Η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΚΤΗΘΕΝΤΩΝ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

Α. Αποδεικτικά μέσα και απόδειξη 5 κράτους και πολιτών, αλλά και της σχέσης των πολιτών μεταξύ τους, προκειμένου να αποτραπούν αυθαιρεσίες από τη μεριά του εκάστοτε ισχυρότερου. 20 Όμως, το κρά- τος δικαίου δεν νοείται, μόνον τυπικά, ως πρωτείο της νομοθετικής ρύθμισης, αλλά και ουσιαστικά, ως κατοχύρωση αγαθών και ελευθεριών και ως δικαίωμα συμμετο- χής στην κατανομή τους. 21 Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, είναι ανάγκη η διοικητι- κή πρωτοβουλία, η νομοθετική πρωτοβουλία και η εφαρμογή των κανόνων δικαίου να μη συγκεντρώνονται σε έναν (κρατικό) φορέα, ο οποίος θα απολάμβανε κατ’αυτόν τον τρόπο ευρύ περιθώριο αυθαιρεσίας. Η δικαστική λειτουργία καλείται διά των δι- κών της, ανεξάρτητων, οργάνων να διασφαλίσει, ως τηρητής της εννόμου τάξεως, την εφαρμογή των δικαιικών κανόνων και να πραγματώσει την ιδέα του κράτους δικαίου. Με βάση τα παραπάνω, η δικαστική λειτουργία συνίσταται στην αυθεντική και δε- σμευτική απόφαση επί της εφαρμογής (ερμηνείας) των κανόνων δικαίου, η οποία πα- ρέχει αυξημένες εγγυήσεις ορθότητας (ιδίως: αντικειμενικότητα – ουδετερότητα του δικάζοντος). 22 Ο ορισμός αυτός αποδίδει την ουσιαστική έννοια της δικαστικής λει- τουργίας, η οποία είναι ταυτόσημη με την εμπεριεχόμενη στο άρθρο 87 Ι Σ ( στενή ) έννοια της απονομής δικαιοσύνης και επιφυλάσσεται στον δικαστή. 23 Η απονομή δι- καιοσύνης νοείται όμως και ευρύτερα και περιλαμβάνει αρμοδιότητες μη αναγόμε- νες στην ερμηνεία του δικαίου, συνεχόμενες όμως με την εφαρμογή του, καθώς συ- ντελούν στην επιβολή του. Κατά τούτο, η απονομή δικαιοσύνης, υπό την ευρύτερη έννοιά της, δεν επιφυλάσσεται αποκλειστικά στους δικαστές, αλλά μπορεί να ανατε- θεί και σε άλλα δικαστικά, όχι όμως και σε διοικητικά όργανα, καθώς αποτελεί εν τέλει δικαιοδοτική διαδικασία. Τέτοια περίπτωση συνιστά ιδίως η αναγκαστική εκτέλεση και μάλιστα όχι μόνον όταν ο εκτελεστός τίτλος είναι δικαστική απόφαση. 24 Σε όργα- να της δικαστικής λειτουργίας ανατίθενται επίσης, για λόγους εξασφάλισης της αντι- κειμενικής διεκπεραίωσής τους, αρμοδιότητες, οι οποίες δεν συνιστούν δικαιοδοτι- κό έργο, αλλά αποσκοπούν στην αποκρυστάλλωση έννομων σχέσεων (π.χ. τήρηση δημόσιων βιβλίων από τον υποθηκοφύλακα) καθώς και διοικητικές αρμοδιότητες. Οι αρμοδιότητες αυτές εντάσσονται στην τυπική έννοια της δικαστικής λειτουργίας, 20. M. Wolf , GVR, σελ. 9. 21. M. Wolf , GVR, σελ. 9· Zippelius / Würtenberger , § 12 αρ. 2 επ. 22. Κ. Μπέης , Εισαγωγή, σελ. 26· Zippelius / Würtenberger , § 47 αρ. 1, 3· Schilken , GVR, αρ. 48 επ., 54· M. Wolf , GVR, σελ. 12 επ. 23. Μ. Μαργαρίτης , σε: Γενέθλιον Α. Γεωργιάδη, σελ. 2485, 2489· Schilken , GVR, αρ. 48 επ. Κατ’εξαίρε- ση η απονομή δικαιοσύνης δεν έχει κρατική προέλευση. Η διαδικασία της διαιτησίας (ΚΠολΔ 867 επ.) διεκπεραιώνεται από ιδιώτη δικαστή, ο οποίος δεν ασκεί κρατική εξουσία. Πρέπει όμως να εί- ναι σαφές, ότι η διεξαγωγή διαιτησίας οφείλεται σε κρατική παραχώρηση και υπόκειται σε αυστη- ρούς όρους (βλ. M. Wolf , GVR, σελ. 25 επ.) 24. Schilken , GVR, αρ. 70 επ.· αντίθετα Κ. Μπέης , Εισαγωγή, σελ. 29· μόνον η εκτέλεση δικαστικής από- φασης κατά M. Wolf , GVR, σελ. 10 επ., 19.