ΔΙΚΑΙΟ ΑΝΗΛΙΚΩΝ

Η εγκληματικότητα των ανηλίκων και η αντιμετώπισή της 8 βιολογικά αίτια και διατύπωσε την θέση για τον εκ γενετής εγκληματία: ο εγκλη- ματίας είναι ένα ιδιαίτερο -αλλά πάντα κατώτερο- ανθρώπινο είδος, χωρίς ομα- λή βιολογική εξέλιξη, συνεπώς το έγκλημα οφείλεται σε αταβισμό. Μάλιστα, ο Lombroso συνέδεσε την εκδήλωση της εγκληματικής συμπεριφοράς με βάση φυ- σικά/σωματικά χαρακτηριστικά, όπως λ.χ. το σχήμα του κρανίου, της μύτης, των ματιών, των χεριών, προσδιορίζοντας με τον τρόπο αυτό τον «τύπο» του ανθρω- ποκτόνου, του κλέφτη, του βιαστή κλπ. Οι απόψεις για τη σχέση σωματικής κατασκευής και τέλεσης του εγκλήματος εξε- λίχθηκαν στη συνέχεια από τον Ernst Kretschmer 23 , ο οποίος συνέδεσε το σω- ματότυπο του εγκληματία με συγκεκριμένες ψυχικές ασθένειες 24 . Περαιτέρω, οι παραπάνω θέσεις βρέθηκαν σε άνθιση, όταν ενισχύθηκαν από δεδομένα που προ- έκυψαν από έρευνες σε δίδυμους αδελφούς 25 , σε υιοθετημένα παιδιά 26 , ή άλλες που διαπίστωναν την άμεση σχέση του εγκλήματος με χρωμοσωμικές 27 γενετικές ανωμαλίες και επιβεβαίωναν τις θέσεις για την άμεση σχέση των βιολογικών πα- ραγόντων και της κληρονομικότητας με το έγκλημα. Οι οργανικές θεωρίες αποτέλεσαν βασικό αγωγό της εγκληματολογική σκέψης της εποχής και στο πεδίο της αιτιολογίας της εγκληματικότητας των ανηλίκων. Μάλιστα ο Lombroso αφιερώνει ιδιαίτερο κεφάλαιο στο έργο του για τους ανηλί- βλεπτον Αλεξίφωτον;, Τιμητικός Τόμος για τον Ομ. Καθηγητή Γ. Πανούση, εκδ. Σιδέρης, Αθήνα 2020, σελ. 57 επ. 23. Στο έργο του E. Kretschmer , Korperbau und Charakter, Spinger, Berlin 1921. 24. Όπως τον «ασθενικό και τον αθλητικό τύπο» που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια, τον «πυκνικό τύπο» που σχετίζεται με την μανιοκατάθλιψη. Αντίστοιχη ήταν και η έρευνα του Ernest Hooton, η οποία επιβεβαίωνε την σχέση σωματικής κατασκευής, ψυχικής ασθένει- ας και εγκληματικότητας και της βιολογικής κατωτερότητας των εγκληματιών. Βλ. ανα- λυτικά Γ. Πανούση , Φυσιογνωμική, εκδ. Αντ. Σάκκουλα, Αθήνα – Κομοτηνή 1988, σελ. 120 επ. 25. Πρβλ. την έρευνα του Johannes Lange, τα αποτελέσματα της οποίας κατέληγαν ότι η εγκληματική συμπεριφορά είναι συχνότερη σε μονοζυγωτικούς παρά σε διζυγωτικούς δί- δυμους αδελφούς, J. Lange , Verbrechen als Schicksal: Studien an kriminellen Zwillingen, Goerg Thieme, Leipzig 1929. Όμοια και σε άλλη έρευνα του Karl Otto Christiansen, στην οποία εμφανίζεται διπλάσιο ποσοστό εγκληματικότητας των μονοζυγωτικών έναντι των διζυγωτικών διδύμων , Κ. Christiansen , A preliminary study and criminality among twins, σε S. Mednick / K. Christiansen (επιμέλεια), Biosocial Bases & Criminal Behavior, Gardner Press, New York 1977, σελ. 89-108. 26. Πρβλ. την έρευνα των Barry Hutcings και Sarnoff Mednick, αναφορικά με τη συσχέτιση της εγκληματικότητας του βιολογικού γονέα και του παιδιού, το οποίο έχει δοθεί για υιοθεσία σε μικρή ηλικία, B. Hutcings / S. Mednick , Criminality in adoptees and their adoptive and biological parents, σε S. Mednick/K. Cristiansen (επιμέλεια), Biosocial Bases of Criminal Behavior, Garder Press, New York 1977, σελ. 127-141. 27. Πρβλ. την έρευνα της Patricia Jakobs το 1965, σε επικίνδυνους τροφίμους ιδρύματος υψί- στης ασφαλείας στη Σκωτία, η οποία έδειξε χρωμοσωματική ανωμαλία στο 3,6% του δείγ- ματος, ποσοστό ιδιαίτερα μεγάλο σε σχέση με αυτό που εμφανίζεται στο γενικό πληθυσμό.