ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

40 Ψηφιακή Eλεύθερη Έκφραση δεν θα είχαν ιδιαίτερες προσδοκίες συνταγματικότητας σε περίπτωση υιοθέτησης μιας τέτοιας συλλογιστικής στην ελληνική έννομη τάξη. Η προσέγγιση αυτή δεν είναι αποκλειστική. Τα νομικά πρόσωπα, κατά την εύστο- χη διατύπωση του John Marshall 121 , είναι καταρχήν τεχνητές οντότητες, δημιουρ- γημένες χάρη στους νόμους του κράτους, άϋλα, και αόρατα, που υπάρχουν μόνο στην σκέψη του νόμου 122 . Εφόσον είναι δημιουργήματα που ο νόμος επέτρεψε να συσταθούν, τότε απολαμβάνουν το σύνολο των δικαιωμάτων που αποβλέπουν στην ικανοποίηση των σκοπών για τους οποίους ο νομοθέτης θέσπισε την δυνα- τότητα της σύστασης τους 123 . Ως εκ τούτου ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαί- ου ή μια ανώνυμη εταιρεία διαθέτει ελευθερία έκφρασης όσο αναφορά την δυνα- τότητα της διαφημιστικής της προβολής και του εμπορικού λόγου υπό τον όρο της τήρησης των νόμων του κράτους όπως της νομοθεσίας για την προστασία των κα- ταναλωτών. Αντίστοιχα μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση δικαιούται να εκφράζεται σε οποιοδήποτε ζήτημα άπτεται της δραστηριότητας της. Ένα ΝΠΔΔ δεν στερείται του δικαιώματος κατά την άσκηση των δημοσίας φύσης σκοπών που του έχουν ανατεθεί από τον νομοθέτη. Ένα νομικό πρόσωπο όμως δημιουργείται πάντα για ένα σκοπό. Υπό αυτή την εκδοχή τα νομικά πρόσωπα απολαμβάνουν το δικαίω- μα στην ελεύθερη έκφραση στο μέτρο που η άσκηση του δικαιώματος αποσκοπεί στην εκπλήρωση των σκοπών που το ίδιο επιδιώκει, χωρίς να αποκλείεται η προ- στασία του δικαιώματος και στην συνεισφορά σε ζητήματα δημοσίου ενδιαφέρο- ντος ανεξαρτήτως του χαρακτηρισμού του νομικού προσώπου ως κερδοσκοπικού. Το γεγονός ότι μια εμπορική εταιρεία δύναται να εκφραστεί δεν συνεπάγεται ότι κάθε έκφραση είναι εμπορικός λόγος καθώς ακόμα και μια επιχείρηση του τύπου μπορεί να είναι οργανωμένη υπό αυτή την εταιρική μορφή. Το όριο όμως είναι ο πολιτικός λόγος, ιδιαίτερα όταν αυτός εκφέρεται από μια επιχείρηση οργανωμέ- νη για κερδοσκοπικούς και εμπορικούς σκοπούς. Η συσσωμάτωση των επιμέρους δικαιωμάτων και ελευθεριών λόγου των μελών ενός νομικού προσώπου δεν συ- νεπάγεται αυτόματα την δημιουργία ενός αυτοτελούς δικαιώματος του νομικού 121. 4 ος Πρόεδρος του Supreme Court των ΗΠΑ στον οποίο οφείλεται η γνώμη του δικαστη- ρίου που καθιέρωσε τον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων στις ΗΠΑ με την περί- φημη φράση «it is emphatically the province and duty of the judicial department to say what the law is.», βλ. Marbury v. Madison, 5 U.S. (1 Cranch) 137 (1803). 122. Trustees of Dartmouth College v. Woodward, 17 U.S. (4 Wheat.) 518 (1819). 123. Christopher J. Wolfe, “An Artificial Being”: John Marshall And Corporate Personhood, Harvard Journal Of Law & Public Policy [Vol. 40- No. 1 (2017)], σελ. 218.