλεγχος της πλειοψηφίας του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ ΑΕ δύναται να ασκείται όχι μόνο ευθέως από το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά και εμμέσως από αυτό, δια της πα- ρεμβολής άλλου νομικού προσώπου. Τούτο όμως είναι επιτρεπτό μόνο υπό την προϋπόθεση ότι το παρεμβαλλόμενο νομικό πρόσωπο έχει συσταθεί για την εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος, υπόκειται, ως προς τις εξουσίες που διαθέτει σε σχέση με τη διαχείριση της ΕΥΔΑΠ