ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

4 [01] Κεφάλαιο Πρώτο: Ζητήματα δικαιοδοσίας εάν τυγχάνει ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου. Κρίσιμο τυγχάνει για τη σχετική αξιολόγη- ση το εφαρμοζόμενο ουσιαστικό δίκαιο, το οποίο καθορίζει και το εφαρμοστέο δικονο- μικό δίκαιο (βλ. ΑΕΔ 8/1989) Διοικητικού δικαίου είναι μια διαφορά όταν η διοίκηση ευρίσκεται σε σχέση υπεροχής έναντι του ιδιώτη (νομική ανισότητα μερών), ενώ ιδιωτικού δικαίου τυγχάνει μία δια- φορά που αναφύεται όταν η διοίκηση ευρίσκεται σε σχέση ισότιμη με τον ιδιώτη (νο- μική ισότητα μερών). Διοικητικές διαφορές δημιουργούνται δηλαδή μόνο από τις πρά- ξεις εκείνες της Διοικήσεως, οι οποίες εκδίδονται κατά ενάσκηση δημόσιας εξουσίας και αποβλέπουν στην επίτευξη δημόσιου σκοπού. Αντίθετα πράξεις που στερούνται του λειτουργικού αυτού στοιχείου και κινούνται στο κύκλο σχέσεων του ιδιωτικού δικαίου αποτελούν ιδιωτικές διαφορές υπαγόμενες στα πολιτικά δικαστήρια, εκτός εάν ανήκουν στην κατηγορία διαφορών που η εκδίκαση των οποίων έχει ανατεθεί κατ’ άρθρο 94 παρ. 3 Σ στα διοικητικά δικαστήρια (βλ. ΣτΕ Ολ 3776/2012, 896/2008, 2490/2006, ΣτΕ 514/2018, 2624/2017, 2393/2017, 2149/2017, 1659/2015, 2140/2007, 349/2007, 3609/2006, 802/2006, 1554/2005, 1425/ 2001). Το κριτήριο του δημόσιου σκοπού χρησιμοποιείται και για το διαχωρισμό των διοικητικών πράξεων από τις πράξεις της συναλλακτικής διοικήσεως. Η υποκείμενη αιτία διαδραμα- τίζει αποφασιστικό ρόλο μεταξύ άλλων και στις διαφορές αδικαιολόγητου πλουτισμού και στις διαφορές από την εκτέλεση. Εν προκειμένω η επιλογή του Ν όπως προβεί στην εκμίσθωση ιδιωτικών χώρων του επί τω τέλει όπως αποκομίσει ένα θεμιτό κέρδος αποτελούν προδήλως έκφανση της γενι- κής συναλλακτικής δράσεως του και όχι έκφανση οποιασδήποτε δημόσιας εξουσίας, που υπάγονται μετά ταύτα και σύμφωνα με την προηγηθείσα ανάλυση στην αρμοδιό- τητα της πολιτικής και ουχί της διοικητικής δικαιοσύνης. H σύμβαση, στη σύναψη της οποίας κατατείνει ο σχετικός διαγωνισμός, είναι σύμβαση του ιδιωτικού δικαίου και οι διαφορές που αναφύονται πριν ή μετά τη σύναψή της οικείας σύμβασης υπάγονται στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων. Μετά ταύτα προκύπτει αβίαστα ότι η Β ορθό τυγχάνει όπως προβάλει τις όποιες αιτιάσεις της ενώπιον των αρμοδίων προς τούτο πο- λιτικών δικαστηρίων με κάθε πρόσφορο προς τούτο ένδικο βοήθημα προσωρινής ή οριστικής δικαστικής προστασίας (βλ. ΣτΕ 1720/2019, 3745/2009, ΣτΕ Αν 205/2016, ΑΕΠΠ 1192/2020, πρβλ. ΣτΕ 521/2020) .