ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΚΗΣ

6 Διασταυρώσεις πολιτικής και διοικητικής δίκης ρήσουν σε συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς τους, έχει οδηγήσει σε ελάττωση της αξίας και σε πρακτική απίσχναση και του θεσμού για την απόπειρα εξώδικης επίλυσης της διαφοράς 31 . Στην πολιτική δίκη, η επίτευξη δικαστικού συμβιβασμού δεν έχει ως συνέπεια την παραγωγή ενός « ιδιότυπου δεδικασμένου », όπως συμβαί- νει ως άνω στη φορολογική διαδικασία, αλλά η έγερση νέας αγωγής με αντικείμε- νο δίκης το αντικείμενο του προϋφιστάμενου συμβιβασμού, οδηγεί σε απόρριψη της νέας αγωγής ως ουσιαστικά αβάσιμης 32 . Ουσιαστικά, δηλαδή, και ο δικαστικός συμβιβασμός, ο οποίος περιέχει παραίτηση των διαδίκων από δικαιώματα του ου- σιαστικού δικαίου 33 , παρεμποδίζει την εκδίκαση νέας αγωγής με όμοιο αντικείμε- νο, χωρίς, βέβαια, να μεσολαβεί η δεσμευτική δικαστική διάγνωση, η οποία αποτε- λεί ίδιον του δεδικασμένου, η ύπαρξη του οποίου, σε αντίθεση με το συμβιβασμό, ως αρνητική διαδικαστική προϋπόθεση της δίκης, άγει σε απόρριψη της νέας αγω- γής ως απαράδεκτης 34 · και τούτο παρά τις θεωρητικές τάσεις για λειτουργική εξο- μοίωση του δικαστικού συμβιβασμού με την τελεσίδικη δικαστική απόφαση 35 . Για τον λόγο αυτόν, άλλωστε, δε νοείται στο δικονομικό δίκαιο και αντιφατικότη- τα ανάμεσα στη δικαστική απόφαση και το δικαστικό συμβιβασμό 36 . Θα πρέπει να τονισθεί στο συγκεκριμένο σημείο ότι ο δικαστικός συμβιβασμός διαθέτει έναν δι- φυή χαρακτήρα, ουσιαστικού και δικονομικού δικαίου 37 , υπό την έννοια ότι οι συ- νέπειές επέρχονται και στο πεδίο του ουσιαστικού δικαίου, καθώς με τον δικαστικό συμβιβασμό διαπλάθονται έννομες σχέσεις και δικαιώματα, αλλά και στο πεδίο του δικονομικού δικαίου, αφού με την επίτευξη του δικαστικού συμβιβασμού επέρχε- ται κατάργηση της δίκης, κατά το άρθρο 293 § 1 εδ. β΄ ΚΠολΔ 38 . Κατά μία πρόσφα- τη άποψη, μάλιστα, η οποία διατυπώθηκε στη θεωρία, και ο εξωδικαστικός συμβι- βασμός του άρθρου 871 Α.Κ., διαθέτει έναν καταργητικό της δίκης χαρακτήρα, υπό κού δίχως την επισύναψη των αναγκαιούντων εγγράφων, Ερανισμοί και ανταποδόσεις Θέμιδος, 3ος Τόμος, 2019, 15 επ., 17. 31. Κ. Καλαβρός , Πολιτική Δικονομία, ό.π., 8-9. 32. Κ. Καλαβρός , Πολιτική Δικονομία, ό.π., 582. 33. Κ. Μακρίδου , Μελέτες Αστικού Δικονομικού και Διεθνούς Δικονομικού Δικαίου, ό.π., 222-223. 34. Ν. Κλαμαρής/Σ. Κουσούλης/Σ. Πανταζόπουλος , Πολιτική Δικονομία, 3η εκδ., 2016, 591-592. 35. Βλ. την επισήμανση του Καθηγητή Ορφανίδη· Γ. Ορφανίδης , Παρέμβαση στο 37ο Πανελλήνιο Συ- νέδριο της Ένωσης Ελλήνων Δικονομολόγων, στον Τόμο: Ένωση Ελλήνων Δικονομολόγων, Ζητή- ματα Ασφαλιστικών Μέτρων, 2013, 203. 36. Σ. Πανταζόπουλος , Ένδικα Μέσα και ανακοπές, 2020, 141. 37. Κ. Καλαβρός , Πολιτική Δικονομία, ό.π., 582 38. Ν. Κλαμαρής/Σ. Κουσούλης/Σ. Πανταζόπουλος , Πολιτική Δικονομία, ό.π., 591· Δ. Μηχιώτης , Η ανα- γκαστική ομοδικία στην πολιτική δίκη, 2018, 410· Κ. Μακρίδου ,Τακτική Διαδικασία στα πρωτοβάθ- μια δικαστήρια, 2019, 256-257· Χ. Ευθυμίου , Η απαγόρευση διάθεσης στον ΚΠολΔ, 2018, 275· Αστ. Γεωργιάδης , Ενοχικό Δίκαιο, Τομ. 2, 5η εκδ., 2007, 302 ( υποσημείωση 182 ).