ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

μοδιότητάς τους, όλοι οι επιμέρους θεσμοί αρμονικά, από την δικηγορική υπε- ράσπιση μέχρι το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας. Οι θεσμοί αυτοί περιλαμβάνουν, στην ιδιαίτερη βέβαια ένταξή τους, τους βοηθητικούς θεσμούς της ΕΕ και της Ύπατης Αρμοστείας (εμπειρογνώμονες της Υπηρεσίας Ασύλου και ειδικούς χειριστές του EASO). Πιεστικά ερωτήματα για παράδειγμα είναι το κατά πόσον η Υπηρεσία Ασύλου στις αποφάσεις της συμμορφώνεται στα νομολογιακά προηγούμενα των Ανεξαρτήτων Επιτροπών Προσφυγών ως οφείλει, κατά πόσον οι Ανεξάρτητες Επιτροπές Προ- σφυγών στερούμενες ένταξης σε μια δικαστική ιεραρχία ενοποιούν την πρακτική και την θέση τους τόσο στα δικονομικά όσο και στα ουσιαστικά ζητήματα, αλλά και αν είναι αποτελεσματική η σύμφυρση δύο βαθμών κρίσεως (προσφυγής και αιτήσεως ακυρώσεως) σε δικαστές ομοιόβαθμους ή και αντιστρόφως ιεραρχημέ- νους (ιδ. την πρόσφατη ανάθεση των αιτήσεων ακυρώσεως κατ’ αποφάσεων των Επιτροπών, όπου συμμετέχει ικανός αριθμός διοικητικών εφετών στα πρωτοβάθ- μια διοικητικά δικαστήρια). Εν τέλει τίθεται το ερώτημα, αν ο δεύτερο βαθμός θα έπρεπε να έχει δυνατότητα κρίσης επί της ουσίας και οργανώνεται σε τμήματα δικαστηρίων, αντί του περίπλοκου σχήματος του «οιονεί δικαιοδοτικού οργάνου ενταγμένου στην διοίκηση». Ο θεσμός της νομικής συνδρομής, στερούμενος άλλωστε παράδοσης, αφού η νο- μική συνδρομή των δικαστηρίων στην Ελλάδα είναι ένας θεσμός με πρωτόλεια οργάνωση, έχει επίσης να διαβεί πολύ δρόμο ώστε να επιτελεί αποτελεσματικά τον ρόλο της αποτελεσματικής υπεράσπισης. Πρωτίστως ο δικηγόρος της νομι- κής συνδρομής δεν μπορεί να παρέμβει αποτελεσματικά στο στάδιο της απόδει- ξης (προσωπική συνέντευξη), αναλαμβάνοντας το πρώτον στο στάδιο της προ- σφυγής. Έτσι ενισχύεται ο ακυρωτικός χαρακτήρας της προσφυγής, ενώ ο νόμος την προβλέπει ως προσφυγή ουσίας. Η έλλειψη αυτή συνυπάρχει με μια υπερβο- λή, αυτήν της δυνατότητας κάθε αιτούντος να απολαύει νομικής συνδρομής, ελ- λείψει ενός ανεξάρτητου οργάνου που θα μπορούσε αιτιολογημένα και πειστικά να περιορίσει τον αριθμό των επωφελούμενων, προς εξοικονόμηση πόρων και ποιοτική αναβάθμιση της νομικής συνδρομής. Η σύνδεση επίσης του δικηγόρου της νομικής συνδρομής με την Υπηρεσία Ασύ- λου είναι προβληματική στον βαθμό που η Υπηρεσία είναι αντίδικος στον δεύτερο βαθμό, δυνάμενη να παραστεί κατά της προσφυγής. Μείζον δε πρόβλημα αποτε- λεί και η συνύπαρξη της νομικής συνδρομής στον β’ βαθμό με την νομική συνδρο- μή του Ν 3226/2004 ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων. Μια ενιαία οργάνω- ση των δύο εντός ενός δομημένου σχήματος, θα μπορούσε να προσφέρει πολλά στην δημιουργία νομικής παράδοσης που θα αύξανε και την εμπιστοσύνη στο σύ- στημα ασύλου και την αποτελεσματικότητά του. Με αυτήν την αφετηρία, το έργο εκκινεί από την ελληνική πρακτική του προσφυ- γικού δικαίου, όχι με σκοπό να υποβιβάσει την διεθνή διάσταση του κλάδου, η |  4 |  Eισαγωγή