EΜΜΕΣΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΑΣ ΥΛΗΣ

Προλογικό σημείωμα Σταθερή, διαχρονικώς, επιδίωξη του φορολογικού νομοθέτη είναι η φορολογία των υποκειμένων των φόρων επί τη βάσει της αληθούς φοροδοτικής ικανότητος αυτών. Τούτο, όχι μόνον για τους προφανείς δημοσιονομικούς λόγους, αλλά και για την εκ- πλήρωση της συνταγματικής αρχής της φορολογικής ισότητας. Διαχρονική, όμως, είναι και η διαπίστωση ότι δεν αρκεί η καλή και δίκαιη φορολογική νομοθεσία για την επίτευξη του στόχου αυτού. Απαιτείται, πέραν, ασφαλώς, της αναπτύξεως φορολογικής συνειδήσεως από τους φο- ρολογούμενους, η αποτελεσματική ελεγκτική δράση της διοικήσεως. Παρά τις εξαγγελίες του εκάστοτε Υπουργού των Οικονομικών περί πατάξεως της φο- ροδιαφυγής, είναι κοινή η διαπίστωση ότι η φοροδιαφυγή δεν «πατάσσεται». Ανέκυψε, συνεπώς, κατά καιρούς, η ανάγκη νομοθετικής ρυθμίσεως, με θέσπιση άλ- λων θεσμών εντοπισμού και φορολογίας διαφευγούσης του φορολογικού ελέγχου φορολογητέας ύλης. Έτσι, μετά τον παραδοσιακό εξωλογιστικό προσδιορισμό της φορολογητέας ύλης, ο οποίος κρίθηκε από τη νομολογία ότι αποτελεί μέθοδο υπολογισμού του εισοδήματος (και όχι κύρωση) και ο οποίος εφαρμοζόταν επί επιτηδευματιών ως συνέπεια σοβα- ρών παραβάσεων της φορολογικής νομοθεσίας και υπό τη συνδρομή ειδικώς οριζο- μένων προϋποθέσεων, εισήχθη στη νομοθεσία ο θεσμός του τεκμαρτού προσδιορι- σμού του εισοδήματος για φυσικά πρόσωπα. Με τον θεσμό αυτό ορίστηκαν στον νόμο τεκμήρια εισοδήματος και προέκυπτε εισό- δημα στην περίπτωση που ο φορολογούμενος δεν εκάλυπτε με εισόδημα ή και άλ- λους (νόμιμους) τρόπους το ποσό της εκ της εφαρμογής των τεκμηρίων αυτών προ- κυπτούσης τεκμαρτής δαπάνης. Ακολούθησε η θεσμοθέτηση της «προσαυξήσεως περιουσίας» ως προσδιοριστικού του εισοδήματος στοιχείου, η οποία αποτελεί μια γενικότερη εφαρμογή της λειτουρ- γίας των νομοθετικών τεκμηρίων εισοδήματος. Τέλος, με τις διατάξεις των άρθρων 27 του Ν 4174/2013 (ΚΦΔ) και 28 του Ν 4172/2013 (ΚΦΕ) εισάγεται στη φορολογική νομοθεσία το σύστημα των μεθόδων εμμέσου προσδιορισμού της φορολογητέας ύλης, που ισχύει για εισοδήματα κτώμενα από 01.01.2014. Ο καινοφανής αυτός, στη φορολογική νομοθεσία, θεσμός, δεν έχει μέχρι σήμερα τύχει ούτε θεωρητικής επεξεργασίας, ούτε νομολογιακής αντιμετωπίσεως.