ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΚΗΣ

Το δεδικασμένο στη διοικητική και πολιτική δίκη 3 διοικητικού δικαστηρίου, το οποίο δίκασε την ίδια διαφορά, οφείλει να παραθέσει στην απόφασή του όλο το περιεχόμενο της απόφασης, από την οποία απορρέει το δεδικασμένο αυτό. Ειδικότερα, όπως γίνεται δεκτό, η απόφαση του δικαστηρίου, από την οποία πηγάζει το δεδικασμένο, αποτελεί, ως έγγραφο άλλης δίκης, αντικεί- μενο εκτίμησης από το δικαστήριο της ουσίας περί υπάρξεως ή μη δεδικασμένου, μόνο υπό την προϋπόθεση ότι παρατίθεται στην, μεταγενέστερα, εκδοθείσα από- φαση το περιεχόμενο αυτής, ώστε να είναι δυνατό να διαπιστωθεί η συνδρομή των προϋποθέσεων του δεδικασμένου. Πρόκειται για ζήτημα πλήρους και επαρκούς αι- τιολογίας της μεταγενεστέρως εκδοθείσας αποφάσεως, αλλά και ζήτημα ελέγχου, κατόπιν ασκήσεως αιτήσεως αναιρέσεως, της σχετικής απόφασης από το Συμβού- λιο Επικρατείας 11 . Από την απόφαση αυτή θα πρέπει να προκύπτει το κριθέν ουσια- στικό ή δικονομικό διοικητικής φύσεως ζήτημα, το οποίο αποτελεί και το αντικείμε- νο του δεδικασμένου κατά τον ΚΔΔ 12 . Δεν απαιτείται να παρατίθεται ολόκληρο το σκεπτικό και η κρίση της απόφασης, από την οποία πηγάζει το δεδικασμένο, αλλά αρκεί να παρατίθεται το κριθέν – ουσιαστικής ή δικονομικής φύσεως – διοικητικό ζήτημα 13 , όπως, για παράδειγμα, η ανυπαρξία της παράβασης της λήψης εικονικών τιμολογίων, η οποία επέσυρε το σχετικό διοικητικό πρόστιμο 14 . Από την άλλη πλευρά, και λόγω και της ιδιομορφίας του φορολογικού δικονομικού δικαίου, ένα ιδιότυπο δεδικασμένο , σε αντίθεση με την πολιτική δίκη, υποστηριζό- ταν ότι απέρρεε και από τον αμετάκλητο χαρακτήρα ενός πρακτικού διοικητικής επίλυσης της διαφοράς, σχετικά με τα περιεχόμενα σε αυτό ζητήματα, για τα οποία υπήρχε σύμπτωση των απόψεων των μερών, φορολογικής διοίκησης και φορολο- γούμενου 15 . Επισημαίνεται ότι η εδώ σχετική αναφορά στο πρακτικό διοικητικής επίλυσης της διαφοράς έχει, πλέον, καθαρά θεωρητικό χαρακτήρα, καθώς η διαδι- κασία διοικητικής επίλυσης της διαφοράς έχει καταργηθεί με το άρθρο 72 § 44 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας και έχει αντικατασταθεί με τη διαδικασία της εν- 11. ΣτΕ 3233/2002, ΝΟΜΟΣ· ΣτΕ 1505/1999, ΝΟΜΟΣ· ΣτΕ 2816/1988, ΔιΔικ 1989, 801. 12. ΣτΕ 2025/2000, ΝΟΜΟΣ. 13. ΣτΕ 2025/2000, ΝΟΜΟΣ. 14. ΔΕφΑθ 5456/2013, ΝΟΜΟΣ. 15. Βλ. για την σχετική προβληματική, Ν. Σοφοκλέους , Η αμετάκλητη φορολογική εγγραφή και το δε- δικασμένο, ΔΕΕ 2000, 817 επ., 825-829, όπου ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το ιδιότυπο αυτό δε- δικασμένο δεσμεύει μόνο τη διοίκηση υπό την έννοια ότι στερεί από αυτήν τη δυνατότητα ανά- κλησης του πρακτικού, αλλά όχι το φορολογούμενο, ο οποίος διατηρεί το δικαίωμα προσβολής της στα δικαστήρια.