ΣΥΝΘΕΣΗ ΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

30 Παρακαταθήκη  Ευθύνη προστήσαντος  Καλόπιστη κτήση κλοπιμαίου κινητού Η πελάτισσα Α παρακάλεσε τον υπάλληλο Υ του καταστήματος ενδυμάτων, στο οποίο βρισκόταν, να της φυλάξει για λίγες ώρες δύο τσάντες με ρούχα τα οποία είχε μόλις αγοράσει από το κατάστημα. Ο Υ υπέδειξε στην Α κάποια θέση σε παρακείμε- νο δωμάτιο, για να αφήσει τις τσάντες της. Φεύγοντας η Α ανακοίνωσε στον Υ ότι πι- θανόν να έστελνε κάποιον να παραλάβει τις τσάντες. Λίγο αργότερα εμφανίστηκε στον Υ ο τρίτος Τ, δηλώνοντας ότι είχε έρθει εκ μέρους της Α να παραλάβει τις τσά- ντες· στην πραγματικότητα όμως είχε ακούσει νωρίτερα τον διάλογο της Α με τον Υ και αποφάσισε δολερά να τις ιδιοποιηθεί. Έτσι, μερικές ώρες αργότερα, όταν η Α επέ- στρεψε στο κατάστημα, για να πάρει η ίδια τις τσάντες, ο Υ της ανήγγειλε ότι τις είχε παραλάβει προ ολίγου ο Τ. Ερωτάται: α) Υπάρχει ενδοσυμβατική ευθύνη του Υ έναντι της Α; β) Ευθύνεται ο κύ- ριος του καταστήματος έναντι της Α για τη συμπεριφορά του υπαλλήλου Υ; γ) Αν ο Τ πωλήσει τα ενδύματα στην καλόπιστη φίλη του Φ, η οποία με τη σειρά της τα παρα- δώσει για επιδιόρθωση (στένεμα) σε γνωστή της μοδίστρα, την Μ, ποια τα δικαιώ- ματα της Φ στην περίπτωση που η Μ υπεξαιρέσει τα ρούχα και τα πωλήσει μέσα στο μαγαζί της στην καλόπιστη Ψ;  Υπάρχει ενδοσυμβατική ευθύνη του Υ έναντι της Α; Πρόκριμα για την αναγνώριση ενδοσυμβατικής ευθύνης του Υ είναι η διάγνωση της συμβατικής σχέσης που τον συνδέει με την Α. Σύμφωνα με την ΑΚ 822, με τη σύμβαση παρακαταθήκης ο θεματοφύλακας παραλαμβάνει από άλλον κινητό πράγμα, για να το φυλάει, με την υποχρέωση να το αποδώσει όταν του ζητηθεί. Από τη διάταξη αυτή συ- νάγεται ότι ουσιώδες χαρακτηριστικό της παρακαταθήκης είναι η εκ μέρους του θεμα- τοφύλακα ανάληψη της υποχρέωσης φύλαξης του πράγματος ( Γεωργιάδης, Ειδ. Ενοχικό ΙΙ, § 3 αρ. 1-2). Τέτοια πρόθεση όμως από τον Υ δεν φαίνεται να υπάρχει στην περίπτω- σή μας. Ο Υ ουδόλως ανέλαβε την ευθύνη φύλαξης των τσαντών· απλά επέτρεψε στην Α να τις αποθέσει σε κάποια γωνιά του καταστήματος. Με βάση μάλιστα τις περιστάσεις θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι δεν υφίσταται καν δικαιοπρακτική βούληση του Υ, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να εξυπηρετήσει την πελάτισσα του καταστήματος από λό- γους φιλοφρόνησης. Επομένως, δεν έχει καταρτισθεί οποιαδήποτε σύμβαση παρακα- ταθήκης ανάμεσα στον Υ και την Α και ως εκ τούτου δεν γεννάται ενδοσυμβατική ευ- θύνη του Υ έναντι αυτής.