ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΚΗΣ

2 Διασταυρώσεις πολιτικής και διοικητικής δίκης σημαντικότερους θεσμούς της δίκης 4 . Συνιστά ειδικότερη αντανάκλαση της θε- μελιώδους αρχής, όπως σημειώθηκε, ne bis in idem, η οποία και διέπει συνολικά το αστικό δικονομικό και διοικητικό δικονομικό δίκαιο και όχι μόνο 5 , εγγυάται την εφαρμογή της αρχής της ασφάλειας δικαίου 6 , απολαμβάνει, δε, και συνταγματικής κατοχύρωσης 7 . Μία έρευνα, συνεπώς, για το δεδικασμένο στη διοικητική/φορο- λογική δίκη είναι αναγκαίο να προσφύγει και στην σύγκριση με τα παραδεδεγμένα στο χώρο της μητέρας επιστήμης του αστικού δικονομικού δικαίου. Και στη θεωρία του διοικητικού δικονομικού δικαίου διαπιστώνεται, καταρχάς, ότι ο σκοπός του δεδικασμένου στη διοικητική δίκη είναι παρόμοιος με αυτόν στην πολιτική δίκη. Η τελεσίδικη εκδίκαση της υπόθεσης (iudicata), η διάγνωση επί της υποκείμενης δια- φοράς από το συνταγματικά εξουσιοδοτημένο προς τούτο όργανο (Δικαστή) προ- ασπίζει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα δικαστικής προστασίας, απο- τρέπει τη διαιώνιση των δικών, εμπεδώνει την ασφάλεια δικαίου και διασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία του κοινωνικού συνόλου 8 . Για παράδειγμα, όπως και στην πολιτική δίκη, έτσι και στη διοικητική/φορολογική δίκη η ύπαρξη δεδικασμένου αποτελεί διαδικαστική προϋπόθεση της δίκης και λαμβάνεται υπ’ όψιν αυτεπαγ- γέλτως από το δικαστήριο 9 , ενώ υπάρχει περίπτωση η ύπαρξη του δεδικασμένου να προκύπτει και από τον ίδιο το φάκελο της υπόθεσης 10 . Ειδικά μάλιστα στις περιπτώσεις, στις οποίες η τελεσίδικη απόφαση συνιστά γνω- στό γεγονός στο δικαστήριο από προηγούμενη δικαστική του ενέργεια, λαμβάνε- ται αυτεπαγγέλτως υπ’όψιν κατά το άρθρο 144 ΚΔΔ. Εφόσον το διοικητικό δικαστή- ριο δεχθεί την ύπαρξη δεδικασμένου, το οποίο το δεσμεύει, από απόφαση άλλου 4. Ι. Δεληκωστόπουλος , Το δεδικασμένο υπό την επίδραση του ευρωπαϊκού δικαίου, ΕΠολΔ 2010, 657 επ., 657. 5. Μ. Μουστάκας , Η αρχή ne bis in idemκαι το ελληνικό διοικητικό δίκαιο, 2018, 10∙ Α. Αργυρός , Η αρχή «ne bis in idem», Εφημερίδα Διοικητικού Δικαίου (ΕφημΔΔ), 2016, 102 επ., 103. 6. Ε. Καζαντζίδου , Ne bis in idem: Διοικητικές και ποινικές κυρώσεις – Ευρωπαϊκή και εθνική εννοιολο- γική θεώρηση – Σχόλιο στη ΣτΕ Ολ 1741/2015, στον Τόμο: Ένωση Ελλήνων Νομικών e-ΘΕΜΙΣ, Επί- καιρα ζητήματα φορολογικού δικαίου, 2016, 241 επ., 241. 7. Ν. Κατηφόρης , Το επεκτατικό αποτέλεσμα της εφέσεως, 2012, 38. 8. Π. Δαγτόγλου , Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο, 6η εκδ., 2014, 652· Π. Γέσιου-Φαλτσή , Το δεδικασμένο στη διοικητική δίκη επί προσφυγής, Η δικονομική έννομη τάξη,Τόμος 5, 2019, 1099 επ., 1107· η ίδια , Όρια δεσμεύσεως των πολιτικών δικαστηρίων από το δεδικασμένο αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων (Γνωμ.), ΕΠολΔ 2018, 523 επ., 525· Κ. Φινοκαλιώτης , Φορολογικό Δίκαιο, 5η εκδ., 2014, 843-844· Π. Αρβανιτάκης , Οι διάδικοι στην πολιτική και διοικητική δίκη, 2005, 196· Ε. Μπαλτά , Ο προ- ληπτικός έλεγχος των δημοσίων δαπανών από το Ελεγκτικό Συνέδριο, 2009, 108. 9. Ο. Σπαχής , Η αυτεπάγγελτη εξέταση των νομικών πλημμελειών της προσβαλλόμενης πράξης από τα διοικητικά δικαστήρια, ΔιΔικ 2010, 1342 επ., 1349-1350. 10. ΣτΕ 2835/2000, ΔιΔικ 2003, 629.Τούτο έχει σημασία διότι προηγουμένως είχε γίνει δεκτό ότι το δε- δικασμένο θα έπρεπε να προταθεί ενώπιον του Εφετείου (ΣτΕ 1983/1996, ΝΟΜΟΣ).