ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ – ΕΤΑΙΡΙΕΣ

5 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ β. Το ίδρυμα δεν απαρτίζεται από μέλη. Μέλη του ιδρύματος δεν μπορούν να θεωρη- θούν ούτε τα πρόσωπα, τα οποία ωφελούνται από την ύπαρξη και τη λειτουργία του. γ. Η σύσταση του ιδρύματος γίνεται με ιδρυτική πράξη, η οποία έχει δικαιοπρακτικό χα- ρακτήρα (είναι δικαιοπραξία εν ζωή ή αιτία θανάτου, ΑΚ 109), όμως για να αποκτήσει νομική προσωπικότητα απαιτείται έγκριση της Πολιτείας, η οποία παρέχεται με εγκριτι- κό προεδρικό διάταγμα (ΑΚ 108). Η σύσταση δηλαδή του ιδρύματος εναπόκειται τόσο στην ιδιωτική αυτονομία όσο και στη διακριτική ευχέρεια της Πολιτείας. Το νομικό σύ- στημα, που εφαρμόζεται εδώ, είναι το σύστημα της παραχώρησης από την Πολιτεία (Konzessionssystem) 5 , 6 , το οποίο ορίζει ότι για την απόκτηση νομικής προσωπικότητας από μια ένωση προσώπων απαιτείται άδεια της διοίκησης χωρίς να υπάρχει αντίστοι- χη αξίωση αυτών (των προσώπων). Έτσι το παραπάνω σύστημα βρίσκεται σε σχέση σύ- γκρουσης προς την αρχή της ελευθερίας της ιδιωτικής βούλησης (Σ 5 παρ. 1, 106 παρ. 2, ΑΚ 361) και εφαρμόζεται περιορισμένα στον ελληνικό ΑΚ. Στην εταιρία με την ευρεία έννοια του όρου υπάγονται επίσης το σωματείο (ΑΚ 78), η επιτροπή εράνων (ΑΚ 122 επ.) και η εταιρία με τη στενή έννοια του όρου. Η εταιρία με τη στενή έννοια του όρου είναι η σύμβαση μεταξύ δύο ή περισσοτέρων προσώπων, με την οποία αυτά αναλαμβάνουν αμοιβαία την υποχρέωση να επιδιώκουν με κοινές εισφορές κοινό σκοπό, ιδίως οικονομικό. Σε αυτήν περιλαμβάνεται η αστική εταιρία, όπως προσδιορίζεται στην ΑΚ 741, και της οποίας κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι οι εταίροι δεν επιδιώκουν εμπορικό σκοπό, καθώς και οι εταιρίες του εμπορικού δι- καίου. Αυτές είναι η ομόρρυθμη εταιρία, η ετερόρρυθμη εταιρία, απλή και κατά μετο- χές, η αφανής εταιρία, η ανώνυμη εταιρία, η εταιρία περιορισμένης ευθύνης, ο συνε- 5. Βλ. Ι. Σπυριδάκη, Γενικές Αρχές Αστικού Δικαίου, 2007, σελ. 381 επ. 6. Για την απόκτηση νομικής προσωπικότητας από μια ένωση προσώπων μπορούν να ακολουθηθούν τρία συστήματα: α. Το σύστημα της ελεύθερης σωματειακής ένωσης (freie Körperschaftsbildung), σύμφωνα με το οποίο το σωματείο συνιστάται και αποκτά νομική προσωπικότητα με απλή συμφωνία των ενδιαφερομένων και χωρίς την παρέμβαση οποιασδήποτε αρχής (πρβλ. ΑΚ 107). Το σύστημα αυτό, το οποίο ίσχυε στη χώρα μας πριν από τον ν. 281/1914, συνάδει με την αρχή της ιδιωτικής αυτονομίας, όμως δεν παρέχει ασφάλεια στις συναλλαγές, αφού δεν υπάρχει δημοσιότητα όσον αφορά στη σύσταση και λειτουργία του σωματείου. β. Το σύστημα της παραχωρήσεως (Konzessionssystem), κατά το οποίο για την απόκτηση νομικής προσωπικότητας από μια ένωση προσώπων απαιτείται άδεια της διοίκησης, η οποία εξακριβώνει το αν συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις. Το σύστημα αυτό εξασφαλίζει μεν ασφάλεια στις συναλλαγές, περιορίζει όμως σημαντικά την αρχή της ιδιωτικής αυτονομίας (ΑΚ 361, Σ 5 παρ.1, 106 παρ.2) και περιορίζει σημαντικά την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 12 παρ. 1 του ελληνικού Συντάγματος. γ. Το σύστημα της τηρήσεως των νόμιμων διατυπώσεων (Normativsystem). Σύμφωνα με αυτό, η ένωση των προσώπων αποκτά νομική προσωπικότητα, όταν τηρηθούν ορισμένες προβλεπόμενες από το νόμο προϋποθέσεις και διατυπώσεις, τη συνδρομή των οποίων εξετάζει η δικαστική αρχή. Το τελευταίο σύστημα ανταποκρίνεται τόσο στην αρχή της ελευθερίας της ιδιωτικής αυτονομίας, όσο και στην ασφάλεια των συναλλαγών και είναι αυτό που ακολουθείται από τον ελληνικό Αστικό Κώδικα.