ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 4ης ΕΚΔΟΣΗΣ Οι συνεχιζόμενες νομοθετικές επεμβάσεις στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και γενικότε- ρα στο γνωστικό αντικείμενο του Ποινικού Δικονομικού Δικαίου, παράλληλα με την αδιά- κοπη αναζήτηση πιο ορθών απόψεων σε ορισμένα κρίσιμα επιστημονικά ζητήματα, με οδήγησαν στην απόφαση της παρούσας τέταρτης έκδοσης. Με την ευκαιρία αυτή, σε συνδυασμό με τα όσα εκθέτω αναλυτικά στις προηγούμενες εκ- δόσεις, που εξακολουθούν, όπως πιστεύω, να διατηρούν την επικαιρότητά τους, θεωρώ αναγκαίο να προσθέσω και τις ακόλουθες σκέψεις: Παρά τις επανειλημμένες αντικαταστάσεις και τροποποιήσεις των ποινικών δικονομικών διατάξεων προς την κατεύθυνση της επίτευξης μιας ορθότερης κατά τεκμήριο Απονομής της Ποινικής Δικαιοσύνης, τα αποτελέσματα δεν υπήρξαν ικανοποιητικά και πάντως δεν έχουν κατορθώσει να αποδώσουν μια -στο μέτρο του ανθρώπινα εφικτού αποδεκτή- τα- χεία και δίκαιη ποινική δίκη, όπως επιβάλλουν οι προσδοκίες των πολιτών και η ανταπό- κρισή μας προς τις Διεθνείς Συμβάσεις, που έχει υπογράψει και, επομένως, έχει αναλάβει να τηρεί η Χώρα μας. Οι βασικές αιτίες αυτής της αναποτελεσματικότητας οφείλονται σε πολλούς παράγοντες, κυριότεροι των οποίων είναι, κατά τη γνώμη μου, οι εξής: Κυρίως, η εισαγγελική πρακτική της ευρείας κίνησης ποινικών διώξεων και ειδικότερα των απευθείας παραπομπών στο ακροατήριο, χωρίς συνήθως την ύπαρξη ειδικής και εμπερι- στατωμένης αιτιολογίας, παρά τη θεμελιώδη διάταξη του άρθρου 139 του Κώδικα Ποινι- κής Δικονομίας, που την επιβάλλει σε κάθε Διάταξη, όπως προφανώς είναι και εκείνη που κινεί την ποινική δίωξη. Εδώ, η σωστή λειτουργία της Επιθεώρησης μπορεί να αποφέρει ευεργετικά αποτελέσματα προς την κατεύθυνση του μετριασμού της αθρόας ροής υποθέ- σεων στα ανακριτικά γραφεία ή στα ακροατήρια, που προφανώς επιβαρύνουν τη διαδικα- σία Απονομής της Ποινικής Δικαιοσύνης. Σε μεγάλο βαθμό, η παράλληλη ενασχόληση των δικαστών με πολιτικές υποθέσεις - ενόψει μάλιστα του ότι θεωρείται εσφαλμένως πως η κύρια αποστολή τους είναι η απονομή της πολιτικής δικαιοσύνης, γεγονός που- όπως ήδη είχε παρατηρηθεί και στην Εισηγητική Έκ- θεση του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας- καθιστά κατ’ ουσία πάρεργο έργο την απασχόλη- σή τους με την Απονομή της Ποινικής Δικαιοσύνης. Παρόλον, ότι η σύσταση ειδικών ποι- νικών δικαστηρίων δεν ενδείκνυται -για πολλούς λόγους- ωστόσο είναι πλέον απολύτως απαραίτητη η συγκρότηση ειδικών ποινικών τμημάτων με αποκλειστική απασχόληση των δικαστών που θα επιλέγονται και θα υπηρετούν σε αυτά τουλάχιστον για δύο έως τρία έτη. Σοβαρό πρόβλημα δημιουργείται και από την επιχειρούμενη νομοθετική συρρίκνωση της προδικασίας με το βάσιμο μεν καταρχήν επιχείρημα της επιτάχυνσης της διαδικασίας, εις βάρος όμως της δικαιότητάς της, ενώ παράλληλα κατ’ αποτέλεσμα επέρχεται ακόμα μεγα- λύτερη καθυστέρηση από την προκαλούμενη σώρευση υποθέσεων στα ακροατήρια.