ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

οποία συνιστά εγγύηση ουσιαστικής δικαιοσύνης, αλλά να αποτελέσει ένα πρώτο σκαλοπάτι για την δημιουργική επιστροφή σ’ αυτήν την βάση και την κριτική της επανεξέταση. Η διάρθρωση της υπεράσπισης και της κρίσης οφείλει στο, αρκε- τά πλούσιο πλέον, εθνικό πλαίσιο να διέλθει μέσα απ’ αυτό και όχι μόνον να στέ- κεται εξωτερικά ως προς αυτό, ώστε και να εμπεδώσει την εμπιστοσύνη στις κα- τακτήσεις του αλλά και να το επαναδιαμορφώσει κριτικά προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής δικαιοσύνης για τον πρόσφυγα. Πρόκειται για μια κίνηση από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο, ώστε από το ειδικό και μερικό να περάσουμε και πάλι σ’ ένα νέο γενικό που θα μας φέρει σε μια καλύτερη κατάσταση από όλες τις απόψεις. Ο γράφων έχει υπηρετήσει από το 2013 ως το 2017 στις Επιτροπές Προσφυγών του ΠΔ 114/2010 και εν συνεχεία από το 2018 ως σήμερα στο Μητρώο Νομικής Συνδρομής της Υπηρεσίας Ασύλου. Ταυτόχρονα είναι ενεργός δικηγόρος στους κλάδους του αστικού και διοικητικού δικαίου, ενώ ασχολείται και με την θεωρία του προσφυγικού δικαίου και του προσφυγικού ως δικαιοπολιτικού ζητήματος. Με αφετηρία και πρωτογενές υλικό αυτήν την εμπειρία, το έργο επιχειρεί να απο- τελέσει μια πρώτη απόπειρα προσέγγισης του προσφυγικού δικαίου από την σκο- πιά της πρακτικής της εσωτερικής έννομης τάξης, όχι ως πεδίου που αποκλείει την διεθνή εμπειρία, αλλ’ ως πεδίου εντός του οποίου αυτή εντάσσεται και ανα- νοηματοδοτείται ή επιβεβαιώνεται με τρόπο συγκεκριμένο. Περιλαμβάνει μια σύ- ντομη θεωρητική ανάπτυξη για την σχέση προσφυγικού δικαίου και προσφυγι- κού ζητήματος, μια πραγμάτευση του ζητήματος της απόδειξης στο προσφυγικό δίκαιο, μια ανανεωμένη ανάλυση του επίκαιρου ζητήματος της ασφαλούς τρίτης χώρας, κριτικά αναλυτικά υποδείγματα των δικογράφων που εμφανίζονται στο προσφυγικό δίκαιο, όπου αναπτύσσονται τα περισσότερα από τα θεωρητικά ζη- τήματα που προκύπτουν, καθώς και μια παράθεση επίκαιρης νομολογίας. Το έργο προσφέρεται όχι ως προϊόν ακαδημαϊκής ή θεσμικής αυθεντίας αλλά ως κριτικό εργαλείο για ανθρώπους της πράξης ή ανθρώπους που επιθυμούν να δουν την θεωρία μέσα στην πράξη. Γι’ αυτό, η τεκμηρίωση των γραφομένων βασίζεται στα ερωτήματα που αναδεικνύει η πράξη, με παράθεση των υπαρχου- σών ή προσδοκώμενων θέσεων της νομολογίας, η οποία διευρύνεται ταχύτατα αλλά δεν καλύπτει ακόμα σειρά ζητημάτων. Στα θεωρητικά ζητήματα, η τεκ- μηρίωση βασίζεται στην από κοινού πραγμάτευση περισσοτέρων διαστάσεων του αντικειμένου και την απόπειρα συναρμογής τους σ’ ένα σύστημα με ενιαία λογική, αλλά και στην αξιοποίηση της παράδοσης άλλων κλάδων του δικαίου, ως έμφαση στις απορίες που καταλείπει η μέχρι τώρα παραδοσιακή διδασκαλία και εκπαιδευτική πρακτική του προσφυγικού δικαίου και του δικαίου διεθνούς προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ως εκ τούτου, οι κατ’ ιδίαν απόψεις για κάθε ζήτημα δεν διεκδικούν πρωτοτυπία. Η πρωτοτυπία, ως στόχος κάθε έργου, έγκειται εδώ στην απόπειρα συνάρθρωσης διαφορετικών επιπέδων προ- σέγγισης του αντικειμένου και στην διαρκή αντιπαραβολή της θεωρίας με πράξη. 5 | Eισαγωγή |