ΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ (GDPR)

XV Εισαγωγή Ι. Στον κλασσικό κατάλογο ελευθεριών και δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως διαμορφώθηκε ήδη από τα φιλελεύθερα συνταγματικά κείμενα του 18ου αιώνα, περιλαμβάνεται το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή. Το δικαίωμα αυτό αναγνωρίζεται και από την Οικουμενική ∆ιακήρυξη ∆ικαιωμάτων του Ανθρώπου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών 1948, καθώς και από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση ∆ικαιωμάτων του Ανθρώπου. Από τη δεκαετία 1970 εμφανίζεται στη νομοθεσία ευρωπαϊκών χωρών και των ΗΠΑ το δικαίωμα προστασίας των προσωπικών δε- δομένων ως εξειδίκευση του δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή. Ακολούθησε σειρά νομικών ρυθμίσεων για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, με τις οποίες θεσπίζονται συγκεκριμένοι κανόνες και αρχές, αναγνωρίζονται δικαιώματα, επιβάλλονται υποχρεώσεις και εισάγονται διαδικαστικές εγγυήσεις. Το 1981 καταρτίστηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης η ∆ιεθνής Σύμβαση 108 για την προστα- σία του ατόμου από την αυτοματοποιημένη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, η οποία τέθηκε σε ισχύ από την 1.10.1985, ημερομηνία κατά την οποία συγκέντρωσε τις απαι- τούμενες 5 υπογραφές και κυρώσεις από εθνικά κράτη. Η Σύμβαση έχει υπογραφεί από την Ελλάδα στις 17.2.1983, κυρώθηκε με το Ν 2068/1992 και ισχύει στη χώρα μας από την 1.12.1995 σύμφωνα με την ανακοίνωση Φ0546/4173/19.9.1995 (ΦΕΚ Α΄ 207). Το 1995 εκδόθηκε η Οδηγία 95/46/ΕΚ για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, η οποία μεταφέρθηκε στο εθνικό δίκαιο με το Ν 2472/1997. Παράλληλα το δικαίωμα στα προσωπικά δεδομένα αναβαθμίστηκε στο επίπεδο του πρωτογενούς ενωσιακού δικαίου. Με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, με την οποία αναγνωρίζεται ως προστατευόμενο το δικαίωμα της προστασίας προσωπικών δεδομένων (άρθρο 16 παρ. 1 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης) καθώς και με το Χάρτη Θεμελιωδών ∆ικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο άρ- θρο 8 του οποίου περιέχεται πληρέστερη ρύθμιση αφού, πέρα από τη γενική αναγνώριση του δικαιώματος, διακηρύσσονται οι βασικές αρχές της προστασίας των προσωπικών δεδομένων και κατοχυρώνονται ο κανόνας της νομιμότητας της επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων, καθώς και το δικαίωμα πρόσβασης και διόρθωσης, επιβάλλεται δε να εξασφαλίζεται ο έλεγχος του σεβασμού των προσωπικών δεδομένων από ανεξάρτητη αρχή. Μετά την Οδηγία και τη μεταφορά της στο εθνικό δίκαιο, η προστασία των προσωπικών δεδο- μένων κατοχυρώθηκε και στην ελληνική συνταγματική τάξη με τη διάταξη του άρθρου 9Α του Συντάγματος που προστέθηκε κατά την αναθεώρηση του έτους 2001. Από την εξέλιξη αυτή του θεσμικού πλαισίου προκύπτει ότι, ενώ αρχικά τα προσωπικά δεδομέ- να αντιμετωπίζονται σε κανονιστικό επίπεδο ως όψη της ιδιωτικότητας, έχουν πλέον αναχθεί, κυρίως με βάση την Οδηγία 95/46/ΕΚ, τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης