Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

9 Η αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών στο Διεθνές Δίκαιο στη θάλασσα. Αυτή η υποχρέωση είναι εδραιωμένη και σε διεθνείς συμβάσεις 34 και στο διεθνές εθιμικό δίκαιο. 35 Το γεγονός ότι υφίστανται αυτές οι διεθνείς υποχρεώσεις -όπως θα διαφανεί και από την παρούσα έρευνα- δεν συνεπάγεται, ότι θεσπίζεται και ένας γενικός κανόνας, ότι ένα κράτος πρέπει να παρέχει βοήθεια σε ένα άλλο. Στην πραγματικότητα, όπως έχει υποστηριχθεί, αυτές οι διεθνείς συμβάσεις, «θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως μια ‘αντανάκλαση’ της έλλειψης κανόνα διεθνούς δικαίου». 36 Το γεγονός, επίσης, ότι οι συμβάσεις δημιουργούν μία υποχρέωση στα συμβαλλόμενα μέρη (για παράδειγμα, τα παράκτια κράτη) και σε περιορισμένες περιπτώσεις, δεν επιβεβαιώνει την υπόθεση ότι η διεθνής κοινότητα έχει αποδεχθεί μια ως γενική νομική υποχρέωση, την παροχή διεθνούς βοήθειας σε άλλο κράτος. Εξετάζοντας λοιπόν, τις «γενικές αρχές που αναγνωρίζουν τα πολιτισμένα έθνη» δεν επιβεβαιώνεται ότι θεμελιώνεται ως νομική υποχρέωση κράτους σε κράτος η παροχή βοηθείας. 37 Παράλληλα, έχει αναπτυχθεί μία πληθώρα κειμένων «ηπίου δικαίου» τα οποία συνει- σφέρουν στην παροχή διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας. Μολονότι πρόκειται για μη δεσμευτικά κανονιστικά πρότυπα, με περιορισμένη ισχύ απέναντι στους δικαιούχους και με εθελοντική εφαρμογή, αποτελούν σημαντικά κατευθυντήρια πρότυπα στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. 38 Παρά την έλλειψη νομικής ισχύος, ειδικά μη κανονιστικά πρότυπα, μπορούν να επη- ρεάσουν άμεσα τις δράσεις των κρατικών και μη-κρατικών παραγόντων. Αναλύσεις κειμένων που αφορούν στην πρακτική παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας βελτιώνουν 34. Woods v Lowns (1995) 36 NSWLR 344 (NSWSC); Lowns v Woods [1996] Aust Torts Reports 81_376 (NSWCA). Σχετικές συμβάσεις είναι: η Διεθνής σύμβαση για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, 1η Νοεμβρίου 1974, 1184 UNS 278 (τέθηκε σε ισχύ στις 25 Μαΐου 1980). Διεθνής σύμβαση για τη διάσωση, 28 Απριλίου 1989, 1953 UNTS 165 (τέθηκε σε ισχύ στις 14 Ιουλίου 1996). Διεθνής σύμβαση για τη θαλάσσια αναζήτηση και διάσωση, 27 Απριλίου 1979, 1405 UNTS 97 (τέθηκε σε ισχύ στις 22 Ιουνίου 1985). 35. Jessica E Tauman, «Rescued at Sea, but Nowhere to Go: The Cloudy Legal Waters of the Tampa Cri- sis», 11 Pacific Rim Law and Policy Journal 2002, σελ. 461 & 463; Martin Davies, «Obligations and Implications for Ships Encountering Persons in Need of Assistance at Sea», 12 Pacific Rim Law and Policy Journal 2003, σελ. 109; Craig H Allen, «The Tampa Incident: IMO Perspectives and Responses on the Treatment of Persons Rescued at Sea», 12 Pacific Rim Law and Policy Journal 2003, σελ. 143 & 148; Richard Barnes, «Refugee Law at Sea», 53 International and Comparative Law Quarterly 2004, σελ. 47. 36. Nina Nordstrom, «Managing Transboundary Environmental Accidents: The State Duty to Inform», David D Caron and Charles Leben (eds), The International Aspects of Natural and Industrial Ca- tastrophes , Martinus Nijhoff, 2001, σελ. 376-377. 37. Καταστατικό του Διεθνούς Δικαστηρίου, άρθρο 38 παρ. 1(γ). 38. Pronto L. Arnold, «Some Thoughts on the Making of International Law», 3 EJIL, 2008, Vol. 19, σελ. 601-615.