ΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ (GDPR)

XVI και το Χάρτη Θεμελιωδών ∆ικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε αυτοτελές ατομικό δι- καίωμα, το οποίο προστατεύεται με διατάξεις ενισχυμένης κανονιστικής πυκνότητας και με τη θέσπιση διαδικαστικών εγγυήσεων για τον αποτελεσματικό έλεγχο των σχετικών παραβιάσεων. Έως την έκδοση της προαναφερόμενης Οδηγίας είχαν δημιουργηθεί τρείς γενιές νομοθετη- μάτων. Τα νομοθετήματα της δεκαετίας του 1970 που εμφανίστηκαν στην έννομη τάξη όταν κατέστη εμφανής ο κίνδυνος παραβίασης της ιδιωτικής ζωής από την εξέλιξη της τεχνολογίας και συνειδητοποιήθηκε ότι απαιτείται η θέσπιση ειδικότερων διατάξεων για την αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου. Ακολούθησε η σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία δεν ήταν μεν εξοπλισμένη με τη δύναμη της άμεσης εφαρμογής, επηρέασε όμως το πνεύμα των εθνικών ρυθμίσεων. Τέλος, με την Οδηγία 95/46/ΕΕ είχε εισαχθεί στον ευρωπαϊκό χώρο ένα ολοκλη- ρωμένο νομικό πλαίσιο για την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Γενικότερα, οι διαφόρων επιπέδων κανόνες δικαίου και κυρίως η ενωσιακή νομοθεσία ακολου- θούν πορεία προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Σε κάθε φάση της πορείας αυτής εισάγεται αυστηρότερο καθεστώς προστασίας με αντίστοιχη διεύρυνση των δικαιωμάτων των υποκειμένων των δεδομένων. ΙΙ. Στο κοινωνικό, οικονομικό και κυρίως τεχνολογικό περιβάλλον που δημιουργήθηκε μετά την έκδοση της Οδηγίας 95/46/ΕΚ, ήταν αναμενόμενη η παρέμβαση του ευρωπαίου νομοθέτη για την ενίσχυση ενός ειδικότερου δικαιώματος που περιλαμβάνεται στον πυρήνα του κώδικα αξιών του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού. Οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις στο πλαίσιο μιας απόλυτα παγκοσμιοποιημένης οικονομίας διαμορφώνουν μία σύνθετη πραγματικότητα και δη- μιουργούν ένα πολυπαραγοντικό ζητούμενο στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή. Στο διασυνδεδεμένο κόσμο μας, δημόσιες αρχές, επιχειρηματικές μονάδες και ιδιώτες κάνουν εκτεταμένη χρήση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Η επεξεργασία δεδομένων διευρύνεται στον τομέα των οικονομικών συναλλαγών αλλά και της κοινωνικής δραστηριότητας και της προσωπικής ζωής. Επιπλέον, ένα πλήθος πληροφοριών καθίσταται διαθέσιμο στο διαδίκτυο και δημοσιοποιείται ευρύτατα. Η ραγδαία αύξηση της συλλογής και διαβίβασης προσωπικών δεδομένων δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους και για την ιδιωτική ζωή. Οι πραγματικότητες αυτές οδήγησαν στην έκδοση ενός νέου ενωσιακού νομοθετήματος με το οποίο αντικαταστάθηκε η Οδηγία 95/46/ΕΚ. Πρόκειται για τον Κανονισμό 2016/679 με τον τίτλο «Γενικός Κανονισμός Προστασίας Προσωπικών ∆εδομένων», ο οποίος ψηφίστηκε στις 27 Απριλίου 2016 και τέθηκε σε εφαρμογή στις 25 Μαΐου 2018. Η πρόβλεψη αυτής της διετούς μεταβατικής περιόδου κρίθηκε αναγκαία προκειμένου να παρασχεθεί η δυνατότητα να ενημε- ρωθούν και να προετοιμαστούν για την εφαρμογή των νέων ρυθμίσεων κυρίως όσοι χειρίζονται προσωπικά δεδομένα, δηλαδή οι υπεύθυνοι επεξεργασίας και οι εκτελούντες επεξεργασία, όπως, άλλωστε, και οι αρμόδιες εποπτικές αρχές, που για την Ελλάδα είναι η Αρχή Προστασίας ∆εδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠ∆ΠΧ). Ο Γενικός Κανονισμός Προσωπικών ∆εδομένων (ΓΚΠ∆) κατά βάση επαναπροσδιορίζει την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ως θεμελιώδες δικαίωμα και κατοχυρώνει τις βασικές αρχές που είναι γνωστές από το 1995, χωρίς όμως να αποτελεί απλή επικαιροποίηση