ΣΥΝΘΕΣΗ ΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

Κεφαλαιο Τέταρτο: Συμβατικές Σχέσεις [32] 93 της αρχής κλπ.). Αντίθετα, κατά την αντικειμενική θεωρία, ανώτερη βία συνιστούν μόνο γεγονότα που είναι από την ίδια τη φύση τους αναπότρεπτα και επιπλέον απρόβλεπτα και εξωτερικά σε σχέση με τον οφειλέτη, δηλαδή ξένα προς τον κύκλο των επιχειρημα- τικών και οικονομικών δραστηριοτήτων του (τέτοια για τον επιχειρηματία-οφειλέτη εί- ναι ο πόλεμος, ο σεισμός, η απεργία υπαλλήλων άλλης επιχείρησης από την οποία προ- μηθεύεται πρώτη ύλη, όχι όμως και η απεργία των δικών του υπαλλήλων, καθότι είναι γεγονός εσωτερικό κ.λπ. ). 3. Αν ακολουθήσουμε την υποκειμενική θεωρία, πρέπει να δεχτούμε ότι ο εργοδότης απαλλάσσεται από την υποχρέωσή του να καταβάλει μισθό όταν αδυνατεί λόγω απερ- γίας ορισμένων εργαζομένων του να αποδεχτεί την εργασία των υπόλοιπων, μη απερ- γούντων εργαζομένων. Συνεπώς, εν προκειμένωοΑδεν οφείλει στους τραγουδιστές του κέντρου του τους μισθούς για όσες ημέρες διαρκεί η απεργία των τεχνικών υπαλλήλων. 4. Αντίθετα, αν ακολουθήσει κανείς την αντικειμενική θεωρία, ο Α θα οφείλει τους μι- σθούς αυτούς στους τραγουδιστές, και η μη καταβολή τους τον καθιστά υπερήμερο οφειλέτη.  Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, μπορεί ο Α να ζητήσει να εκπέσει ό,τι οι τραγουδιστές ωφελήθηκαν ή δολίως απέφυγαν ναωφεληθούν από εργασίες που τους παρείχε γνωστό συναυλιακό κέντρο, το οποίο ζήτησε τη συμμετοχή τους σε συναυλίες που οργάνωνε την ίδια περίοδο; 1. Ο εργαζόμενος, σε όσες περιπτώσεις διατηρεί την αξίωσή του για τον μισθό λόγω υπερημερίας ή αδυναμίας του εργοδότη, δεν έχει υποχρέωση να αναπληρώσει την ερ- γασία που δεν έχει προσφέρει. Μπορεί, όμως, κατά τη διάρκεια της υπερημερίας του εργοδότη να ασχοληθεί αλλού, χωρίς αυτό το γεγονός να αίρει την υπερημερία. Επει- δή όμως πρόθεση του νομοθέτη δεν είναι ο πλουτισμός του εργαζομένου, ο εργοδότης δικαιούται να εκπέσει από τον μισθό, που οφείλει λόγω της υπερημερίας ή της αδυνα- μίας, καθετί που ωφελήθηκε ο εργαζόμενος από την ματαίωση της εργασίας του ή από την παροχή της αλλού. Ο εργοδότης δικαιούται επίσης να εκπέσει και ό,τι κακόβουλα απέφυγε να επωφελη- θεί ο εργαζόμενος, αν και είχε τη σχετική ευκαιρία, και να αποκρούσει ως καταχρηστι- κή τη σχετική αξίωση του. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο εργαζόμενος οφείλει να αναζητήσει με κάθε τρόπο όφελος εκπεστέο από την οφειλή του εργοδότη. Ωστόσο, σύμφωνα με την αρχή της καλής πίστης, ο εργαζόμενος που αποφεύγει να εργαστεί, μολονότι του προσφέρεται ευκαιρία, από οκνηρία ή κακοβουλία, προκαλεί απώλεια των αποδοχών του, προπαντός όταν η αγορά εργασίας στον κλάδο του είναι ευνοϊκή (βλ. Γεωργιάδη, Ειδ. Ενοχικό ΙΙ, § 1 αρ. 125). 2. Με βάση ταστοιχείαπου μας δίνονται εν προκειμένω, οι τραγουδιστές που εργάζονταν στο νυχτερινό κέντρο του Α δέχθηκαν προτάσεις, όσο διαρκούσε η απεργία των τεχνι- κών υπαλλήλων, να εργαστούν προσωρινά σε συναυλιακό κέντρο. Η ωφέλεια τους λοι- πόν από την εργασία τους σ’ αυτό ή η άρνηση τους να ωφεληθούν από αυτή θεμελιώνει δικαίωμα στον Α να εκπέσει από τον μισθό, που οφείλει λόγω της υπερημερίας ή της αδυ- ναμίας του, καθετί που οι τραγουδιστές ωφελήθηκαν ή τελικά απέφυγαν να ωφεληθούν.